ΓΡΑΦΕΙ Η

ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Η πιο κάτω επιστολή έφτασε στα χέρια μου χτες. Δεν είχε αποστολέα, ούτε και αποδέκτη. Δεν είχε ημερομηνία αποστολής. Δεν είχε γραμματόσημα. Αποφάσισα να την ανοίξω και να την στείλω σε όλους μας. Μας αφορά όλους.

«Αγαπημένοι μου γονείς, παππού μου σοφέ, γιαγιά μου γλυκιά, αδελφέ μου μεγάλε, αδελφούλα μου μικρή, αγαπητοί μου δάσκαλοι, κύριε Υπουργέ της Παιδείας, υπόλοιποι υπουργοί, έντιμοι Βουλευτές της επιτροπής Παιδείας αλλά και λοιποί, Μακαριότατε, Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, 
Σας γράφω γιατί απελπίστηκα. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Ακούστε με παρακαλώ. Ακούστε με. 

Η επιστολή αυτή είναι κραυγή βοήθειας από το τώρα στο αύριο. Και για μένα και για σας. Είναι 12 τα μεσάνυχτα. Δεν έχω μόλις επιστρέψει από τον χορό με τον πρίγκιπα όπως η Σταχτοπούτα, αν και μικρότερη το είχα ονειρευτεί πολλές φορές το παλάτι και το φόρεμα και τα γοβάκια και τον πρίγκιπα. Ήμουν καλεσμένη αλλά δεν είχα χρόνο. Τους απάντησα λοιπόν αρνητικά. Τους είπα: Ίσως το 2032 όταν θα έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου, πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό και θα ψάχνω για καμιά κακοπληρωμένη δουλειά ενώ θα αποπληρώνω το φοιτητικό μου δάνειο, αφού η μαμά ο μπαμπά θα έχουν ήδη βγει με σύνταξη, εκείνη την κατώτατη ναι. Αν το ένδυμα στο χορό δεν είναι επίσημο και μπορέσω να φορέσω κάτι απλό από τις εκπτώσεις, τότε σίγουρα θα είμαι εκεί. 

Δεν παραληρώ από την κούραση. Όχι. Ό,τι γράφω το εννοώ. Ναι, φυσικά και είχα μια πολύ κουραστική μέρα. Πρωινό ξύπνημα στις 6:00. Σχολείο 7:30-1:35. Επιστροφή μέσα στον κακό χαμό της κίνησης στις 2:30. 3:30- 7:00, φροντιστήριο. Κάποτε είχα και μαθήματα χορού και θεάτρου. Δεν με παίρνει πια. Επιστροφή στις 7:30 με 8:00. Πάλι μέσα στον κακό χαμό της κίνησης. Μελέτη, λέμε τώρα γιατί ούτε μυαλό ούτε σώμα έχει απομείνει,  μέχρι τις 12:00. Πού καιρός για χορό, διασκέδαση, χαλάρωση, κουβέντα, αγκαλιές.

Μαμά, μπαμπά βοήθεια. Έχω φτάσει εδώ και χρόνια στα όρια μου. Είμαι τελειόφοιτη. Η πίεση έχει κτυπήσει κόκκινο. Καταρρέω. Οι εξετάσεις τετραμήνων που με «σοφία» κάποιοι σοφοί αρμόδιοι και αναρμόδιοι σκέφτηκαν, δήθεν για να μειώσουν την ύλη, την παραπαιδεία, να μας χαλαρώσουν, να μας ευκολύνουν ήταν το κερασάκι στην τούρτα, η κορυφή του παγόβουνου που θα με ρίξει στην ξέρα. Έχω να δώσω φέτος 3 σειρές από εξετάσεις. Υπάρχει μετρητής άγχους; Αν υπήρχε θα τα είχε παίξει. Δεν μιλώ μόνο για μένα. Εγώ είμαι σχετικά καλά. Ακόμη στέκομαι στα πόδια μου. Ψυχοφάρμακα. Απόπειρες. Παντού γύρω μου.

Δεν έχω χρόνο να σκεφτώ. Ξέχασα στην πραγματικότητα να σκέφτομαι. Το μόνο που κάνω είναι να λύνω ασκήσεις και παλιά paper. Πολύ σημαντικό μου λένε όλοι, όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο, αφού οι ερωτήσεις ανακυκλώνονται. Όχι δεν είναι ανάγκη να τις καταλάβεις. Φτάνει να τις μάθεις απ΄έξω. Το ίδιο και τις εκθέσεις. Πάνω κάτω το ξέρεις το θέμα. Μάθε έναν πρόλογο, έναν επίλογο, μάθε μηχανικά να κάνεις σωστά δομημένες παραγράφους, κλέψε και ιδέες από το κείμενο που είναι πάντα σχετικό και την έχεις τη βάση. Άποψη; Ποιος νοιάζεται; Σε ποιον αλήθεια έχουν απομείνει απόψεις;

Μας κατηγορείτε πως δεν συμμετέχουμε, πως δεν έχουμε ιδέες, πως δεν δημιουργούμε, πως δεν έχουμε κοινωνικές δεξιότητες, πως δεν μιλούμε, δεν εφράζουμε συναισθήματα. Μας μάθατε; Μας αφήσατε χρόνο να μάθουμε μόνοι μας; Να ανακαλύψουμε πως να υπάρχουμε και να συνυπάρχουμε; Δεν ξέρω ποια είμαι. Ποια θέλω να γίνω. Στόχους; Όνειρα; Όλα δοσμένα. Περιορισμένα στενά τόσο που η ψυχή μας δεν αναπνέει. 

Είμαι εξουθενωμένη. Η κραυγή μου για βοήθεια μόλις που ακούγεται. Δεν έχω άλλες ψυχικές αντοχές.
ΒΟΗΘΕΙΑ! Παρακαλώ. Υπάρχει κάποιος που ακούει; Δώστε μας πίσω τη ζωή που μας στερείται, για το καλό μας, ώσπου να μην αντέχει πλέον το μυαλό μας.»

Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.1: Χωρίς άλλη χρονοτριβή οφείλουμε να αγγίξουμε την ουσία του προβλήματος της στρέβλωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος το οποίο σε καμία περίπτωση δεν είναι ανθρωποκεντρικό και το οποίο εδώ και χρόνια προσκολλημένο στην ύλη κτυπά στις συμπληγάδες του εξετασιοκεντρικού του χαρακτήρα.

Υ.Γ.2: Πρέπει είτε να αναθεωρηθούν οι διαδικασίες των τετραμήνων ουσιαστικά και δραστικά (σαφής μείωση της ύλης και των διαγωνισμάτων, παροχή ουσιαστικού χρόνου μελέτης πέραν του χρόνου των διακοπών χωρίς να μπαίνουν απουσίες),  είτε να καταργηθούν άμεσα. Εννοείται πως απαιτείται ταυτόχρονη έναρξη της αναθεώρησης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού μας συστήματος μακριά από τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα στον οποίο κατέληξε,  στην κατεύθυνση του χαρούμενου, του δημοκρατικού, του ποιοτικού σχολείου. Του ανθρωποκεντρικού  εκείνου σχολείου του οποίου τα παιδιά θα είναι το επίκεντρο και η αυτόνομη μάθηση, η χαρά, η δημιουργικότητα και η κριτική σκέψη ο στόχος.