Ανοικτή επιστολή 

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Καθισμένος κάτω από το αγαπημένο μου θάμνο, την καταπληκτική λατζιά μου η οποία και έχει μετατραπεί σε πανύψηλο δέντρο στην πάροδο των χρόνων, το μόνο που της λείπει είναι ο κεντρικός κορμός, ακούω τους ψίθυρους από τα χρυσοπράσινα της φύλλα να με ταξιδεύουν στο μέλλον και φρίττω. Κυριολεκτικά! Νιώθω κάτι σαν την Πυθία με 2 μόνο διαφορές. Εκείνη ήταν γυναίκα ενώ εγώ είμαι ο Ρομπέν. Εκείνη μασούσε τα φύλλα δάφνης ,ενώ εγώ απλώς ακούω τα φύλλα της λατζιάς που μιλά, να μου αποκαλύπτουν το τι μέλλει γενέσθαι. 

Τόσο τρόμαξα από όσα άκουσα που είπα να το επαληθεύσω και με τον καφέ. Τα ίδια και τα απαράλλακτα. Έριξα και μια τράπουλα στο τέλος για να μου επιβεβαιώσει, και την Λατζιά και τον καφέ! Δεν έχω λοιπόν άλλη επιλογή από το να μοιραστώ μαζί σας τα όσα ξέρω και να προσπαθήσουμε μαζί να τα αλλάξουμε, γιατί υπάρχει ελπίδα. Πέρα από το ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ένας φάντης μπαστούνι εμφανίστηκε στο τέλος , ξαφνικά εκεί που δεν τον περιμέναμε,  και  κυρίως φύτρωσε εκεί που δεν τον έσπειρε κανείς. Και, ναι δεν ξέρω αν είμαι εγώ, αλλά σίγουρα είναι η τελευταία μας ελπίδα. Έχουμε και λέμε λοιπόν αγαπημένες και αγαπημένοι:

Όπως κάποτε εξημερώθηκε το κοτόπουλο και από ένα περήφανο, πανέμορφο, κοκαλιάρικό και μαχητικό πουλί (πρωτοξάδελφος του φασιανού) μετατράπηκε σε μια χαζή κότα έτσι και εμείς με την πάροδο του χρόνο λέει μετατρεπόμαστε σε κοτόπουλα. Δεν ξέρω αν κάποιος από το απέραντο σύμπαν θα μας καταναλώνει για μεσημεριανό ή βραδινό,  αλλά σίγουρα θα μας έχουν κλεισμένους σε κλουβιά. Χωρίς καμία επαφή το ένα με το άλλο. Θα μας φλομώνουν στα αντιβιοτικά. Θα μας παχαίνουν και θα μας έχουν εκεί να γεννούμε αυγά. Ολοένα και περισσότερα αυγά. Θα παράγουμε με άλλα λόγια, για κάποιους άλλους ενώ εμείς δεν θα χαιρόμαστε ούτε τα αυγά μας, ούτε τη ζωή μας.  Την ίδια ώρα θα τους ευγνωμονούμε γιατί μας κρατάνε ζωντανούς. Θα φοβόμαστε και τη σκιά μας και θα έχουμε στο μεταξύ μετατραπεί όλοι σε κότες, κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Όχι δεν είναι εφιάλτης, το είπαν και τα φύλλα, και ο καφές και η τράπουλα. Κάπως έτσι θα εξημερωθεί ο άνθρωπος. Από περήφανο, μαχητικό, δημιουργικό, κοινωνικό ον, θα μετατραπεί σε κότα. Θα γεννά αυγά και θα κακαρίζει. Έχει γίνει ξανά με απόλυτη επιτυχία. Μάλλον κάποιοι, κάπου, κάπως,  επιχειρούν να το επαναλάβουν.

Και,  ναι,  επιστρέφει  ο Κορωνοϊός. Δεν του την βγάλαμε τελικά την κορώνα. Πάνω που επιστρέψαμε λέει στην κανονικότητά μας, ο αόρατος εχθρός, τσουπ, ξαναεμφανίστηκε, και μας απειλεί εκ νέου και εκείνος και οι εξολοθρευτές του- επιδημιολόγοι, πολιτικοί κλπ: 

«Ατομική ευθύνη και συμμόρφωση, αλλιώς θα σας κλειδώσουμε ξανά στα σπίτια σας και αντιλαμβάνεστε, η οικονομία και η ψυχή σας θα καταρρεύσει!»  

Δεν ξέρω ποιο από τα δύο τους ανησυχεί περισσότερο. Η ψυχή ή η οικονομία; Ή μήπως η οικονομία της ψυχής; Λες να τους ανησυχεί η ψυχή της οικονομίας; Ποιος ξέρει; Άβυσσος και η ψυχή των πολιτικών και τα γρανάζια της οικονομίας! Το μόνο σίγουρο είναι πως μας τρομοκράτησαν και πάλι. Τώρα αρρωσταίνουν λέει κυρίως οι νέοι: Γιατί; Μα γιατί διασκεδάζουν και γιατί είναι ανεύθυνοι. Να διασκεδάσουν  τον φόβο τους θέλουν -αυτό σημαίνει εξάλλου διασκέδαση-  και να ζήσουν ελεύθεροι. Να φλερτάρουν, να ερωτευτούν, να αγκαλιαστούν; Γιατί; Μα, γιατί το στερήθηκαν από τον Μάρτη. Γιατί θα μαραθεί η ψυχή τους και το πνεύμα τους αλλιώς. Γιατί θα μετατραπούν σε κότες και θα ελέγχονται πλέον εξημερωμένοι. Οριστικά και αμετάκλητα!

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Και μέσα σε όλο αυτό τον πανικό, κτυπούν κίτρινοι και πορτοκαλιοί συναγερμοί. Γίνονται ή προγραμματίζονται γεωτρήσεις και απειλεί ο Ερτογάν πανταχόθεν. Προσεύχονται και βγάζουν σέλφι στην Αγία Σοφία. Εμείς; Εμείς συζητούμε για τις λίστες και κάνουμε αναπληρωματικές εκλογές στην Αγλαντζιά. Περάσαμε για άλλη μια φορά τις μαύρες επετείους με απόλυτη επιτυχία ολικής αμνησίας. Τινάζουμε στον αέρα το ΓΕΣΥ με την ανοργανωσιά και την απληστία μας… Αυτά μόνο.

Δεν ξέρω που σταματά η ατομική ευθύνη και που ξεκινά η επιβολή και το διάταγμα. Ξεχάσαμε γρήγορα; Σίγουρα. Μπορεί άραγε  να βρεθεί μια μέση λύση και ο καθένας από εμάς να αυτοπεριοριστεί για να γλιτώσουμε τα χειρότερα; Φανερά τα πράγματα είναι δύσκολα. Θα μας ξανακλειδώσουν και τότε ίσως η εξημέρωση θα είναι οριστική και αμετάκλητη. Θα γίνουμε κότες.

Υπογραφή 
Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.1  Βρέθηκε η μικρότερη μαύρη τρύπα ή το βαρύτερο άστρο νετρονίων. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και «μαύρο άστρο νετρονίων» και αυτό με προβλημάτισε τα μάλα. Εξηγώ:

Υ.Γ.2 Όταν τα μεγαλύτερα άστρα πεθαίνουν, καταρρέουν κάτω από την ίδια τη βαρύτητά τους και αφήνουν πίσω τους μαύρες τρύπες. Όταν πεθαίνουν άστρα λιγότερο μεγάλα, εκρήγνυνται ως υπερκαινοφανείς αστέρες (σούπερ-νόβα) και αφήνουν πίσω τους πολύ πυκνά περιστρεφόμενα απομεινάρια που λέγονται άστρα νετρονίων (ένα κουταλάκι από το υλικό τους ζυγίζει δέκα εκατομμύρια τόνους). Το μαύρο άστρο νετρονίων είναι κάτι καινούριο. Ο μέσος όρος των 2 άκρων. Το σύμπαν μέχρι τώρα ήταν των άκρων.

Υ.Γ.3 Δεν ξέρω αν θέλω να γίνω μαύρη τρύπα, ή άστρο νετρονίων  ή μαύρο άστρο νετρονίων όταν πεθάνω, γιατί θα πεθάνω.  Σίγουρα όμως δεν θέλω να εξημερωθώ και να περάσω τη ζωή μου σαν κότα. Δεν είναι ρατσιστικό όχι. Λυπηρό είναι μόνο.

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας