ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Δεν ξέρω για σας αγαπημένοι και αγαπημένες αλλά κάπου είχα ακούσει, και το πίστεψα, πως πρέπει λέει να αγαπήσουμε τα λάθη μας. Γιατί τα λάθη, στην προσπάθειά μας να τα διορθώσουμε, γεννούν λαμπρές ιδέες και δημιουργικά απελευθερώνουν την φαντασία μας για να φτιάξουμε καινούρια πράγματα. 

Φυσικά, σκεφτόμουν, σοφότερος και μεγαλύτερος πλέον, πως υπάρχουν λάθη και λάθη. Κάποια μπορώ να τα αγαπήσω γιατί είναι γλυκά και χαριτωμένα αλλά υπάρχουν και άλλα τριχωτά και μαυριδερά και αηδιαστικά που κανένα συναίσθημα αγάπης δεν γεννούν στο δημιουργό τους. Πέρα από την χαριτωμενιά ή την απέχθεια που μπορεί να γεννούν τα λάθη,  το “διορθώνω” σημαίνει αποδέχομαι, δημοσιοποιώ και ανασκουμπώνομαι για να αποκαταστήσω το μπάχαλο που πιθανόν να δημιούργησα. Το να τα κρύβω κάτω από το χαλί δεν το λες «διορθώνω» τα λάθη μου. Τα κρυμμένα κάτω από το χαλί λάθη, εννοείται πως δημιουργούν και άλλα πολλά λάθη, που αν συνεχίζουμε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, θα δημιουργήσουμε ένα δύσβατο βουνό από λάθη που θα μας κρύβει τη θέα και θα μας απαγορεύει τη διέλευση.

Πάμε πίσω στα λάθη μας και την αποδοχή και την αγάπη που τους οφείλουμε για να πάρουμε την κλωστή του συλλογισμού από την αρχή. 

Όποιος εργάζεται κάνει λάθη, μόνο όποιος δεν κάνει τίποτα είναι αλάθητος. Ακούγεται λογικό και κοινώς αποδεκτό. Αν φοβηθώ τα λάθη, αν θελήσω να είμαι σίγουρος για το τέλειο αποτέλεσμα πριν ξεκινήσω δράση τότε η δράση θα περιοριστεί αισθητά. Από την άλλη αυτό δε δικαιολογεί προχειρότητες και βιαστικές κινήσεις απλώς για να πούμε πως εμείς τουλάχιστον δοκιμάσαμε να κάνουμε κάτι και να αναλάβουμε δράση.

Μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η άλλη κοινότυπη ατάκα. Και αυτή σωστή. Αν φυσικά θελήσουμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Τα λάθη από μόνα τους δεν έχουν πτυχίο εκπαίδευσης και δεν έχουν παιδαγωγική εμπειρία. Τα λάθη είναι απλώς λάθη. Αν εμείς τα πάρουμε, αν τα αποδομήσουμε, αν τα μελετήσουμε, αν προβούμε με άλλα λόγια σε αυτό που εύστοχα ονομάστηκε, στην ανατομία ενός λάθους, τότε ναι μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας. 
Ξεκίνησα λοιπόν και εγώ,  όντας κυνηγός των χαμένων θαυμάτων να καταγράφω τα λάθη μου. Είχα βλέπετε μια βαθιά υπαρξιακή ανησυχία μην τυχόν και εγώ έφταιγα για τα χαμένα θαύματα. Μήπως τα χαμένα από την εποχή μας θαύματα, κρύβονται πίσω από τα λάθη μου.

Ο κατάλογος των λαθών μου μακρύς. 

Κάποια τα διόρθωσα δημιουργικά με λαμπρές ιδέες. Όπως εκείνη τη φορά που, από λάθος, χωρίς αλλότρια όμως κίνητρα, έκοψα περισσότερα από όσα έπρεπε κλαδιά από το αγαπημένο μου δέντρο. Τα χρησιμοποίησα να φτιάξω το δεντρόσπιτο στο οποίο τώρα κατοικώ και σας γράφω. 

Κάποια τα έκρυψα κάτω από το χαλί και έγιναν μυστικά που με βαραίνουν, γιατί ντρεπόμουν να τα πω, να τα παραδεχτώ και να τα διορθώσω. Λάθη εγωισμού που θα μου χαμήλωναν τη μύτη και θα μου χαλούσαν την εικόνα. Όπως εκείνη τη φορά που για να κερδίσω τον διαγωνισμό τοξοβολίας κατατρόπωσα με αθέμιτα μέσα τον κύριο μου αντίπαλο. Πολύ ντροπιαστικό!
Και κάποια, τα πιο πολλά, για τα οποία κοίταξα γύρω μου και ακολούθησα στην αντιμετώπισή τους την πεπατημένη.  Δοκίμασα να κάνω πολιτική. Τι εννοώ;  Όπως είπε ο  Hubert Humphrey (αντιπρόεδρος ΗΠΑ) «Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο. Το να κατηγορείς κάποιον άλλον είναι πολιτική.» Δεν ξέρω πόσο λάθος είναι αυτό αλλά στην πολιτική, όπως και στη γραμματική, το λάθος που κάνουν όλοι ανακηρύσσεται κανόνας (Malraux).

Οι δικαιολογίες μου; Τις καταγράφω βασιζόμενος μόνο στην πρόσφατη και τοπική επικαιρότητα:

1. Λάθος, λέει η αντιπολίτευση, ο τρόπος που χειρίζεται το Κυπριακό η κυβέρνηση. Λάθος ήταν και όλα τα προηγούμενα χρόνια άρα αυτό βρήκα αυτό κάνω, η έμμεση απάντηση. Λάθος η τριμερής, λάθος η πενταμερής, λάθος οι εκ του σύνεγγυς συνομιλίες… Το κάθε λάθος που έμπαινε και μπαίνει κάτω από το χαλί μας οδήγησε στο μαύρο μας το χάλι. Δεν θα πω το «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» γιατί θα ακουστεί ιδιαιτέρως χαιρέκακο και δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτός ο στόχος μου.

2. Λάθος που δεν οριοθετήσαμε την ΑΟΖ  και έγινε το» μπάτε σκύλοι αλέστε» και έχουμε τον Πορθητή να πηγαινοέρχεται  κατά το δοκούν. Φταίνε οι άλλοι φυσικά που δεν έχουν κανένα σεβασμό στο διεθνές δίκαιο. Λάθος μας που δεν το καταλάβαμε ή δεν το αποδεχτήκαμε νωρίς.
Λάθος οι σχεδιασμοί του ΓΕΣΥ, λάθος οι αποκοπές μισθών κατά την οικονομική κρίση, λάθος το κούρεμα, λάθος το κλείσιμο τραπεζών, λάθος και η χρηματοδότησή τους, λάθος οι διαδικασίες για την έλευση του Φ.Α.,  λάθος οι διαδικασίες για το Εστία,  λάθος η πιθανή υποβάθμιση του κυπριακού σε θέμα ενεργειακών ρυθμίσεων, λάθος η παραχώρηση της κυπριακής υπηκοότητας με κατ’ εξαίρεση πολιτογράφηση σε αλλοδαπούς επιχειρηματίες/ επενδυτές στηριζόμενη σε οικονομικά κριτήρια, λάθος ο εκλογικός νόμος, λάθος και οι απόπειρες αλλαγής του, λάθος το bulling σε ελλαδίτες γιατρούς, λάθος και ο τρόπος που σχολιάζεται και αντιμετωπίζεται, λάθος η ακύρωση της παρέλασης, λάθος και ο καιρός!!!

Είμαστε λοιπόν ένα σύνολο από λάθη και αυτά είναι που καθορίζουν τη μοίρα μας. Τα λάθη μας ευθύνονται προφανώς και για τα χαμένα θαύματα αφού αντί να τα αγαπήσουμε και να τα κρατήσουμε ως μαθήματα ζωής, είτε τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, είτε τα αποδίδουμε σε άλλους… κάνοντας πολιτική.

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
 
Υ. Γ.  Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν μοίρα, στην ουσία είναι ένα σύνολο ανοησιών που έκαναν. Άρθουρ Σοπενχάουερ.

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας