ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Δύο ειδήσεις κυριάρχησαν αυτή τη βδομάδα, το επερχόμενο lockdown και οι εικόνες από την Ουάσιγκτον. Καμία από τις δύο δεν θα έπρεπε να εκπλήξει γιατί το μόνο άγνωστο στοιχείο ήταν το πότε θα συνέβαιναν.

Ο μισαλλόδοξος λόγος του Trump, η υπόσκαψη των δημοκρατικών διαδικασιών και αρχών από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, έδωσε το δικαίωμα σ ένα πλήθος νεοφασιστών να εισβάλουν στο Καπιτώλιο. Με μια δόση χαιρεκακίας σχολιάσαμε εδώ στην Ευρώπη τον εξεφτελισμό της αμερικάνικης δημοκρατίας. Όμως ότι συνέβη εκεί θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε ο αυταρχισμός και η ρητορική του μίσους κυριαρχεί στην πολιτική ζωή. Η δημοκρατία δεν είναι ιδέα άυλη και άτρωτη, αντίθετα είναι μόνο τότε λειτουργική όταν εμπλουτίζεται συνεχόμενα από την συμπερίληψη της διαφορετικότητας, την αναγνώριση της ισονομίας.

Στη δική μας γαληνοτάτη δημοκρατία, μετά από συνεχόμενες άστοχες προσπάθειες να επικοινωνηθεί ο κίνδυνος του COVID με νουθεσίες, με διατάγματα και μερικές απαγορεύσεις κατέβασαν ρολά. Για τις επόμενες τρεις βδομάδες το πρόθεμα τήλε- θα έχει την τιμητική του. Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, τηλεδιάσκεψη, τηλεόραση.

Η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση είναι εξαιρετικά χρήσιμες πρακτικές και προσεγγίσεις κάτω από άλλες συνθήκες, και υπήρξαν λύσεις ανάγκης στο πρώτο στάδιο της πανδημίας.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Δεν είναι δυνατόν όμως δέκα μήνες μετά το πρώτο lockdown να αντιμετωπίζονται ως η απλή μεταφορά της εργασίας ή της εκπαίδευσης σε άλλο χώρο. Η διαδικτυακή διδασκαλία, είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία από τη διδασκαλία πρόσωπο με πρόσωπο, ο υπολογιστής δεν μπορεί να αντικαταστήσει το περιβάλλον της τάξης /σχολείου ενώ οι διαφορές στην πρόσβαση στην τεχνολογία μεταξύ μαθητών ενισχύει την ανισονομία και τις ανισότητες. Με άλλα λόγια , ο μαθητής απομακρύνεται συνεχόμενα από τη μάθηση (και τη γνώση), χωρίς να έχει επιλογή.

Η εργασία στο σπίτι, δεν ισοδυναμεί με δουλειές του σπιτιού, θέλει άλλο προγραμματισμό, θέλει ευέλικτο ωράριο, διαφοροποιημένους τρόπους μέτρησης της απόδοσής. Πρόσφατες έρευνες πάνω στην τηλεργασία στη διάρκεια του πρώτου lockdown, έδειξαν πως τα τρία πέμπτα των ερωτώμενων κατέληξαν να εργάζονται περισσότερο , ενώ ανέφεραν την απομόνωση και την έλλειψη επικοινωνίας ως δυσκολίες. Με άλλα λόγια η συνεχόμενη τηλεργασία επεκτείνει την εργάσιμη ημέρα, συγχέει τα όρια επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής και μειώνει την ψυχική ευεξία.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως αυτού του δεύτερου lockdown δεν είναι τα τηλε- . Είναι το ποσοστό όλων αυτών των πολιτών, που δεν μπορούν εργαστούν, των μαθητών που δεν συμμετέχουν ενεργά σε διαδικασίες μάθησης, των παιδιών που δεν μπορουν να παίξουν
με φίλους, των ανθρώπων που βιώνουν την απουσία επικοινωνίας από τη ζωή τους, που η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια τους αυξάνεται συνεχόμενα γιατί αισθάνονται πως η κυβέρνηση, η πολιτεία είναι ανίκανη να δώσει λύσεις.

Εκτός και αν είσαι κυνηγός. Ή ψαράς. Γι αυτούς υπήρξε λύση ! Γιατί αυτοί όπως το Γουρούνι στη φάρμα των ζώων είναι λίγο πιο ίσοι από τους ίσους!

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.