Σχεδόν στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα έχει επανέλθει ο αριθμός του προσωπικού που απασχολείται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, δηλαδή στις υπηρεσίες της κεντρικής κυβέρνησης, τις τοπικές αρχές και εταιρείες ή οργανισμούς που ανήκουν στο δημόσιο.

Παράλληλα ανεξαρτήτως των ρυθμίσεων που έχουν γίνει κατά τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με τις παγοποιήσεις μισθών, τις αλλαγές στο ύψος των μισθών των νεοεισερχόμενων αλλά και των προσαυξήσεων σε συνάρτηση με τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης το δημόσιο παραμένει εκτεθειμένο στο μεγάλο και εν πολλοίς ανελαστικό κόστος του μισθολογίου. Παράλληλα, το κράτος έχει και επιπλέον κόστος αφού ως εργοδότης καταβάλλει εισφορές και για το ΓεΣΥ καθώς και για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, στοιχεία που καθιστούν ακόμη πιο επισφαλή την οικονομική του θέση. Επιγραμματικά αναφέρεται ότι, όπως ανέλυσε και στο παρελθόν η Brief, το ένα τρίτο των συνολικών δαπανών του κράτους αφορούν το μισθολόγιο, ενώ ακόμη και κατά τα χρόνια του Μνημονίου το ποσοστό αυτό απλώς συγκρατήθηκε αφού αποδείχτηκε εξόχως δύσκολο να περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Οι αριθμοί της δεκαετίας 

Όπως αποτυπώνεται και στα στοιχεία που συνέλεξε και επεξεργάστηκε η Brief, φαίνεται ξεκάθαρα ότι μικρές είναι οι αυξομειώσεις που καταγράφονται στην καμπύλη που αφορά στον αριθμό του προσωπικού, τόσο συνολικά όσο και στις επί μέρους κατηγορίες του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.  

Ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Κύπρο το δημόσιο 

Την ίδια ώρα αξίζει να αναφερθεί ότι ενάμιση στα 10 δέκα άτομα που εντάσσονται στο ανθρώπινο δυναμικό της Κύπρου εργάζεται στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, γεγονός που φανερώνει το μέγεθος της κρατικής μηχανής σε σχέση με την υπόλοιπη παραγωγική δύναμη του ιδιωτικού τομέα στη χώρα. Στο πιο κάτω γραφικό η εν λόγω σχέση όπως καταγράφεται από τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας Κύπρου: 

Απαιτείται σοβαρός, λεπτομερής και αυστηρός σχεδιασμός 

Συμπερασματικά, αναφέρεται ότι το δημόσιο δηλαδή η κυβέρνηση -και όχι απλώς η σημερινή αλλά γενικά ως πολιτική του κράτους που θα πρέπει να έχει διαχρονική προσέγγιση- θα πρέπει να εστιάσει σε σημαντικές παραμέτρους διαχείρισης του κόστους του μισθολογίου προκειμένου να περιορίσει την έκθεσή του σε αυτό. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Ο σταδιακός μετασχηματισμός του δημοσίου, προκειμένου να καταστεί πιο ευέλικτο, πιο παραγωγικό θα αυξήσει το επίπεδο εξυπηρέτησης της επιχειρηματικότητας, των πολιτών αλλά και των νοικοκυριών κάτι που κατ’ επέκταση θα ενισχύσει την ανάπτυξη. Παράλληλα, οι στόχοι για την παραγωγικότητα, η απεμπλοκή των κομματικών παρεμβάσεων, η εξεύρεση επιβράβευσης των καλών εργαζομένων και η πραγματική εφαρμογή της εναλλαξιμότητας που θα οδηγήσει στη βέλτιστη αξιοποίηση του προσωπικού αποτελούν μεγάλους στόχους τους οποίους το κράτος πρέπει να θέσει και να κερδίσει. 

Άλλωστε σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να γίνονται οι απαραίτητοι σχεδιασμοί που θα θωρακίσουν το κράτος έναντι μελλοντικών κινδύνων και θα περιορίσουν την έκθεση σε ανελαστικά κόστη και αντιπαραγωγικές δομές.