ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η ανάσταση είναι μια προσμονή, μια  ελπίδα που ενδυναμώνει την υπομονή (και την εμμονή πολλές φορές) με την υπόσχεση της αλλαγής. Η ελπίδα αυτή της ανάστασης, της λύτρωσης ουσιαστικά, μέσω της αλλαγής της προκαθορισμένης πορείας, είναι η τέλεια ευκαιρία: έχεις την δυνατότητα να ξεφύγεις, να μετακινηθείς, να αναλογιστείς κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο.  Μεγάλη παρηγοριά η αλληγορία της ανάστασης λοιπόν.

Προσμένουμε την ανάσταση  που θα σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα. Αν εξαιρέσουμε την αφέλεια της πρότασης – μπορείς να επιστρέψεις σε κάτι που πέρασε; και τι ορίζουμε ως κανονικότητα - η δημιουργία μιας ομαλής καθημερινότητας δεν χρειάζεται ούτε προσευχές, ούτε ανάσταση Κυρίου. Είναι μια απλή διαδικασία εμβολιασμού.  

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Προσμένουμε την ανάσταση που θα σημαίνει κράτος δικαίου, κυβέρνηση και βουλή με λιγότερη ιδιοτέλεια, χωρίς διαφθορά και οικογενειακές διαπλοκές. Ούτε δω χρειάζεται προσευχή και κατάνυξη. Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου ας αναλογιστεί ο καθένας τη θέση του και ας ψηφίσει. Να συμμετέχει στη διαδικασία και ας μην αρκείται στην (ακίνδυνη) κριτική του καφενέ του Facebook.  Αν αναδείξει ο κυρίαρχος λαός τους ίδιους που τώρα κατακρίνει και φτύνει, τότε ο κυρίαρχος λαός αποδεικνύεται μάλλον αναξιόπιστος και εξίσου διεφθαρμένος. ‘Η πάσχει από το σύνδρομο της μνήμης χρυσόψαρου, ή φοβάται την όποια αλλαγή.  Τότε καλά θα κάνει να σκύψει περισσότερο το κεφάλι του και να κοιτάει απλά τη δουλίτσα του. 

Προσμένουμε την ανάσταση που θα σημαίνει λύση του Κυπριακού προβλήματος. Εδώ θα αλλάξει το τροπάριο. Εδώ χρειάζεται η έξωθεν αρωγή. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, ήταν καλύτερος των ηγετών των κοινοτήτων. Χωρίς να εξισώνω την ευθύνη των πλευρών για αυτό το ναυάγιο, η ευθύνη της δικιάς μας πολιτικής ηγεσίας για τις αρνητικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων είναι μεγάλη. Η ρητορική μας είναι για εσωτερική κατανάλωση και μόνο. Η στάση της κυβέρνησης μας, δεν βοήθησε ούτε κατ’ ελάχιστον στην επανένωση της χώρας. 

Η ανάσταση αργεί. Ας γιορτάσουμε λοιπόν το Πάσχα!
 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.