ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η απόφαση για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και η απόδοση ευθύνης στον αρχηγό και την ηγετική ομάδα ήταν μια μεγάλη στιγμή. Μια στιγμή ανάτασης. Μέχρι που παρατήρησα πως όλοι , μα όλοι, έδειξαν ενθουσιασμό επιδεικνύοντας υπέρμετρο αντιφασιστικό προσανατολισμό. Μέχρι και το ΕΛΑΜ που μπορεί να μην είπε οι φασίστες στη φυλακή αλλά είπε πως εμείς δεν -εμείς εν τζαι…. Ανανδρία μέχρι τέλους!

Εδώ στην εναλία νήσο, ανακαλύψαμε την δίκη αυτή την προηγουμένη βδομάδα, μια δίκη που κράτησε πεντέμισι χρόνια, και την καλύψαμε λες και ήταν μια δίκη για μια δολοφονία μόνο, της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Την τελευταία μέρα αναφέρθηκε πως το κατηγορητήριο περιλάμβανε όχι μόνο τη δολοφονία του Παύλου, αλλά και το φόνο του Λουκμάν, του πακιστανού εργάτη στα Πετράλωνα αλλά και την απόπειρα φόνου στο Πέραμα τριών Αιγύπτιων ψαράδων.

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Έτσι τελευταία μέρες συζητήσαμε και την σημασία του όρου εγκληματική οργάνωση. Ας είναι , έστω και όψιμα, έστω και λειψά μεταδώσαμε την απόφαση, την καταδίκη για όλες αυτές τις φασιστικές, εγκληματικές πράξεις. Η κυρία Μάγδα Φύσσα, το πρόσωπο της δίκης. Η κινητήρια δύναμη στη συσπείρωση του κόσμου

Ο φασισμός βεβαίως δε τελείωσε! Έχουμε ακόμα δρόμο

Από τη μία υπήρξε η χαρά της καταδίκης της ΧΑ από την άλλη η θλίψη και ο θυμός για το Βαρώσι, την Αμμόχωστο όπως θέλετε ονομάστε τη πόλη, που προδίδουμε καθημερινά. Και δω είχαμε όλους μα όλους να ρίχνουν δάκρυα και κατάρες. Δεν πρόλαβε να κατέβει το σύνθημα για τους Ναζί στη φυλακή, ανέβηκε το εγώ Αμμόχωστος.

Το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης δεν είναι μια απόφαση της στιγμής, ούτε μια απόφαση που λήφθηκε χτες. Είναι μια πολιτική θέση που συζητείται καιρό και ανάμεσα στους τουρκοκύπριους πολιτικούς, και είχε πολλάκις προαναγγελθεί. Δε θα έπρεπε η κυβέρνηση (αλλά και τα άλλα κόμματα) να είχε ήδη κινηθεί ή έστω να έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο αντίδρασης. (και όχι το «ολοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους» δεν είναι σχέδιο)

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Προς τι λοιπόν οι αλαλαγμοί; Η στάση της κυβέρνησης μου θυμίζει παιδικό ξέσπασμα, « θα σε καταγγείλω εγώ» που ξεχνιέται στη θέα του παγωτού. Όπου παγωτό σκεφτείτε ότι θέλετε, Πύργους, Διαβατήρια, Σεϋχέλλες, εκλογές. Ο δήμος Αμμοχώστου κατώτερος προσδοκιών , ανίκανος να κινητοποιήσει (ή έστω να οργανώσει μια κινητοποίηση της προκοπής) παραμένει θεατής.

Σταμάτησα να παρακολουθώ ειδήσεις. Είναι μεγάλος ο εμπαιγμός. Πρόλαβα όμως και είδα μια μύγα να κάθεται στο κεφάλι του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στο debate που είχε με την αντίπαλο του προχτές. Δύο λεπτά η μύγα στο κεφάλι του και αυτός καμία αντίδραση, καμία κίνηση να τη διώξει. Και μου θύμισε τους δικούς μας πολιτικούς οι οποίοι επίσης δεν κάνουν απολύτως τίποτα να διώξουν τη μύγα. Προσποιούνται απλώς πως δεν υπάρχει!

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick