ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Τον  47ο Ιούλη, είδαμε τον πρόεδρο της χώρας  σε μπουζουκλερί  και να μοστράρεται στο  πρωτοσέλιδο γνωστής κιτρινοφυλλάδας των Αθηνών,  αντί σε εκδήλωση μνήμης  και θεωρήθηκε ύβρις. Αναρωτιέμαι γιατί;  Περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Μας έχει δώσει δείγματα άλλου τύπου ηγεσίας  και ξαφνικά έκανε ένα faux pas; Οι κινήσεις και οι πολιτικές επιλογές του ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του  θα έπρεπε να έχουν εξαφανίσει οποιαδήποτε τέτοια ψευδαίσθηση.  

Αντίθετα δεν είδαμε τον πρόεδρο του κυβερνώντος κόμματος πουθενά. Διακοπεύει λέει.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Ακούσαμε ιαχές να κλείσουν τα οδοφράγματα, να καταδικάσουμε με ψηφίσματα τις νέες «προκλήσεις της Άγκυρας». Κενές περιεχομένου εύηχες φράσεις, που χρησιμοποιούνται χρόνια τώρα για να ενισχύουν σε μας την ιδέα του θύματος – άρα καμία ίδια ευθύνη και δυνατότητα επίδρασης , και να διευκολύνουν ίσως και την λύση των δύο κρατών. 

Οι πολιτικοί εστιάζουν στις σχέσεις με τους άλλους. Ανεξάρτητα κινήτρων, εστιάζουν στο πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις σχέσεις για να ‘στεριώσουν’ την καριέρα τους, να προωθηθούν, να εξασφαλίσουν πόρους και υποστήριξη για την προσωπική τους άνοδο και βέβαια την προσωπική και οικογενειακή τους ευημερία . Κοιτάζουν πρώτα τον εαυτό τους και χρησιμοποιούν τις σχέσεις με άτομα και ομάδες, τις δεξιότητες τους για ελιγμούς , για διπλωματία ώστε να αναδειχθούν, να καλύψουν τη δική τους ανάγκη για εξουσία, κύρος και προβολή. 

Κανένας ηγέτης σε μια δημοκρατία δεν εξελέγη ποτέ επειδή πιστεύεται  πως  έχει το μονοπώλιο της σοφίας και της αλήθειας, αλλά γιατί κατάφερε να συν-κινήσει, να οργανώσει, να ενισχύσει τομείς και πολιτικές που αφορούν τη πολιτεία ως σύνολο. Απλούστατα, να μοιραστεί ένα  όραμα.   Κανείς ηγέτης δεν  μπορεί να παραμένει στην εξουσία  με ένα αλισβερίσι εκδουλεύσεων και συγκαλύψεων. Εκτός  και αν η χώρα έχει δημοκρατία νηπιακών διαστάσεων.  

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Την ίδια μέρα με τον πρόεδρο πήγα στο μνημόσυνο για τους πεσόντες και τους δολοφονημένους σ’ ένα χωριό ακριτικό στην επαρχία Αμμοχώστου. Λίγοι άνθρωποι  παρόντες, συγγενείς, συμπολεμιστές  και εκπρόσωποι θεσμών. Είμαι σίγουρη πως λίγοι  ήταν και όσοι αναγνώρισαν  τα λόγια του τραγουδιού που ακούστηκε στην κατάθεση στεφάνων. Στίχοι που γράφτηκαν για να τιμήσουν αυτούς που πολέμησαν τον φασισμό χρόνια πριν: «Επέσατε θύματα αδέρφια μου εσείς, σε άνιση πάλη  και αγώνα...» Αυτή η άνιση πάλη συνεχίζεται. 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.