«Έχει άρθρο το Σύνταγμα, το 67, που δίνει το δικαίωμα στη Βουλή των Αντιπροσώπων να διαλυθεί με απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας, δηλαδή 28 βουλευτές. Αν εννοείτε περί πολιτικής ευθύνης, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, φέρτε πρόταση να διαλυθεί η Βουλή και να μην μπαίνει σε επιπρόσθετα έξοδα ο κόσμος, να πάμε στις ευρωεκλογές και παράλληλα σε βουλευτικές. Να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να μας κρίνει ο λαός. Όλα τ΄ άλλα είναι για να περιπαιζόμαστε». 

Με αυτή τη δήλωση ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, έκλεισε την τοποθέτησή του κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής που είχε ως επίκεντρο το θέμα ευθυνών για τον Συνεργατισμό. 

Κάπως έτσι όμως άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση η οποία σχεδόν μονοπώλησε την πολιτική συζήτηση τις μέρες που μας πέρασαν. 

Η πολιτική μανούβρα του Αβέρωφ Νεοφύτου προκάλεσε -ίσως και μεγαλύτερες του αναμενόμενου- πολιτικές αντιδράσεις, ενώ στην πορεία ο ΔΗΣΥ διατήρησε τη συγκεκριμένη θέση, η οποία αρχικά εκλήφθηκε ως πολιτικό σχόλιο με δόση σαρκασμού. 

Την ώρα που τα κόμματα τις αντιπολίτευσης προέκριναν ψηφίσματα παραίτησης του Χάρη Γεωργιάδη, ο Αβέρωφ Νεοφύτου έβαλε το συγκεκριμένο θέμα σε δεύτερη μοίρα, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο πολιτικής αντιπαράθεσης, με πολιτικές, συνταγματικές ακόμη και πολιτικής ηθικής και συνέπειας διαστάσεις. 

Ποικίλλουν τα σχόλια και οι αντιδράσεις που ακολούθησαν, αφού όλα τα κόμματα και πολιτικά πρόσωπα τοποθετήθηκαν επί της «πρότασης μομφής» (!!!) του Αβέρωφ Νεοφύτου με τις ένθεν κι ένθεν δηλώσεις να έχουν, τουλάχιστον, μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον για τους τακτικούς θεατές του πολιτικού γίγνεσθαι της Κύπρου. 

Η Brief παραθέτει, για ακόμη μια βδομάδα, τα επιχειρήματα των υποστηρικτών και των επικριτών του θέματος που μονοπώλησε το ενδιαφέρον της πολιτικής επικαιρότητας. 

Τ.Π. & Λ.Κ.