Μια ζωή, από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου,  δυσκολεύομαι να κατανοήσω  τα μεγάλα λόγια που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.  Ανακάλυψα όμως  τελικά την αλήθεια,  κάπου εκεί έξω στο δάσος  μου. Κάτω από τον τρίτο μεγάλο πεύκο στα δεξιά. Μια νύχτα με αστροφεγγιά. Τι ανακάλυψα; Πως πίσω από κάθε όμορφη λέξη κρύβεται ένα έγκλημα. Στο πρώτο άκουσμα σαφέστατα κάποιος θα ισχυριστεί, και θα έχει ίσως δίκαιο, πως είναι μια μεγάλη υπερβολή η πιο πάνω τοποθέτηση. Αν αφήσεις το μυαλό σου όμως να διατρέξει λιγάκι την πιθανότητα κάτι τέτοιο να ισχύει θα κάνεις σαφέστατα δεύτερες σκέψεις.

Πίσω από την υπέροχη λέξη «ειρήνη» κρύβεται το έγκλημα του πολέμου. Αλήθεια πόσες φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν έγιναν πόλεμοι καταστροφικοί στο όνομα της ειρήνης; Για να διατηρήσουμε την ειρήνη ας κάνουμε ένα πόλεμο και μετά βλέπουμε. 

Πίσω από την αναμφισβήτητα πεντακάθαρη, κατάλευκη «αλήθεια» πόσα και πόσα ψέματα δεν κρύβονται ντροπιασμένα; Κάποιες φορές αυτούσια ως ψέματα και κάποιες φορές μεταμφιεσμένα σε αλήθειες. Μικρές δήθεν αλήθειες που κτίζουν την μεγαλύτερη.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Πίσω από την «ελευθερία» και την προστασία των δικαιωμάτων μας καιροφυλακτεί η στέρηση της ελεύθερης αυτόβουλης απόφασης και της ελεύθερης διαχείρισης των όσων μας αφορούν. Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφρασή μας, το δικαίωμα στο σεξουαλικό μας προσανατολισμό, το δικαίωμα στο κάπνισμα, το δικαίωμα στη ζωή ή και στον θάνατό μας. Η ελευθερία η δική μας σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Το ίδιο και τα δικαιώματά μας. Πολύ απλουστευμένη αντιμετώπιση και πολύ ρευστά τα όρια. Πού ακριβώς σταματά η δική μου ελευθερία και πού ξεκινά του διπλανού μου; Ας μου πει κάποιος και θα την σεβαστώ απόλυτα.

Πίσω από το «δίκαιο», ανάλογα με τη σκοπιά από την οποία το αντικρίζει κανείς κρύβεται η αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Το δικό μας δίκαιο πολλές φορές αδικεί τον διπλανό μας. Κάτι που διαφαίνεται στις καθημερινές, μικρές και μεγαλύτερες συγκρούσεις που χρωματίζουν στις ανθρώπινες σχέσεις.

Πίσω από την «ιστορία» κρύβεται η πολιτική. 

Πίσω από την κριτική σκέψη η χειραγώγηση. 

Πίσω από την αυτόνομη μάθηση η κατασκευασμένη ή/και ελεγχόμενη γνώση. 

…Και θα μπορούσα να συνεχίσω καθώς ο κατάλογος των εννοιών δεν μπορεί να εξαντληθεί.
Αναπόφευκτα έρχονται στο μυαλό μου οι στίχοι του τραγουδιού του Μηλιώκα «Για το καλό μου».
Βλέπουμε τον κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μας, τις πόλεις μας να αλλάζουν πρόσωπο, τα δέντρα που κάποτε σκαρφαλώναμε να κόβονται, τη βία, την τιμωρία, την οριοθέτηση. Πάντα για το καλό μας. Ένα καλό που κάποιος άλλος, σαφέστατα πιο σοφός από εμάς, αποφασίζει για μας. «Μας κόβουν την μπουκιά για την μπουκιά μας», γιατί και το κούρεμα, και τα διατάγματα, και οι απαγορεύσεις, και ο υπέρμετρος έλεγχος, και τα παράλογα καμιά φορά πρωτόκολλα, ας μην ξεχνούμε και τα πρόσφατα, για το καλό μας ήταν. Η αποκοπή από τις ρίζες μας στα πλαίσια της αποδοχής της κουλτούρας των άλλων, για το καλό μας γίνεται πάντα. 

Στο όνομα της προόδου, του εκσυγχρονισμού, της προστασίας, της ειρήνης, της αλήθειας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης μας ισοπεδώνουν, μας αποχρωματίζουν μας ομογενοποιούν. Για το καλό μας πάντα.

Σκοτώνουν τη διαφορετικότητα στο όνομα του σεβασμού της.

Και όταν όλοι γίνουμε ολόιδιοι… Όταν η φαντασία μας κατεβάσει οριστικά και αμετάκλητα τα ρολά…

Όταν η δημιουργικότητα μας διοχετευτεί σε συγκεκριμένες, αποδεκτές και καλοσχεδιασμένες κατευθύνσεις…
Τότε… όλα καλά… για το καλό μας.
Μου θυμίζει την ιστορία του Βασιλιά που είχε κλείσει τους υπάκουους υπηκόους του σε γυάλινα κλουβιά για να τους προστατέψει. Από τον εαυτό τους. Γιατί ο εαυτός μας δεν ξέρει και μπορεί ενίοτε να γίνει ανεξέλεγκτος. 

Υπογραφή 

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

ΥΓ.1 : «Για το καλό μου, για το καλό μου Έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου. Ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου. Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλανό μου ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου, κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου» (υποκλίνομαι)