ΓΡΑΦΕΙ  Η 
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ *

Δώσε μου τόπο να σταθώ και θα μετακινήσω τη γη, είπε ο Αρχιμήδης όταν ανακάλυψε τους μοχλούς. Γενικά είμαι της άποψης πως η φυσική εξηγεί πολύ περισσότερο τα φυσικά φαινόμενα, αυτός εξάλλου είναι και ο ρόλος της, από τις όποιες εξηγήσεις επιχειρούνται τον τελευταίο καιρό να δοθούν στα όσα γύρω μας τεκταίνονται. 

Κάποιοι προφανώς εκτός αυτού του δύσμοιρου τόπου κατάφεραν να βρουν τόπο να σταθούν και μετακινούν τη γη, σε αντίθεση με όλους όσους μας κυβερνούν που ψάχνουν τόπο να σταθούν και μάλλον δεν βρίσκουν, κινούμενοι από άποψη σε άποψη, από πολιτική θέση εξουσίας σε πολιτική θέση εξουσίας. Αφού είδαμε και αποείδαμε με τους πολιτικούς, και αποφασίσαμε πως δεν μας κάνουν, καίγοντας με τα ξερά και τα χλωρά, κατά το σύνηθες, στραφήκαμε στους τεχνοκράτες, και βιαστήκαμε να τους καταχωρίσουμε όλους, χωρίς καμία εξαίρεση στα «χλωρά» για να ανακαλύψουμε πως ούτε και εκείνοι κατάφεραν να κάνουν κάτι πέρα από μια τρύπα στο νερό.

Βρε λες να φταίει πως η πατρίδα μας είναι μοιρασμένη και δεν βρίσκουμε τόπο να σταθούμε σκέφτηκα, για να το απορρίψω αυτοστιγμεί, μιας και ο Αρχιμήδης δεν είπε ούτε για κατεχόμενη, ούτε για ελεύθερη γη. Για γη μίλησε την οποία φυσικά εκχωρούμε με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί τα «διάφορα» πολλοί εμίσησαν, αλλά το χρήμα ουδείς.

Άρα λέω μέσα μου, μπας και δεν είναι ο Αρχιμήδης που κρύβει την απάντηση στη σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε, αλλά κάποιος άλλος από τους σοφούς φυσικούς. Είπα να στραφώ στο Νεύτωνα και τους νόμους του.

Σύμφωνα με τον πρώτο του νόμο, τα σώματα φαίνεται να τείνουν να διατηρήσουν την κινητική τους κατάσταση, είτε αυτή ονομάζεται ακινησία, είτε ονομάζεται ΕΟΚ, όχι, όχι δεν αναφέρομαι στην  ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, αλλά στην Ευθύγραμμη Ομαλή Κίνηση, με σταθερή ταχύτητα, όταν η συνισταμένη των δυνάμεων που ασκούνται πάνω τους είναι ίση με το 0 (μηδέν). Όταν με άλλα λόγια ασκούνται ίσες και αντίθετες δυνάμεις, τα πράγματα παραμένουν εν πολλοίς ως έχουν. Αλλά σίγουρα δεν ισχύει πλέον αυτό στην περίπτωσή μας. Όσο οι μεν τα έβρισκαν με τους δε, οι τραπεζίτες και οι χρηματοοικονομικοί παράγοντες με κάποιους πολιτικούς παράγοντες, όχι πάντα φανερούς, όλα καλά. Οι δυνάμεις εξισορροπούνταν και είτε παραμέναμε στην ακινησία, είτε κινούμασταν με ομαλή κίνηση και το αεράκι μας χάιδευε το χαμογελαστό και γεμάτο ελπίδα πρόσωπο και τα ριγμένα προς τα πίσω από τους πολλούς αγώνες που πιστεύαμε πως δίναμε καθημερινά, μαλλιά.

Ξάφνου όμως το ρευστό, για κάποιο λόγο, και αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, που δεν είναι της ώρας,  λιγόστεψε απελπιστικά. Δεν έφτανε για όλους. Έπρεπε να αγωνιστούμε για το ζωτικό μας χρήμα. Άρχισαν λοιπόν να βγαίνουν μαχαίρια, σε τοπικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Άντε τώρα να υπολογίσεις υπό ποια γωνία και από ποιο ασκείται ποια δύναμη, ποια είναι η σχετική αντίδραση, ποιες είναι οι συνιστώσες δυνάμεις. Μπήκαν στη μέση ημίτονα και συνημίτονα,  άρχισαν οι οικονομολόγοι τους υπολογισμούς. Κουρέψαμε, μειώσαμε, αυξήσαμε, εκποιήσαμε…. Με άλλα λόγια πειραματιστήκαμε. Δυστυχώς όμως δεν καταφέραμε ούτε για μια στιγμή να ελέγξουμε τις μεταβλητές. Αποτέλεσμα;. Πότε επιτάχυνση, προς τον γκρεμό δυστυχώς, πότε σχετική επιβράδυνση και κάποιες ανάσες. Εκεί που λέγαμε πως καταφέραμε με βάση τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα, το θεμελιώδη νόμο της Μηχανικής να βάλουμε μια τάξη, τσουπ η γωνία των δυνάμεων άλλαζε ξαφνικά. 

Το «ασ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα» που σιγοψιθυρίζαμε τον καιρό του πρώτου νόμου, τότε που το χρήμα έρεε, οι δυνάμεις εξισορροπούνταν και η κίνηση ήταν ομαλή χάθηκε για πάντα. Άνεμοι και τυφώνες μας παρασέρνουν μιας και είναι ο δεύτερος νόμος που μας καθορίζει πλέον την κίνηση. 

Η μεγάλη μου ανησυχία είναι μπας και μπήκαμε πια, με τόσα σκαμπανεβάσματα, σε κατάσταση πτώσης, και μάλιστα όχι ελεύθερης, μιας και η αρχική ταχύτητα δεν είναι σε καμία περίπτωση μηδενική. Το ερώτημα λοιπόν είναι με ποια τελική ταχύτητα θα συγκρουστούμε στο τέλος της πτώσης με το έδαφος; Βοήθεια Νεύτωνα! Απαντήσεις ψάχνω. Με ακούς;

Υπογραφή
Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.1 :  Η σύγκρουση ενίοτε μπορεί και να οδηγήσει στη μεγάλη στιγμή της αναγέννησης και της δημιουργίας μιας νέας τάξης πραγμάτων.

Υ.Γ2: Αντέχουμε είτε την καταστροφή είτε την εκ νέου δημιουργία; Είναι η ευθανασία η επιλογή στην περίπτωση της κοινωνικοπολιτικής παρακμής που βιώνουμε;

Υ.Γ.3: Να συνταγολογούν οι εκτός ΓΕΣΥ γιατροί αφού οι ασθενείς πληρώνουν; Αλλοιώνει τη φιλοσοφία του ΓΕΣΥ; Και ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος της ΕΔΕΚ (χωρίς ανθυποψήφιο τελικά); Ερωτήματα θεωρητικά ανεξάρτητα αλλά ουσιαστικά σχετικά, με την ουσία του ερωτήματος να ανάγεται στο περί ου (και προσωπικών ατζέντων συμπεριλαμβανομένων) τον αγώνα ποιούμεθα.  Και είναι πράγματι το προφανές το αληθινό; Μπορεί η αλήθεια να μην είναι αυτό που φαίνεται αλλά αυτό που καλά κρύβεται; Μπορούν τα δικαστικά διατάγματα να αποκαλύψουν το αληθές; Είναι η δικαιοσύνη τυφλή και αν είναι τι ακριβώς δεν βλέπει; 

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας.