ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 

Εννοείται πως καταχάρηκα με την διάσκεψη των MED 7. Ένιωσα και εθνικά περήφανη γιατί την οργανώσαμε εντυπωσιακά καλά. Καμία σχέση με τριτοκοσμικής χώρας οργάνωση. Ούτε καν με χώρας του Νότου. Στερεότυπα; Στερεότυπα σίγουρα.

Και δρόμοι κλειστοί την ώρα που έπρεπε και μόνο τόσο όσο... Και σχέδια ασφαλείας και δράσης… Και ελικόπτερα να υπερίπτανται… 

Όπως και να έχει, ας μην σταθούμε στις λεπτομέρειες αλλά στην ουσία. Στη βάση της λεπτομερούς ενημέρωσης που λαμβάναμε από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης. Όλα πήγαν καλά. 

>>> BLOOMBERG ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ  <<<

Οι ηγέτες ήταν και οι 7 υπέροχοι. Και ο Γάλλος και ο Έλληνας και ο Ιταλός και ο Πορτογάλος και ο Ισπανός και ο Μαλτέζος και φυσικά ο Κύπριος οικοδεσπότης. Δεν θα σχολιάσω πως δεν είχαμε γυναίκα ηγέτη σε καμία από τις 7 χώρες του Νότου. Ούτε και θα αναφερθώ στα στερεότυπα των χωρών της Μεσογείου σε σχέση με τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική. Είναι σαφέστατα ήσσονος σημασίας και θα αποτελούσε γκρίνια μπροστά στα πολλά και στα σημαντικά που συζητήθηκαν και δημόσια και κατ΄ιδίαν. 

Τους θαύμασα όλους, και δεν είναι ειρωνεία. Τοποθετήθηκαν σωστά. Άγγιξαν τα θέματα με ευαισθησία. Πάλεψαν να περάσουν το μήνυμα πως για την Ευρώπη των πολιτών αγωνιζόμαστε και όχι για την Ευρώπη των Τραπεζών (ούτε καν των ευρωπαϊκών).

Αν ήμουν κάποιος σπουδαίος και όχι ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων, θα χαιρέτιζα, όπως χαιρέτισαν τόσοι και τόσοι, και εγώ την σύνοδο των MED7. Γιατί; Μα γιατί αποτελεί μία πολύ σημαντική εξέλιξη για την οικοδόμηση συνεργασίας μεταξύ των Μεσογειακών Χωρών. Γιατί καθίσαμε και συζητήσαμε θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Το Ενεργειακό, το μεταναστευτικό, την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης, την ανάγκη για συνθήκες σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Επειδή όμως δεν είμαι σπουδαίος και είμαι απλώς ο Ρομπέν, ειδικός στο να εντοπίζω τα χαμένα θαύματα (έχω μύτη σε αυτά-οι συνθήκες με υποχρέωσαν αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) πρόσεξα κάποιες λεπτομέρειες που με έκαναν τελικά να μην πιστέψω ούτε και σε αυτό το θαύμα που για μερικά δευτερόλεπτα πίστεψα πως θα γινόταν αληθινό.

Τους είδα να περπατάνε σε υπέροχα κόκκινα χαλιά. Να φοράνε ακριβά κουστούμια. Και να ονειρεύονται ως Νότιοι, τη μέρα που θα γίνουν Βόρειοι.

Να κινούνται σε άδειους δρόμους άρα να μην έρχονται σε επαφή με το κυκλοφοριακό χάος, άρα να μην το συνυπολογίζουν παρά μόνο θεωρητικά. Αμφιβάλω αν κόλλησαν ποτέ στην κίνηση και αν γέμισαν ποτέ οι ίδιοι το αμάξι τους με βενζίνη. Το ενεργειακό και την κλιματική αλλαγή τα ξέρουν, εννοείται, πολύ καλύτερα από μένα με αριθμούς και εμπεριστατωμένες αναλύσεις. Εγώ απλώς τα ζω καθημερινά. 

Το μεταναστευτικό/προσφυγικό το οποίο πρέπει να το δουν μεν με ευαισθησία αλλά σε συνδυασμό δε με την προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης. Αλληλέγγυοι, φιλάνθρωποι, υποστηρικτικοί, αλλά άλλο εμείς (και ας είμαστε Νότιοι) και άλλο οι άλλοι.

Είμαι σίγουρος πως έζησαν όλοι το θαύμα των κέντρων υποδοχής μεταναστών σε πολλές επιτόπου επισκέψεις. Μόνο που δεν έφαγαν ποτέ το φαγητό τους. Δεν κοιμήθηκαν ποτέ στο διπλανό κρεβάτι για να τους ακούσουν να ουρλιάζουν από εφιάλτες. Δεν τους κράτησαν το χέρι την ώρα που μιλούσαν για το πένθος και την απώλειά τους. 

>>> ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ & ΕΡΕΥΝΕΣ BRIEF <<<

Ήρθαν και οι 6 και έφυγαν χωρίς να γνωρίσουν και να σφίξουν το χέρι ενός αληθινού Κύπριου. Εκείνου που στέκεται ουρές στις πρώτες βοήθειες και περιμένει εναγωνίως το ΓεΣΥ να εφαρμοστεί για να δει μια άσπρη μέρα. Εκείνης που εργάζεται πωλήτρια και δουλεύει ώρες ατέλειωτες για να διασφαλίσει τον κατώτατο μισθό. Του συνταξιούχου πείνας που δεν έχει να πληρώσει για θέρμανση. 

Θα μου πείτε και στην χώρα τους πάνω κάτω τα ίδια έχουν. Σωστά. Αλλά και εκεί πάνε τελευταίοι σε στημένες εκδηλώσεις και φεύγουν πρώτοι. Το μόνο που παίρνουν μαζί τους είναι την αύρα των πονεμένων χειραψιών που ακόμη πιστεύουν στα θαύματα. 

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων
Υ.Γ.: Αναζητείται Θαυματοποιός