ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η εξειδίκευση είναι μια συνέπεια της εξέλιξης. Η καθημερινότητά μου στην πανεπιστημιακή κοινότητα μου το υπενθυμίζει. Αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορεί να έχει κάποιος γνώμη και άποψη για θέματα ξένα προς τη δική του εμπειρία και γνώση. Κάθε άλλο. Επιβάλλεται να έχουμε γνώμη και άποψη, αφού το ψάξουμε λίγο το θέμα. Πως ψάχνουμε; Βρίσκουμε πηγές, παίρνουμε γνώμες, ρωτάμε. Δεν παντρευόμαστε την πρώτη θέση που τυχαίνει να μας  αρέσει, είτε γιατί κολλάει σε αυτά που ήδη πιστεύουμε είτε γιατί αγαπάμε τον άνθρωπο που εκφράζει τη θέση. Παραμένουμε σκεπτόμενοι. Όχι αρνητές, όχι παρατηρητές. Σκεπτόμενοι.

Η εξειδίκευση όμως σημαίνει παράλληλα και την ενασχόληση, την εστίαση σε ένα μόνο αντικείμενο διατρέχοντας τον κίνδυνο κάποιος να υπερτονίζει τη σημαντικότητα του ενός  σε σχέση με το όλον.

Η επιστήμη λοιπόν κτίζεται συνεργατικά. Κάποιος δουλεύει σε έναν τομέα και τα αποτελέσματα του, την ερεύνα του χρησιμοποιούνται από  άλλους επιστήμονες στον ίδιο ή και άλλο τομέας ώστε η αξία της  πρωτογενούς  δουλειάς να πολλαπλασιάζεται μέσα από τη συνέργεια.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Κάπως έτσι σε χρόνο μηδαμινό σε σχέση με το παρελθόν εμφανίστηκαν τα εμβόλια κατά του COVID-19, δίνοντας έτσι την ελπίδα για την άρση της στασιμότητας στη ζωή. Στήθηκαν πάλι συλλογικά, αλυσίδες διανομής, απαντήθηκαν λογισμικά θέματα, λειτούργησαν μηχανισμοί στήριξης των κρατών στα δημόσια συστήματα υγείας και άρχισαν οι εμβολιασμοί.

Επειδή όμως οι «ειδήμονες» είναι πάντα περισσότεροι από τους ειδικούς, μαζί με τον αριθμό των εμβολίων αυξάνονταν και ο αριθμός των ψιθύρων για την ασφάλεια των εμβολίων. (δε συζητάμε τα σχόλια περί εμφύτευσης μικροτσίπ και άλλων τέτοιων ευφυολογημάτων). Οι ψίθυροι, διανθισμένοι με σταγονίδια αλήθειας και επιστημονικοφανές λεξιλόγιο βρίσκουν πάντα έναν «εξειδικευμένο επιστήμονα» να τους προωθεί. Τα ερωτήματα και οι απαντήσεις του επιστημονικού τομέα δεν βρίσκουν την ίδια δημοσιοποίηση. Το έργο το είδαμε στην πρώτη περίοδο της πανδημίας και αφορούσε τότε την προέλευση του ιού και τους τρόπους αντιμετώπισης. Σήμερα αφορά ένα εμβόλιο (που τυχαίνει να είναι φτηνότερο από άλλα και έχει σχετικά πιο απλές διαδικασίες διατήρησης.) 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Οι κυβερνήσεις, σε αντίθεση με τις επιστημονικές ομάδες, σταθμίζουν άλλα πράγματα εκτός από δεδομένα: παραδείγματος χάριν για το αν και πως  οι πολιτικές  τους θα τους κάνουν περισσότερο  ή λιγότερο δημοφιλείς. Η ΕΕ έχασε την ευκαιρία  να ρισκάρει, να πρωτοπορήσει  στους εμβολιασμούς, άφησε τα πράγματα να κυλήσουν.  Με τους χειρισμούς τους τα κράτη μέλη της ΕΕ  αποδυναμώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στην αρχή του εμβολιασμού γενικότερα, και θα το δούμε αυτό όταν θα αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους απέναντι στις παιδικές ασθένειες. 

Η πολυπόθητη ανοσία της αγέλης ,ο εμβολιασμός του 70% του πληθυσμού μέχρι το καλοκαίρι, απομακρύνεται, με ευθύνη και τοπικών αρχόντων αλλά και της ΕΕ.  Ας κρατήσουμε λοιπόν αποθέματα υπομονής για το επόμενο κύμα της πανδημίας  που οσονούπω έρχεται.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.