ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Αναμφισβήτητα ο κυρίαρχος εμφύλιος του 21ου αιώνα έχει χρώμα εμβολίου και ιικό φορτίο.  Είναι ένας εμφύλιος λαϊκίστικων και ορθολογιστικών προσεγγίσεων, ένας εμφύλιος με ψευδεπίγραφα διλλήματα ελευθερίας και σεβασμού στα δικαιώματα αλλά  και  ξεκάθαρες υπερβάσεις ορίων. Είναι μια αντιπαράθεση  που θα οδηγήσει σε νέα κοινωνικά συμβόλαια και στην μεταμόρφωση της κοινωνίας. Ανεξάρτητα από το πως θα εξελιχθεί η πανδημία και αν θα γίνει ενδημική ασθένεια ο COVID, αφήνει στο πίσω σειρά από τραύματα  και ανισότητες που αλλάζουν την κοινωνική συνοχή και παραβιάζουν τις νόρμες που είχαμε ως σαφείς. 

Ο Novak Djokovic είναι ένας από τους καλύτερους τενίστες ever. Με ένα προφίλ διαφορετικό από ότι θα περίμενε κάποιος από έναν αθλητή του συγκεκριμένου πεδίου, Βαλκάνιος γαρ.  Οπαδός εναλλακτικών θεραπειών και προσεγγίσεων, σε πολλές περιπτώσεις,  είχε δηλώσει την αντίθεσή του στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, υποστηρίζοντας πως αυτό είναι μια ιδιωτική, μια προσωπική απόφαση. 

Η εξέλιξη του ταξιδιού του στην Αυστραλία και η συμμετοχή του στο Australian Open ανέδειξε τα πολλαπλά επίπεδα  τόσο νομικά , όσο και κοινωνικά αλλά και ιατρικά  που εμπεριέχονται στην πολιτική της  διαχείρισης της πανδημίας.  Τείνει να γίνει  μια συμβολική μάχη μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν τον εμβολιασμό και τους περιορισμούς στις μετακινήσεις, συναθροίσεις και εκείνων που τους αντιτίθενται. Η σημασία της περίπτωσής του πρέπει να γίνει κατανοητή κάτω από  το πρίσμα της επίδρασής της στη δημόσια υγεία και συμπεριφορά υποστήριξε η αυστραλιανή κυβέρνηση.  Η υπόθεση Djokovic  από μόνη της δεν αποτελεί κίνδυνο για την Αυστραλία. Αποτελεί όμως κίνδυνο ο συμβολισμός της.  Αν του επιτρέψουν να παίξει,  αφού  θα έχει εξασφαλίσει κατ ‘ ιατρική εξαίρεση βίζα, θα τον μετέτρεπε σε σύμβολο αφερεγγυότητας της αυστραλιανής κυβέρνησης, η οποία έχει από τους πιο αυστηρούς περιορισμούς στα μέτρα για την πανδημία, με απαγορεύσεις στις μετακινήσεις, τα ταξίδια, τις συναθροίσεις.  Όπως υποστηρίζουν και οι δικηγόροι του Djokovic ,  οι αρχές αντιδρούν μπροστά στον κίνδυνο να πυροδοτηθούν ευρύτερες αντιδράσεις στη χώρα, αντί να εξετάζουν την υπόθεση στην ουσία της.

Στην προσπάθεια της αυτή, η αυστραλιανή κυβέρνηση  φαίνεται πως αυτό που πετυχαίνει είναι να μετατρέψει τον Σέρβο  σε σύμβολο του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Ένα σύμβολο που θα έχει τα χαρακτηριστικά του χαρισματικού, πεισματάρη, πειθαρχημένου και τώρα και αδικημένου πρωταθλητή.

ΥΓ. Σε ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων άκουσα πως ο υπουργός μετανάστευσης στην Αυστραλία είναι ελληνικής καταγωγής (οι γονείς της μητέρας του ήταν Έλληνες). Τι ήθελαν να τονίσουν άραγε οι δημοσιογράφοι; Μήπως  η απόφαση είναι καλύτερη τώρα, μήπως  είναι προδότης ο υπουργός γιατί η Ελλάδα είναι φίλη χώρα με τη Σερβία; Τι σημασία έχει για την συγκεκριμένη υπόθεση η καταγωγή του υπουργού;  Έκαναν τον κόπο να διαβάσουν το βιογραφικό του ολόκληρο; Η είδαν την λεπτομέρεια αυτή στη Wikipedia και είπαν ελαφρά τη καρδία, δικός μας είναι!

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.