ΑΠΟΨΗ: «Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα…»

Ανοικτή επιστολή: Προς  διαχρονικά προβληματισμένους, ογδοηκοστής έκτης  επιστολής, το ανάγνωσμα… 

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Αγαπώ τα παιδιά…Με μαγεύουν τα άστρα…Λατρεύω τα παιδιά που μετράνε τα άστρα! Τα παιδιά που κάνουν ευχές στα αστέρια και ξενυχτούν πάνω από τα βιβλία με ζωντανή και βασανιστική και εξαγνιστική τη δίψα τους για μάθηση. Θα μου πείτε τώρα, υπάρχουν τέτοια παιδιά; Υπάρχουν τέτοια αστέρια; Παιδιά που μετρούν και αστέρια που μετριούνται; Υπάρχουν ναι. Και τα δύο… Είδη υπό εξαφάνιση; Ίσως ναι… Ίσως πάλι και όχι!

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Αναπροσαρμόστηκαν οι δείκτες. Αφαιρέθηκε ύλη; Θα … έτσι τουλάχιστον είπαν. Είπαν πως θα δουλέψουμε για να καλύψουμε τα κενά τον κουτσουρεμένο Σεπτέμβρη. Βγήκαν πρωτόκολλα! Τελευταία στιγμή; Τελευταία στιγμή! Καλύτερα να μην έβγαιναν; Καλύτερα. Πιο αυστηρά δεν γίνεται; Δεν γίνεται. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Λες και τα σχολεία είναι τα εκκολαπτήρια του ιού. Λες και τα σχολεία θα μας σώσουν ή θα μας κατατροπώσουν. Λες και στα σχολεία θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε το στοίχημα.   

Μονά θρανία; Πιο μονά και μόνα δεν γίνεται. Και, όπου γίνεται, τα καπάκια κρύβουν την μοναξιά και τη απόγνωση των στερημένων από τη χαρά της μάθησης σχολικών τάξεων.

Χωρίς επισκέπτες; Χωρίς…

Χωρίς επισκέψεις; Χωρίς…

Χωρίς παιχνίδι; Χωρίς…

Χωρίς επαφή; Χωρίς…

Χωρίς βιωματική μάθηση; Χωρίς…

Χωρίς κοινωνική επαφή; Χωρίς…

Χωρίς εποπτικά υλικά κοινής χρήσης; Χωρίς…

Χωρίς παιχνίδι; Χωρίς…

Χωρίς αγκαλιές; Χωρίς…

Χωρίς χαμόγελα; Χωρίς…

Με εικονικά υλικά; Στηριγμένα στην ανύπαρκτη εικονική πραγματικότητα; Με… Με αστυνόμευση της προσέλευσης και της αποχώρησης; Με…Με αποστειρωμένα διαλείμματα; Με…Με ατομικής συσκευασίας τρόφιμα και κεραστικά; Με… Με ένα δημόσιο σχολείο στημένο στα δύο μέτρα προς εκτέλεση; Με…
Αναρωτιέμαι ποιοι στα κλειστά γραφεία συντάσσουν τα πρωτόκολλα; Και απαγορεύουν το παιχνίδι… το τραγούδι… τη μουσική… τη χρήση υλικών… την ομαδοποίηση… τη συνεργασία… το μοίρασμα… τη συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο… την αγάπη που «από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει και από τα χείλη στην καρδιά ριζώνει και δεν βγαίνει»… τη βιωματική μάθηση… το θεατρικό παιχνίδι… την κοινή δημιουργία…

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Είπαμε:

Να τα τηρήσουμε πρωτόκολλα. Ναι

Να του την βγάλουμε την κορόνα. Ναι

Να τις κρατήσουμε τις αποστάσεις. Ναι.

Να πλύνουμε ξανά και ξανά τα χέρια μας. Ναι.

Να φορέσουμε και τις μάσκες μας. Ναι.

Αλλά να μην υπερβάλλουμε. Να μην στερήσουμε από τη μάθηση την ουσία της. Από την  εκπαίδευση τη χαρά της. Από τις ανθρώπινες σχέσεις την επαφή τους. Από τα πρόσωπα τα χαμόγελά τους. Από το λόγο την επικοινωνία του. Από τα αστέρια τη λάμψη και το μέτρημά τους. Γιατί μετά… Μετά πως θα μάθουμε να γελούμε πιο πλούσια από όλους τους ευτυχισμένους; Να κλαίμε πιο αληθινά από όλους τους λυπημένους; Και να αγαπούμε. Να αγαπούμε όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι;

Το σχολείο δεν έχει να κάνει με τήρηση αποστάσεων... Θα τις τηρήσουμε όμως…

Το σχολείο δεν έχει να κάνει με απολυμάνσεις χεριών και ψυχών… Θα τα απολυμάνουμε όμως…

Το σχολείο δεν είναι μονά θρανία… αλλά συνύπαρξη και αγκάλιασμα ψυχών και συνεργασία και βιωματική μάθηση και άγγιγμα υλικών και αγκαλιά και τραγούδι και ταξίδι και γνωριμία και χαρά και αγάπη και νοιάξιμο και χαμόγελο.

Δεν μας άφησαν και πολλά από το πιο αγαπημένο μας. Από το σχολείο μας. Από το όνειρό μας.  Αλλά εμείς θα το παλέψουμε ξανά και θα βγάλουμε χαρά και χαμόγελο και ταξίδι και μάθηση και δημιουργία. Θα τα μετρήσουμε ξανά τα αστέρια και θα ξαναταξιδέψουμε στην αγάπη και στο όνειρο. Γιατί… #ΤΟΑΓΑΠΟΥΜΕΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΜΑΣ

Υπογραφή 

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. 1: #ΘΑΤΑΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕΞΑΝΑ

Υ.Γ.2:#ΞΕΡΟΥΜΕΝΑΑΓΑΠΟΥΜΕΒΑΘΙΑΚΑΙΝΑΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕΣΤΟΑΔΥΝΑΤΟΚΑΙΑΣΛΕΝΕΠΩΣΓΙΝΑΜΕΔΑΣΚΑΛΟΙΓΙΑΤΙΣΔΙΑΚΟΠΕΣΚΑΙΤΟΩΡΑΡΙΟ

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας

Έλενα Περικλέους