Ανοικτή επιστολή 
Προς  διαχρονικά προβληματισμένους, εβδομηκοστής δεύτερης  επιστολής, το ανάγνωσμα… 

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Όταν ζεις στα δάση, ακόμη και αν είναι καμένα, ειδικά μετά από την περίοδο μιας μακράς καραντίνας που κανένας εκδρομέας δεν διατάρασσε την ησυχία σου,  καθώς υπήρχε αυστηρός περιορισμός στις διακινήσεις, λες και κρύβεται ο αόρατος εχθρός στα δάση και στον καθαρό αέρα καμουφλαρισμένος ανάμεσα στα φυλλώματα των αιωνόβιων πεύκων, την φιλοσοφείς τη ζωή.

Έτσι και εγώ. Ψάχνω που ψάχνω τα χαμένα θαύματα, συχνά πυκνά κολλούν στο μυαλό μου περίεργες σκέψεις και με βασανίζουν. Δεν με αφήνουν ούτε τη μέρα να απολαύσω την σκιά του δάσους, ούτε το βράδυ το φεγγάρι και τα αστέρια.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Είναι ή φαίνεσθαι λοιπόν; Ο προβληματισμός μου ξεκίνησε από το δάσος μου. Γιατί μεταξύ μας καλό είναι να προβληματίζεσαι για τα πιο κοντινά σου, καθώς το βίωμα σου προσφέρει συνήθως- και αυτό θα το κουβεντιάσουμε ξανά- αυθεντική πληροφόρηση. «Είναι», ονομάζουμε τον πυρήνα ενός αντικειμένου. Την ουσία του. Τη βαθιά αλήθεια του. Την αλήθεια που δεν αλλάζει ανάλογα με την οπτική γωνιά από την οποία το αντικρίζεις ή τις περιστάσεις και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ένα δάσος λοιπόν είναι δάσος ακόμη και αν δεν φαίνεται σαν δάσος. Ακόμη και αν είναι καμένο, αν έχει πληγεί από την ξηρασία, τις ορδές των σκουπιδιών, ακόμη και αν το έδαφος του είναι καλυμμένο αντί με πευκοβελόνες με φυσίγγια, θλιβερά απομεινάρια βίαιων «σπορ». Άρα το δάσος μου είναι δάσος ακόμη και αν δεν φαίνεται. 

Το «φαίνεσθαι» είναι μια άλλη πιο πολύπλοκη έννοια. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε κάτι. Βλέποντας το, ακούγοντάς το, αγγίζοντας το, χρησιμοποιώντας το. Ένα δάσος λοιπόν μπορεί να μην είναι δάσος ακόμη και αν φαίνεται σαν δάσος. Μπορεί να είναι ένα δάσος «κατασκευασμένο» που να του υπολείπονται τα στοιχεία εκείνα τα οποία το καθιστούν αυθεντικό. Να έχει δέντρα τεχνηέντως φυτεμένα αλλά να του λείπουν τα ζώα, τα πουλιά, τα ερπετά. Να του λείπουν οι θάμνοι, τα νερά, οι πευκοβελόνες. Να του λείπουν οι Ρομπέν των δασών! Να είναι με άλλα λόγια κάτι που το κατασκεύασαν για να σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι δάσος.

Το «είναι» αποκαλύπτεται πάντα από το «φαίνεσθαι»; Μπορεί το φαίνεσθαι» να μας ξεγελάσει; Έχει το «φαίνεσθαι» τελικά πραγματική και ουσιαστική σχέση με το «είναι;» Μπορεί το «φαίνεσθαι» να κατασκευαστεί ανεξάρτητα από το «είναι» με αλλότριες προθέσεις; Τι μετρά στο τέλος της μέρας το «είναι» ή το «φαίνεσθαι»;

Άποψη, κοινότυπη,  στην οποία κατέληξα είναι πως ναι, τα «φαινόμενα» πολλές φορές απατούν. Συχνά μάλιστα δεν αντιστοιχούν καθόλου με το «είναι» στο οποίο αναφέρονται. Κάποτε σκόπιμα. Κάποτε τυχαία.

>>> Όλες οι έρευνες και αναλύσεις της Brief <<<

Είναι λοιπόν το ΓΕΣΥ μια πετυχημένη απόπειρα, με ένα σύστημα αλληλεγγύης, όπου ο προνομιούχος πληρώνει για τον μη προνομιούχο; Μας έλυσε τα προβλήματα υγείας  μας; Ο προσωπικός μας γιατρός είναι εκεί για μας; Τα δημόσια νοσηλευτήρια είναι ανταγωνιστικά; Τα αναλώσιμα είναι τα κατάλληλα; Οι λίστες αναμονής επιτέλους μίκρυναν; Δεν χρειάζεται πολιτική ή άλλη παρέμβαση για να σωθεί μια ζωή; Είναι βιώσιμο οικονομικά ή θα καταρρεύσει από την κακή χρήση που του κάνουν ασθενείς και ιατροί; Ποια η πολιτική ευθύνη των κυβερνόντων αλλά και όσων τους ελέγχουν και ποια η ατομική ευθύνη του καθενός μας; Βάλαμε βαθιά το χέρι στη τσέπη. Κάποιοι για να δώσουν κάποιοι για να πάρουν. Είναι τρύπια αυτή η τσέπη; Το «είναι» του ΓΕΣΥ είναι σαφέστατα καλύτερο από το «φαίνεσθαι». Γιατί η φιλοσοφία του είναι σωστή.  Κάπου στη μορφοποίησή του, για ακόμη μια φορά, για να τα «χωρέσει» όλα τα συμφέροντα,  το ξεχειλώσαμε τόσο που δεν αναγνωρίζεται.

Είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα τόσο χάλια όσο φαίνεται; Είναι τελικά τόσο απαράδεκτοι και τεμπέληδες οι εκπαιδευτικοί που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα και καλόκατσαν και στην καραντίνα και τώρα δεν δέχονται να δουλέψουν τους 2 μήνες που κάθονταν επί δύο για να δικαιολογήσουν και το εκ περιτροπής; Ήταν τελικά η εξ’ αποστάσεως άξια λόγου και επιτέλεσε τους στόχους της ή ήταν μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει;  Είναι τα δημόσια σχολεία τόσο απαράδεκτα όσο φαίνονται ενώ τα ιδιωτικά πετούν;

«Είναι» το κυπριακό τελικά θέμα εισβολής και κατοχής ή είναι αυτό που φαίνεται και χρόνια τώρα κατασκευάζεται- εικόνα τόσο καλά σχεδιασμένη που μετατράπηκε πλέον σε ουσία και αλλοίωσε το είναι του; Είναι πρόβλημα ανάμεσα σε 2 κοινότητες και πρέπει τελικά  κ. Σπέχαρ να κρατάμε ίσες αποστάσεις;  Ή μήπως απλώς έτσι παρουσιάζεται για να κτιστεί το «φαίνεσθαι»; Είναι το θύμα και ο θύτης ίσοι και όμοιοι κατά το φαίνεσθαι; Είναι η Τουρκία επεκτατική και πειρατική στην εξωτερική και στην εσωτερική της πολιτική ή απλώς φαίνεται; Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί το φαίνεσθαι του πειρατή, που στην περίπτωση της μάλλον ταυτίζεται με το «είναι;»

«Είναι» η κυβέρνηση πετυχημένη στη διαχείριση κρίσεων όπως «φαίνεται» και παρουσιάζεται από τα πλείστα ΜΜΕ ή το «είναι» της προσεγγίζει το «φαίνεσθαι» που παρουσιάζει η αντιπολίτευση και είναι για να ντρεπόμαστε αφού υποτιμούν την νοημοσύνη και του τελευταίου πολίτη και αντίδραση καμία ούτε «είναι» ούτε «φαίνεσθαι»;

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει όπως και εγώ, αλλά, λέω, μήπως η εικόνα του δημοσίου, ό,τι και αν αφορά αυτό, είναι απαράδεκτη και έχει πιάσει πάτο σε όλους τους τομείς; Τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά; Είναι το «φαίνεσθαι» του και το «είναι» του; Είναι τα νοσοκομεία μας και τα σχολεία μας πιο χάλια από χάλια; Δεν γνωρίσατε κανένα καλό γιατρό του δημοσίου; Δεν έσωσαν τα δημόσια νοσοκομεία καμία ζωή; Κανένας νοσηλευτής δεν μεγαλούργησε προσφέροντας φροντίδα και ελπίδα; Κανένας εκπαιδευτικός του δημόσιου σχολείου δεν έκανε τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σας; Πώς άραγε η ιδιωτική πρωτοβουλία μετατρέπει την πανούκλα σε κούκλα; Με το μαγικό ραβδί; Μήπως το «φαίνεσθαι» κατασκευάζεται με τρόπο που να εξυπηρετεί απλούστατα αλλά πολύπλευρα συμφέροντα που σχετίζονται με τη ρήση «το χρήμα ουδείς εμίσησεν»; Ποια είναι τελικά η ατομική μας ευθύνη στην κατασκευή αλλά και στη συντήρηση του φαίνεσθαι;

Τι μετρά στο τέλος της μέρας; Το «είναι» ή το «φαίνσθαι;» Και αν τόσο εύκολα το «φαίνεσθαι» ταυτίζεται με το «είναι» ποια η αξία του «είναι»; Ας κτίσουμε προσεκτικά το «φαίνεσθαι» λοιπόν. Ας επενδύσουμε όπως χρόνια τώρα κάνουμε στην εικόνα. Ας θάψουμε βαθιά το είναι. Τόσο βαθιά που να το ξεχάσουμε. Θα το θυμηθούμε ξανά και μπορούμε πάντα να το ξεθάψουμε όταν θα εξυπηρετεί άλλες ανάγκες. Τις ανάγκες ανακατασκευής του νέου «φαίνεσθαι»

Υπογραφή 
Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.
Νικολό Μακιαβέλι