ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Έχουν περάσει 3,905 μέρες από την τραγωδία στο Μαρί. Η έκρηξη πέρα από την τραγωδία που επέφερε τον θάνατο 13 ανθρώπων οι οποίοι άδικα σκοτώθηκαν το πρωινό το πρωινό της 11ης Ιουλίου του 2011. Η μέρα αυτή άνοιξε το κουτί της Πανδώρας για την κυπριακή οικονομία, την κοινωνία, κάθε σπίτι και κάθε επιχείρηση. Παραμένει ανοικτό. 

Κατά το δεύτερο μισό του 2011 και στο σύνολο του 2012 η χώρα σχοινοβατούσε, ισορροπώντας με δυσκολία και λαμβάνοντας αποφάσεις πολύ μικρές για να αναχαιτίσουν τα συσσωρευμένα, σύνθετα και μεγάλα προβλήματα. 

Στη συνέχεια, το 2013, η κορύφωση της κυπριακής οικονομικής κρίσης καθορίστηκε από το κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας και το κούρεμα καταθέσεων. 

Με συγκεκριμένο πλάνο -παρόλο που όπως αποδείχθηκε έμεινε ατελές- το τριετές πρόγραμμα στήριξης που συνομολογήθηκε με την τρόικα αποτελεί ίσως την πιο σταθερή περίοδο της χώρας, στην περιπέτεια που βιώνει μέσω διαφορετικών συγκυριών τα τελευταία 11 χρόνια. 

Του Μνημονίου ακολούθησε μια πορεία αποκατάστασης σε διάφορα πεδία της οικονομίας, όπως στο πεδίο της απασχόλησης, των απολαβών των εργαζομένων, στην κατανάλωση και ευρύτερα στον ρυθμό ανάπτυξης της χώρας. Αυτή η πορεία συνδέθηκε με το επενδυτικό πρόγραμμα και κακές πρακτικές που εφαρμόστηκαν, οι οποίες έβαλαν εκ νέου τη χώρα σε περιπέτειες και επιδείνωσαν το όνομά της στο εξωτερικό. 

Οι οικονομικές αλλά και κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης αποτελούν ακόμη κομμάτι στην καθημερινότητά μας, ενώ οι πληθωριστικές τάσεις που φάνηκαν να δημιουργούνται ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο και για τις οποίες γίνονταν εκτιμήσεις ότι θα ήταν παρωδικές, επιδεινώθηκαν δραματικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και του πολέμου ο οποίος συνεχίζεται για τρεις και πλέον εβδομάδες. 

Ενδιάμεσα, σημειώθηκε η πιο ζωηρή προσπάθεια που καταγράφηκε στο Κυπριακό μετά το Δημοψήφισμα του 2004. Παρόλα αυτά τον Ιούλιο του 2017 το ναυάγιο του Κραν Μοντανά οδήγησε στον βάλτο της μη διαπραγμάτευσης εδώ και πέντε χρόνια. 

Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τις τελευταίες 3,905 μέρες είναι πως τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο, στέρεο και δεδομένο. Συνεπώς απαιτείται διαρκής εγρήγορση, σύνεση και προγραμματισμός. Στοιχεία που ουδέποτε αποδείξαμε ότι διαθέτουμε. 

Το βασικό μάθημα από τις τελευταίες 3,905 μέρες είναι ότι το κόστος της ελαφρότητας, του λαϊκισμού, της πολιτικής και μικροκομματικής σκοπιμότητας και της αναβλητικότητας είναι ασύμμετρα μεγαλύτερο από το όποιο πολιτικό κόστος ενέχουν οι μεταρρυθμίσεις, οι δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις και κυρίως στον σωστό χρόνο.

Το τραγικό για την Κύπρο σε αυτές τις 3,905 μέρες είναι ότι -σχεδόν επίμονα και φορτικά- αποδεικνύεται ξανά και ξανά ανεπίδεκτη μαθήσεως ανεξαρτήτως των περιπετειών ή των τραγωδιών που κυρίως με δική της ευθύνη βιώνει.