ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ
Twitter: @tsangarisp
Δύσκολους στόχους έχουν να πετύχουν τα κόμματα στις εκλογές της 26ης Μαΐου με το κάθε ένα κόμμα να θέτει τις επιδιώξεις του επί τάπητος προσπαθώντας να καταρτήσει το κάθε ένα το στρατηγικό του πλάνο. 

Ο χρόνος ουσιαστικά άρχισε να μετρά αντίστροφα αφού απομένουν μόλις 125 ημέρες μέχρι την ημέρα διεξαγωγής των Ευρωεκλογών, με αποτέλεσμα τα κόμματα να προσπαθούν να κλείσουν τα ψηφοδέλτια τους ούτως ώστε να μπορούν να επιδοθούν στην προεκλογική εκστρατεία. 

Η απάθεια, η απαρέσκεια, η απαξίωση βρίσκονται στην εξίσωση των κομμάτων, τα οποία γνωρίζουν πως αυτά τα δεδομένα ούτε μπορούν να αντιμετωπιστούν «ακαριαία» αλλά ούτε και υπάρχει ο χρόνος μέχρι την 26η Μαΐου προς διόρθωση. Κάτι, που λαμβάνεται υπόψη και ρίχνεται στο καλάθι της Αποχής. Εν ολίγοις, ήδη τα κομματικά επιτελεία σε συνεργασία με τους επικοινωνιολόγους τους αφαιρούν από τους εν δυνάμει ψηφοφόρους ένα μεγάλο ποσοστό, το οποίο υπολογίζεται ότι δεν θα συμμετάσχει στις Ευρωεκλογές και ως εκ τούτου θα τηρήσει αποχή, ακριβώς για τους πιο πάνω λόγους. 

Ιστορικά άλλωστε, λόγω και το ύφος των Ευρωεκλογών, οι οποίες θεωρούνται «χαλαρές εκλογές», η Αποχή ακολουθεί ανοδική πορεία με το 2004 να καταγράφεται 27,5% στις επόμενες ευρωεκλογές του 2009 η αποχή να αυξάνεται στο 40,6% και να αγγίζει το 2014 το εκπληκτικό ποσοστό του 56,3%. 

Σε απόλυτους αριθμούς αυτή η τάση φαίνεται ακόμη εντονότερα. Δηλαδή στις Ευρωεκλογές του 2004 τήρησαν αποχή 132,924 ψηφοφόροι, το 2009 οι πολίτες που δεν μπήκαν στην διαδικασία να προσέλθουν καν στις κάλπες ανήλθαν στις 213,581 ενώ το 2014 αυτοί που τήρησαν αποχή, ξεπέρασαν κατά πολύ αυτούς που προσήλθαν στις κάλπες, με τους πρώτους να ανέρχονται στις 340,025 ενώ συμμετείχαν 266,891.  

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις στα κομματικά δώματα, η Αποχή ενδεχομένως να είναι περαιτέρω αυξημένη από αυτή του 2014, δηλαδή με ενδεχόμενο να αγγίξει ακόμη και το 60%. 

Ωστόσο κοινή είναι η εκτίμηση ότι στην περίπτωση που η Αποχή ξεπεράσει το 60% θα πρόκειται για ένα «όχι και τόσο καλό αποτέλεσμα», αλλά βεβαίως αυτό θα εξαρτηθεί από την ευρύτερη τάση που θα επικρατήσει σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. 

>>> ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ & ΕΡΕΥΝΕΣ BRIEF <<<

Δηλαδή, ενώ το 2014 η Κύπρος κατέγραψε υψηλή αποχή και την υψηλότερη στην ιστορία της σε εκλογικές αναμετρήσεις, εντούτοις το ποσοστό συμμετοχής ήταν υψηλότερο απ’ ότι ο μέσος όρος συμμετοχής της ΕΕ28. 

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, τα κόμματα βρίσκονται σε αναζήτηση 250,000 ψήφων τουλάχιστον. 

Βεβαίως αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία για τα κόμματα δεν είναι το σύνολο των ανθρώπων που θα προσέλθουν στις κάλπες (αφού ούτως ή άλλως η αποχή δεν λαμβάνεται υπόψη επί των ποσοστών των κομμάτων) αλλά ο καταμερισμός αυτών που θα συμμετάσχουν. 

Είναι ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε πώς γινόταν αυτός ο καταμερισμός ψήφων στις τρεις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες για ανάδειξη των έξι ευρωβουλευτών της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Στην πιο πάνω γραφική παράσταση τοποθετήθηκαν τα κόμματα που συμμετείχαν και στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις των ευρωεκλογών, τα οποία τυχαίνει να είναι και τα τέσσερα «παραδοσιακά» κόμματα της Κύπρου. Από αυτή την παράσταση εξάγονται δυο συμπεράσματα: 

Πρώτον. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ κατέγραψαν τις περισσότερες ψήφους υπέρ τους, σε επίπεδο Ευρωεκλογών, το 2009 σε αντίθεση με ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ όπου τις περισσότερες ψήφους έλαβαν στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση για τις ευρωεκλογές το 2004. 

>>> Οι τελευταίες ειδήσεις - επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Δεύτερον. ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ από το 2004 και μετέπειτα καταγράφουν σημαντική μείωση σε ψήφους, με απώλειες το 2014 σε σύγκριση με το 2004 γύρω στο 50%. Το ΑΚΕΛ δεν κατάφερε να συγκρατήσει τις σχεδόν 107 χιλιάδες ψήφους που μάζεψε το 2009 με αποτέλεσμα το 2014 να έχει απώλειες γύρω στο 30%, σε αντίθεση με τον ΔΗΣΥ, ο οποίος είχε επίσης πτώση αλλά κατάφερε και περιόρισε τις απώλειες στο 10,5%.

Ο απόλυτος αριθμός ψήφων δίδει την πραγματική εικόνα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα κόμματα, σε αντίθεση με την εικόνα που δείχνουν τα ποσοστά. 

Όπως φαίνεται στην πιο κάτω παράσταση, η πραγματικότητα είναι «αλλοιωμένη» αφού ως γνωστόν και όπως προαναφέραμε η αποχή στα τελικά ποσοστά δεν λαμβάνεται υπόψη. Αποτέλεσμα να εμφανίζεται ο ΔΗΣΥ με συνεχή αύξηση στις τρεις εκλογικές διαδικασίες για τις Ευρωεκλογές, και τα υπόλοιπα κόμματα να εμφανίζονται με μικρότερες απώλειες απ’ ότι είχαν στην πραγματικότητα.        

Αυτά τα δεδομένα είναι βεβαίως γνωστά στα κομματικά δώματα. Ως εκ τούτου, ένα από τα βασικά και επικρατέστερα σενάρια είναι αυτό που θέλει την αποχή να κινείται εκ νέου γύρω στο 55 με 60% και ως εκ τούτου τα τέσσερα παραδοσιακά κόμματα, (θα) είναι σε αναζήτηση 250,000 ψήφων συνολικά. 

Βάσει αυτού του σεναρίου (που θέλει την αποχή να κινείται στα προαναφερθέντα ποσοστά) αυτός ο αριθμός ψήφων κρίνεται αρκούντως ικανοποιητικός ώστε να παρουσιάσουν και τα τέσσερα κόμματα αυξητικά ποσοστά. 

Τοποθετώντας τους στόχους του κάθε κόμματος σε αριθμό ψήφων (κατά προσέγγιση για το 2019 και βάσει του βασικού σεναρίου) σε παράσταση μπορούν να εξαχθούν και τα ανάλογα συμπεράσματα. 

ΔΗΣΥ: Για τον ΔΗΣΥ ο στόχος των 100,000 ψήφων (και άνω) κρίνεται όχι ιδιαίτερα δύσκολη προσπάθεια αφού πρόκειται για αριθμό ψήφων που τον είχε διασφαλίσει ξανά. Ούτως ή άλλως στην πιο πρόσφατη αναμέτρηση για την Ευρωβουλή, στις εκλογές του 2014 δηλαδή, έλαβε 97,732 ψήφους. Ο στόχος των 100,000 ψήφων (και άνω) κρίνεται εφικτός και λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη την αύξηση της αποχής σε σύγκριση με το 2014, με ένα τέτοιο αριθμό ψήφων τα ποσοστά της Πινδάρου θα είναι πέραν του 37.75% που εξασφάλισε το 2014. 

ΑΚΕΛ: Για το ΑΚΕΛ η αναμέτρηση των ευρωεκλογών κρίνεται ιδιαίτερα κομβικής σημασίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση αντικρίζει τις Ευρωεκλογές ως μια ευκαιρία για την επανατοποθέτηση του κόμματος της Αριστεράς ως το αδιαμφισβήτητα «ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα». Ωστόσο ο στόχος των 85,000 ψήφων δεν θα είναι και ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση για το ΑΚΕΛ, το οποίο όμως αν το πετύχει θα είναι το κόμμα που θα καταγράφει την μεγαλύτερη άνοδο συγκριτικά με το 2014 (ποιοι είναι οι έξι ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ)

ΔΗΚΟ: Το μοτίβο του ΔΗΚΟ προσομοιάζει με αυτό του ΔΗΣΥ. Ο στόχος των 35,000 ψήφων δεν φαντάζει «άπιαστος» αν ληφθεί υπόψη ότι το 2014 έλαβε 28,044 ψήφους. Δεδομένου βεβαίως και της δημιουργίας της ΔΗΠΑ αλλά και το ότι το ΔΗΚΟ για χρόνια δεν βρίσκεται κοντά στην εξουσία είναι παράμετροι που λαμβάνονται υπόψη στα δώματα του Νικόλα Παπαδόπουλου. Από την άλλη η φθορά της εξουσίας για το ΔΗΣΥ ενδεχομένως να λειτουργήσει προς όφελος τόσο του ΔΗΚΟ όσο και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης. 

ΕΔΕΚ: Ο Μαρίνος Σιζόπουλος έχει δύσκολο δρόμο μπροστά του αφού αφενός θα πρέπει τουλάχιστον να συγκρατήσει τον αριθμό ψήφων που έλαβε το 2014 και αφετέρου να μην έχει πτώση σε βαθμό που να βρεθεί χαμηλότερα από το ΕΛΑΜ. 

Αν τοποθετήσουμε τον αριθμό ψήφων των δυο κομμάτων (προσθέτουμε και τον αριθμό ψήφων των βουλευτικών του 2016 για καλύτερη ένδειξη) τότε το γράφημα είναι ενδιαφέρον:

Αν προστεθεί και η τάση στο γράφημα, τότε τα πράγματα δεν φαίνονται και ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την ΕΔΕΚ 

Ωστόσο πρέπει να σημειωθεί πως αυτό πρόκειται για στατιστική τάση και όχι πραγματική τάση. Ιδιαίτερα όταν τα στοιχεία αφορούν πολιτικές καταστάσεις και εκλογικές αναμετρήσεις, η στατιστική τάση ενδέχεται να διαφέρει κατά πολύ από την πραγματική και πολιτική τάση καθώς και από τα τελικά αποτελέσματα. Αξιοσημείωτο όμως γεγονός παραμένει η άνοδος του ΕΛΑΜ από το 2009 μέχρι και το 2016 σε αριθμούς ψήφων αφού κατάφερε και αύξησε την δύναμή του κατά 20 φορές ή ποσοστιαία κατά 2000%. 

Εν κατακλείδι, για ολοκληρωμένη εικόνα μαζέψαμε και τα ποσοστά που έλαβαν κόμματα και σχηματισμοί που συμμετείχαν και λιγότερες φορές από τις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για τις Ευρωεκλογές.