ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Σε μια κίνηση να προλάβει τον εξοστρακισμό του από το κόμμα του, o πάλαι ποτέ ισχυρός πρώην πρωθυπουργός Ahmet Davudoglou παραιτήθηκε από μέλος του προεδρικού κόμματος ΑΚP στην Τουρκία. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Τι σημαίνει ακριβώς αυτή η παραίτηση και αν και πόσο θα επηρεάσει τις πολιτικές  της τουρκικής κυβέρνησης, θα φανεί σύντομα. 

Η είδηση της παραίτησης όμως έγινε θέμα στα δικά μας Μέσα. Μια είδηση που παρουσιάστηκε με ικανοποίηση μέσα από το πρίσμα , «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος, ή έστω συμπαθής».. Ως συνήθως, δεν μπαίνουμε στον κόπο να ψάξουμε πέρα από την είδηση, να δούμε την πολιτική ταυτότητα του ατόμου, να παρουσιάσουμε το θέμα σφαιρικά. Ο κ. Davudoglou, θωρείται μετριοπαθής, αλλά στήριζε τις τρεις βασικές ιδεολογικές αρχές του ΑΚP: τον νέο- οθωμανισμό, τη συντηρητική δημοκρατία και τον κοινωνικό συντηρητισμό. Ήταν αρχιτέκτονας της τουρκικής πολιτικής στη Συρία, και του χρεώνεται (αρνητικά)το άνοιγμα των συνόρων και η εγκατάσταση Σύρων προσφύγων στη χώρα, από κυβέρνηση και αντιπολίτευση. 

Ο πρώην  Υπουργός Οικονομικών Ali Babacan, ο οποίος παραιτήθηκε τον Ιούλιο, μετά από έντονη διαφωνία σε θέματα πολιτικής με τον Πρόεδρο, ίσως να έχει μεγαλύτερο εκτόπισμα στην τουρκική κοινωνία αφού θεωρείται ως ο πρωτεργάτης της οικονομικής πολιτικής.(δες σχόλιο «ασθενής οικονομία»)

Η παραίτηση ενός πρώην , είναι ακριβώς αυτό. Παραίτηση ενός πρώην. Αν ηγηθεί μαζί με άλλους ‘πρώην’ ενός  πολιτικού σχηματισμού σημαίνει άραγε την πτώση του νυν;  Ασφαλώς όχι. Κάποιες ρωγμές στο άρμα ναι, αλλά είναι πολύ νωρίς για να μιλήσει κάποιος για το τέλος της εποχής Erdogan.

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

H κοντόφθαλμη χαιρεκακία των Μέσων μας, δημιουργεί ψευδείς εντυπώσεις και φρούδες ελπίδες. Όπως ο οπαδός που χαίρεται γιατί  στραβοπάτησε  ο παίκτης της αντίπαλης ομάδας και έτσι νομίζει πως η δική του ομάδα θα φτάσει πιο εύκολα στη νίκη, χωρίς να αναλογίζεται τις δυνατότητες ή τη δυναμική της δικής του ομάδας.  Έτσι και οι ειδήσεις που αφορούν τη γείτονα (ούτε αυτό το χαρακτηρισμό, δεν αποδίδουμε στη Τουρκία) κοσκινίζονται , φιλτράρονται και απλουστεύονται με βάση αυτό που νομίζουμε πως συμφέρει εμάς, αλλοιώνοντας πολλές φορές την ουσία και τη βαρύτητα του γεγονότος. Ναι μπορεί το εξαγγελθέν καινούριο πολιτικό σχήμα να είναι καλύτερο από το σημερινό. Αλλά καλύτερο για ποιον, σε  σχέση με τι. Η Τουρκία και οι κυβερνήσεις της απέδειξαν πως και στρατηγικό σχεδιασμό στην εξωτερική πολιτική έχει, και χειρίζεται με ευκολία κρίσεις και κριτικές. Οι αλλαγές στα πρόσωπα δεν είναι πάντα τόσο σημαντικές.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick