ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Το περασμένο Σάββατο (5/12) πήρα μήνυμα στο κινητό από το Υπουργείο Υγείας το οποίο έλεγε: «Προτεραιότητα μας αυτά τα  Χριστούγεννα η προστασία της υγείας μας και των αγαπημένων μας προσώπων». Δυο γραμμές κενό και έπειτα, «Σε ευχαριστούμε, Υπουργείο Υγείας».  

Αυτό φαντάζομαι πως είναι μήνυμα που συνέγραψαν κάποιοι, ενέκριναν κάποιοι άλλοι, και όλοι μαζί  συμφώνησαν πως είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα, που θα απευθύνεται στον γενικό πληθυσμό και θα ενισχύει το μήνυμα της ατομικής ευθύνης. Εγώ πάλι διάβασα πως, η προτεραιότητα τους είναι η προστασία του δικού τους εαυτού  και των αγαπημένων τους ανθρώπων. Δεν μου λένε πως θα προστατευθούν, τι χρειάζονται από μένα, γιατί χρίζουν οι δικοί τους άνθρωποι προστασία. Ευχαριστούν δε εμένα, χρησιμοποιώντας, συγκαταβατικά, τον ενικό αριθμό (μιας ανύπαρκτης) γνωριμίας και οικειότητας.

Καμία στιγμή στην διαχείριση αυτής της κρίσης δεν με έκανε το κράτος να αισθανθώ την ασφάλεια που φέρνει η οικειότητα (συχνότερα σκέφτομαι πως ‘η οικειότητα φέρνει περιφρόνηση’ σε ότι αφορά το κράτος). Επικοινωνιακά το Υπουργείο Υγείας δεν περνάει στο επόμενο στάδιο. Ας ελπίσουμε πως μόνο εκεί έχουν πρόβλημα. 

Κατ’ ακρίβεια θα έπρεπε να πω πως έχουμε γενικότερα έλλειμα πολιτικής επικοινωνίας στον τόπο τούτο. Παρατηρούμε όμως και έλλειμα αλλού: στην πολιτική  ηγεσία και στελεχιακό δυναμικό κυβέρνησης και κομμάτων, στην  πολιτική στρατηγική, στον πολιτικό σχεδιασμό, ακόμα και στην πολιτική γραμμή πάνω σε καίρια θέματα. Θα μπορούσα ακόμη να γράψω πως ζητείται ταυτότητα και σκέψη πολιτική με ξεκάθαρες θέσεις που επιτρέπουν στο συλλογικό (συμφέρον) να υπερισχύει του ατομικού ανεξάρτητα (ατομικού/κομματικού) κόστους. 

Το πολιτικό σκηνικό μοιάζει, για να μην πω είναι, σε πλήρη παρακμή. Διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών προσώπων, μια εξωτερική πολιτική με οπτική εσωτερικής κατανάλωσης, λειψή αναπτυξιακή πολιτική, αναξιόπιστες θέσεις πάνω στα περισσότερα θέματα και ως κερασάκι στην τούρτα μια ανεπαρκής διαχείριση μιας υγειονομικής κρίσης. Αυτή η τελευταία, είναι ξεκάθαρα δημιούργημα πολιτικών αποφάσεων και όχι της επιστημονικής ομάδας η οποία έχει μόνο συμβουλευτικό ρόλο και καμία εξουσία. Αυτός που έχει εξουσία έχει την ευθύνη της απόφασης.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Ο λαϊκισμός και οι δημαγωγικές πρακτικές κατοικοεδρεύουν σε πολιτικά στέκια, ο σκοταδισμός κάνει βόλτες σε σχολεία και εκκλησίες. Η δικαστική εξουσία, κυρίως όπως εκφράζεται μέσα από τη γενική εισαγγελία δεν επιτρέπει, παρά την αλλαγή προσώπων, να μιλήσουμε για ανεξάρτητη και αποτελεσματική εξουσία, ενώ ο γενικός ελεγκτής, δείχνει μια προτίμηση σε συγκρουσιακές τακτικές με σίγουρη δημοσιογραφική κάλυψη για τον ίδιο. Φαίνεται πως φτιάχνει ένα προφίλ για μελλοντική χρήση. 

Η διατήρηση μιας δημοκρατίας απαιτεί κάτι περισσότερο από ένα σύνταγμα. Μεμονωμένα οι πολιτικοί ή οι διοικήσεις ενδέχεται να μην είναι δημοφιλείς. Αλλά αν δεν υπάρχει  προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές από πολίτες και θεσμούς, αν ο πολίτης χάνει την πίστη του στους δημοκρατικούς θεσμούς, τότε πραγματικά υπάρχει θέμα επιβίωσης του πολιτεύματος. Επειδή μια ελλειμματική δημοκρατία, απλά δεν είναι δημοκρατία.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.