• Χάνουμε και χάνετε τον χρόνο σας, κύριοι Βουλευτές. Ένα τριήμερο θλιβερό και μίζερο show στην Βουλή… μετέτρεψαν την Πολιτική σε ένα «ανάλατο», «ανούσιο» και «μίζερο» χόμπι…

Προσπάθησα να παρακολουθήσω την τριήμερη συζήτηση που έγινε στη Βουλή των Αντιπροσώπων από την περασμένη Τετάρτη (12/12) έως και την Παρασκευή (14/12). Εννέα ομιλητές την Τετάρτη, 37 την Πέμπτη και επτά την Παρασκευή. 

Το έγραψα ξανά αλλά το ξαναγράφω: Η όλη διαδικασία είναι χάσιμο χρόνου. Όχι μόνο επειδή πρόκειται για επαναλήψεις, αλλά και επειδή δεν προσφέρει κάτι αυτή η διαδικασία. Δεν υπάρχει ουσία, δεν υπάρχει νόημα. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καν αντικείμενο συζήτησης. Κυριολεκτικά όμως! 

Γιατί; Διότι στο τέλος ο Προϋπολογισμός εγκρίνεται. Είναι κάτι σαν τον άγραφο νόμο, κάτι σαν το «Gentleman's Agreement». Όσοι και να είναι εναντίον, όσοι και να φωνάζουν, όσοι και να απουσιάζουν, στο τέλος ο Προϋπολογισμός εγκρίνεται. 

Συνεπώς, προς τι όλη αυτή η «παρωδία». Διότι περί αυτού πρόκειται. Και το θέμα γίνεται πιο μεγάλη «παρωδία» εάν σκεφτεί κάποιος, πως όπως είναι διαμορφωμένο το Σύνταγμα και το πολιτειακό σύστημα της Κύπρου, η αντιπολίτευση, αν επιθυμεί να πιέσει για αλλαγή πολιτικής ή και κυβέρνησης έχει μόνο ένα όπλο: Τον Προϋπολογισμό. Δηλαδή αν η αντιπολίτευση θεωρεί πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να παραιτηθεί και να υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης, αυτό μπορεί να το πράξει μόνο μέσα από την καταψήφιση του Προϋπολογισμού, πράξη, η οποία θα λειτουργήσει ως μέτρο πίεσης. 

>>> Ειδήσεις, αναλύσεις, άρθρα από Bloomberg στην Brief <<<

Και όμως κάθε χρόνο, ακούμε τα πάντα κατά την συζήτηση του Προϋπολογισμού από την εκάστοτε αντιπολίτευση, αλλά στο τέλος ως δια μαγείας ο Προϋπολογισμός ψηφίζεται παρόλο που στις πλείστες των περιπτώσεων η Κυβέρνηση υποστηρίζεται από την μειοψηφία των βουλευτών (!!!). Πώς αυτό γίνεται; Μόνο στην Κύπρο. Μόνο στην Κύπρο παρατηρείται αυτό το απερίγραπτο, ασύλληπτο και καθόλου λογικό σύστημα, το οποίο βεβαίως σερβίρεται πάντοτε ως «σοβαρότητα», «υπευθυνότητα» και με διάφορες άλλες έτσι ηχηρές αιτιάσεις και γαρνιτούρες. 

Το ΑΚΕΛ κρύβεται πίσω από το ΔΗΚΟ, το ΔΗΚΟ κρύβεται πίσω από την «σοβαρότητα» και ο ΔΗΣΥ ως κυβερνών κόμμα κρύβεται και «χαμογελά» πίσω και από τους δυο. Το ίδιο και επί Χριστόφια με αντίστροφους ρόλους όπου τότε «χαμογελούσε» το ΑΚΕΛ. Το ίδιο και επί όλων των διακυβερνήσεων του τόπου, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μειοψηφούσα στη Βουλή κυβέρνηση. 

Είναι αντιληπτό λοιπόν πως αυτές οι συζητήσεις γίνονται ως show, για το θεαθήναι. Μάλλον δεν είναι αντιληπτό. Από τους πολιτικούς. Διότι αν ήταν, αυτή η παρωδία θα σταματούσε. 

>>> ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ / ΕΡΕΥΝΕΣ Brief <<<

Πρώτον, διότι δεν έχει ουσία, δεύτερον διότι είναι κοροϊδία και τρίτον διότι είναι αρκετό ο κάθε Αρχηγός του κάθε Κοινοβουλευτικού κόμματος να εκθέσει τις απόψεις και τις θέσεις του κόμματός του σε ένα 40λεπτό και τέλος.

Όπως και να έχει για άλλη μια χρονιά ζήσαμε ξανά αυτό το τριήμερο γεγονός, που κατά τα άλλα θεωρείται και ως το «κορυφαίο κοινοβουλευτικό γεγονός». 

Αλλά στην πραγματικότητα, κάτω από αυτές τις συνθήκες και δεδομένα, πρόκειται για ένα θλιβερό -και όχι κορυφαίο-  γεγονός που προσθέτει και ενισχύει την απαξίωση προς την πολιτική και πολιτικούς. Διότι οι ίδιοι οι Πολιτικοί μετέτρεψαν την Πολιτική σε ένα «ανάλατο», «ανούσιο» και «μίζερο» χόμπι…