ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Τα τελευταία στατιστικά για τα κρούσματα COVID έστειλαν την νήσο της φαιδράς πορτοκαλαίας πίσω στα τάρταρα. Ο συγχρωτισμός έριξε νεότερους ηλικιακά, ανεμβολίαστους στο μεγαλύτερο ποσοστό του στα δίκτυα του ιού. Ας μη μιλήσουμε για τα μέτρα, για το πόσοι και πως μπορούν να συνυπάρχουν στον χώρο οι πολίτες και ας ξαναπιάσουμε το γαϊτανάκι με τους αντι-εμβολιαστές και το δικαίωμα τους στο μη εμβολιασμό.

Η πλαισίωση της άρνησης του εμβολιασμού ως ανθρώπινο δικαίωμα παρεμποδίζει την ουσιαστική συζήτηση πάνω σε επιστημονική βάση  των όποιων ερωτημάτων υπάρχουν γύρω από τα εμβόλια και την μετατρέπει σε συζήτηση αξιών.

Μετατοπίζει δηλαδή την όλη συζήτηση από το γενικό, το κοινωνικό στο ατομικό συμφέρον ή θέλω και ουσιαστικά επιτρέπει στο άτομο, στην μονάδα του κοινωνικού συνόλου, να ασκήσει το δικαίωμα της ελευθερίας επιλογής εις βάρος του γενικού συνόλου. Το βασικό ζήτημα εδώ είναι το κοινό καλό.  Εάν εμβολιαστούν αρκετά άτομα, όλοι ωφελούνται. Αλλά αν πολλοί  αποφασίσουν να εξαιρεθούν από τους εμβολιασμούς, για οποιονδήποτε λόγο, θέτουν όλους σε  μεγαλύτερο κίνδυνο. 
Σε ένα  θεμελιώδες επίπεδο, ο εμβολιασμός είναι  καθήκον εγγενές στο να είναι κάποιος μέλος μιας κοινωνίας.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Φαίνεται πως το κοινό καλό δεν είναι πλέον επίκαιρο και σημαντικό. Εκτιμούμε,προβάλλουμε πανηγυρικά την ιδέα της προσωπική μας ελευθερίας ενώ αγνοούμε επιδεικτικά την αλληλεξάρτηση μας. Απαιτούμε νομοσχέδια προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων αλλά δεν έχουμε την ίδια θέση όταν η συλλογικότητα απαιτεί οριοθέτηση του ατομικισμού. Η ταυτότητά μας εξαρτάται από τα ιδανικά που μοιραζόμαστε και την προθυμία μας να συμμετέχουμε στο «κοινό καλό»

Ο John Stuart Mill στο «On Liberty», έγραφε ότι η ελευθερία σημαίνει να κάνουμε ό, τι θέλουμε, αποδεχόμενοι  τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν, χωρίς εμπόδια από τους συνανθρώπους μας, αρκεί αυτό που κάνουμε να μη  βλάπτει τους άλλους  ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι βρίσκουν  τη συμπεριφορά μας ανόητη, διεστραμμένη ή λάθος. Το δεν βλάπτει είναι ζωτικής σημασίας και ήταν πάντα ευρέως αποδεκτό στις δημοκρατίες,  ως κρίσιμο μέρος του ορισμού της ελευθερίας.  

Η ελευθερία σε μια δημοκρατική κοινωνία, λοιπόν,  εξαρτάται από τα όρια. Η ελευθερία μου περιορίζεται από την ελευθερία σας, και όπου αυτές συγκρούονται, πρέπει να βρούμε τον τρόπο να συνυπάρξουμε. 

Ο εμβολιασμός δεν αφορά μόνο το ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας επιλογής ή της ελεύθερης διάθεσης του σώματος μας αφού καλέ μου αντι-εμβολιαστή η δική μου ευαλωτότητα, η δική μου υγεία πλήττεται  από τον δικό σου μη-εμβολιασμό. Ο μανδύας της ατομικής ελευθερίας σε συνδυασμό με έναν αντί-επιστημονικό  φανατισμό και λόγο διαστρέφει το νόημα της ελευθερίας. Αυτό είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία, η οποία όσο δυσλειτουργική και να είναι , εξακολουθεί να είναι το καλύτερο πολίτευμα και το μόνο που τελικά προστατεύει και τα ατομικά δικαιώματα.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.