•    Ατομική ευθύνη και υπεύθυνη στάση
•    Όταν η ζωή και η δουλειά μας κινδυνεύουν 

Γράφει Χρύσω Αντωνιάδου

H Κύπρος επιχειρεί ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα των τελευταίων χρόνων: να επιστρέψει σε μια κανονικότητα, μετά την παρατεταμένη πανδημία του κορωνοϊού και τα απανωτά χτυπήματα που έχουν δεχθεί όλοι οι κλάδοι της. Όμως, για να επιτύχει το εγχείρημα θα πρέπει να υπάρξει συναντίληψη, συνεργασία και συμμετοχή όλων ανεξαίρετα των πολιτών, απ’ οποιαδήποτε ομάδα κι αν προέρχονται. 

Η επιστροφή στην κανονικότητα και η επάνοδος τής οικονομίας μας δεν είναι υπόθεση λίγων ανθρώπων ούτε μεμονωμένων ομάδων. Εάν αυτή τη φορά το εγχείρημα αποτύχει, σημαίνει ότι η οικονομία και όλοι ανεξαίρετα οι τομείς της οπισθοχωρούν και διακυβεύεται το μέλλον όλων.

Εκτός από το εμβολιαστικό πρόγραμμα που βρίσκεται σε εξέλιξη και η επιτυχία του θα κριθεί στον χρόνο, εκτός από την επιδημιολογική εικόνα που θα πρέπει να παρουσιάσει η Κύπρος για να βρεθεί στην πράσινη λίστα  και να ανοίξει ο τουρισμός της για τους ξένους τουρίστες, οι πολίτες θα πρέπει να επιδείξουν σοβαρότητα και υπεύθυνη στάση. Όσο κουρασμένοι και καταπονεμένοι και καταθληπτικοί κι αν ισχυρίζονται πως είναι, προέχει το κοινό καλό και όχι το ατομικό. Η ατομική ευθύνη και η υπεύθυνη στάση.

Γιατί διασφαλίζοντας χαμηλά κρούσματα του ιού, διασφαλίζουμε άνοιγμα της Κύπρου στον τουρισμό και έσοδα για το κράτος.

Γιατί διασφαλίζοντας θετική υγειονομική εικόνα, εξασφαλίζουμε άνοιγμα της αγοράς, επανάκαμψη της οικονομίας, σώζονται επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας, και ταυτόχρονα τα κρατικά ταμεία.

Μετά τη ζωή γιο - γιο
Η νέα εποχή που εγκαινιάσαμε την περασμένη Δευτέρα δεν είναι εύκολη. Ίσως είναι από τις δυσκολότερες. Μετά από lockdown που έκαναν τη ζωή μας γιο - γιο και τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους να κρέμονται σε μια λεπτή κλωστή, ήλθε το σχεδόν πλήρες άνοιγμα της Κύπρου. Ένα άνοιγμα το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να μετατραπεί σε κλείσιμο και αυστηρά μέτρα, εάν δεν επιδειχθεί η συμμόρφωση. 

Επιχειρήσεις πνέουν τα λοίσθια, κυρίως οι μικρές, η αγορά είναι κουμπωμένη ακόμη κι αν πέφτει ρευστό στις τσέπες του κόσμου, που εξακολουθεί να εργάζεται και να μην κινδυνεύει η δουλειά του, εργαζόμενοι εκφράζουν φόβους για την επόμενη μέρα και ολόκληροι κλάδοι ανοίγουν για τον κόσμο μετά από μήνες lockdown.

Η σύνεση και η σωφροσύνη είναι αρετές σε δύσκολους καιρούς ενώ η επιπολαιότητα και η ανυπομονησία μπορούν να καταστρέψουν τα πάντα.

Αυτή τη φορά δεν πρέπει να αναμένουμε από την Κυβέρνηση να λάβει μέτρα, ούτε από τους διάφορους φορείς, ούτε ακόμη και από τα νοσηλευτήρια. Αυτή τη φορά ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να φανούν γενναίοι, υπομονετικοί ακόμη κι αν είναι εξαντλημένοι, σώφρονες και σοβαροί. Από τη στάση και συμπεριφορά τους θα κριθεί εάν έχουν δουλειά οι γονείς τους, τα παιδιά τους, εάν μπορεί να επιβιώσει η μικρή επιχείρηση του θείου και εάν ο γείτονας μπορεί να τα ζήσει με πέντε παιδιά.

Όπως είπε ο ισραηλινός διπλωμάτης Abba Eban «η ιστορία μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι και τα έθνη συμπεριφέρονται με σύνεση μόνο όταν έχουν εξαντλήσει κάθε άλλη εναλλακτική λύση». Και εμείς τις εξαντλήσαμε όλες!