ΓΡΑΦΕΙ Η 
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Ονειρευόμουν κάποτε, όταν ήμουν νέος και αθώος, πως όταν μεγάλωνα θα πήγαινα στη δουλειά μου με το ποδήλατο. Εγώ μεγάλωσα σίγουρα. Στη δουλειά πηγαίνω καθημερινά και ανελλιπώς και μάλιστα χωρίς να παίρνω άδειες ασθενείας για ψύλλου πήδημα (μάλλον ο ψύλλος μου δεν το πολυέχει με τα άλματα)  όπως κατηγορούν του δημοσίους υπαλλήλους και δει τους εκπαιδευτικούς. Με το ποδήλατο όμως δεν τα κατάφερα τελικά να πραγματώσω το όνειρό μου, αν και με βλέπω τώρα στα γεράματα να το ξαναπροσπαθώ για λόγους υπεράνω της θέλησής μου, επιβεβλημένους από τις εξελίξεις.

Ένα κόκκινο ποδήλατο να κατηφορίζει και να ανηφορίζει και να εκτοξεύεται στο φως του ανοιξιάτικου ουρανού μέσα σε καταπράσινα λιβάδια. Αυτό. Ναι. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Κόκκινο το ποδήλατο για να δένει με το πράσινο λιβάδι. Τον ανοιξιάτικο ουρανό θα τον έχουμε από βδομάδας, το κόκκινο ποδήλατο δεδομένο, άρα αν προστεθεί και το πράσινο λιβάδι όλα καλά.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Εννοείται πως το πράσινο λιβάδι μόνο για φέτος παίζει. Φέτος που μετατραπήκαμε σε μια τεράστια «λάντα» γιατί λίμνη δεν μας λες ακόμη… μόνο φέτος που γέμισαν τα φράγματα… μόνο φέτος που λόγω της αυξημένης βροχόπτωσης το μόνο που απασχολεί του Υπουργείο Γεωργίας είναι οι πληγέντες πατατοπαραγωγοί (Ω τι έκπληξη!) και το χαλούμι (η μεγαλύτερη μας αποτυχία ever όμως) και όχι η λειψυδρία και οι περικοπές νερού. 

Ήταν τα πιο πάνω, όπως πολύ καλά αντιληφθήκατε, μια μεγάλη παρένθεση… Μόνο φέτος λοιπόν το ποδήλατό μου, που ήταν πάντοτε δικό μου και μάλιστα χωρίς άδεια κυκλοφορίας και ασφάλεια και χωρίς φόρο κατανάλωσης- προφανώς από τη μια γιατί δεν είναι ρυπογόνο, και από την άλλη γιατί τα συμφέροντα πίσω από την εισαγωγή και πώλησή του δεν είναι τεράστια, γιατί αν γίνουν σαφέστατα θα αλλάξουν και τα δεδομένα και  για το ποδήλατό μου αλλά και για το δικό σας ποδήλατο.

Έχω ένα μικρό αμάξι:
«Ακριβό μου διθέσιο
καλό μου αμάξι
κινητήρα και πλαίσιο
στα’ χω πειράξει…»

Θα μου πείτε γιατί. Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων, ο Ρομπέν των καμένων Δασών, ο Ρομπέν που αναζητεί το θαύμα να έχει αμάξι; Και δει ρυπογόνο λόγω ηλικίας;

Προσπάθησα με το μετρό (δεν έχει), δοκίμασα με το τρένο (μας τελείωσε), τραμ έλεγαν να φτιάξουν στην κοίτη του Πεδιαίου (δεν βόλεψε) κατέληξα λοιπόν να χρησιμοποιώ το παλιό μου διθέσιο. Ρυπογόνο; Σαφέστατα. Αφού όμως το ποδήλατο, στην πόλη μας που μας πρόδωσε με την έλλειψη των ποδηλατοδρόμων, ακόμη και αν είναι κόκκινο,  είναι σαφέστατα μέσο μεταφοράς προς αποφυγή, για λόγους σωματικής ακεραιότητας και επιβίωσης, δεν είχα καθόλου επιλογή.

Και πάνω που τα είχα τακτοποιήσει όλα στο  μυαλό μου και στη ζωή μου σε κουτάκια τσουπ, έρχεται το προτεινόμενο νομοσχέδιο για το φόρο κατανάλωσης και τα τέλη κυκλοφορίας για να φέρει τα πάνω κάτω. Είναι τόσο πολύπλοκο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο που με βάζει υποψίες πως κάτι, κάποιους εξυπηρετεί. Είμαι δύσπιστος; Αδίκως άραγε;

Έχω την εντύπωση, μέσα στο απλοϊκό μου μυαλό, ένας απλός Ρομπέν είμαι στο τέλος της μέρας που αναζητά το θαύμα,  πως ο  φόρος κατανάλωσης δεν πρέπει να καταργηθεί. Η κατάργησή του θα ευνοήσει τις πωλήσεις μεγάλου κυβισμού και, κατά συνέπεια, ρυπογόνων αυτοκινήτων.

Καθότι είμαι πράσινος (φύσει και θέση) πιστεύω ακράδαντα, πρώτον πως ο καθορισμός των τελών κυκλοφορίας και του φόρου κατανάλωσης πρέπει να γίνεται για όλα τα οχήματα στη βάση της εκπομπής ρύπων και μόνο. 

Και δεύτερον, πως της ίδιας μεταχείρισης θα πρέπει να τυγχάνουν τόσο τα καινούργια όσο και μεταχειρισμένα εισαγόμενα οχήματα ανεξαρτήτου ηλικίας. Είπαμε σπάζουμε τα στερεότυπα δεν είμαστε ρατσιστές (μόνο ευρωπαϊκά όχι γιαπωνέζικα) και αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα. Δεν κρίνουμε τα αυτοκίνητα από την ηλικία τους και τη χώρα προέλευσής τους. Μόνο από τους ρύπους που εκπέμπουν. Α, όλα κι όλα. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι.

Γιατί; Μα απλούστατα γιατί πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στο μέσο Κύπριο πολίτη να αποκτήσει ασφαλισμένο αυτοκίνητο καινούργιο ή μεταχειρισμένο.

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Δώστε στη βάση του καινούριου νομοσχεδίου και κάποια κίνητρα απόσυρσης των παλιών ρυπογόνων αυτοκινήτων και για μας τους πολίτες δεύτερης κατηγορίας οι οποίοι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στο κόστος αντικατάστασης του παλιού μας διθέσιου μεν και αδυνατούμε να διακινηθούμε και με άλλο μέσο δε.

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. «Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας, ξέρουν από ανηφοριές»

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός / Συγγραφέας