ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Στον εικονικό καφενέ του Facebook,  η συζήτηση ξεκίνησε νωρίς. Η μαθήτρια με τη μαντήλα πήρε πάνω από 15 λεπτά δημοσιότητας χωρίς να το επιδιώξει.  Ανάλογες συζητήσεις παρακολουθούμε την περίοδο των παρελάσεων, στις οποίες συμμετέχουν κορίτσια με τη μαντήλα ή παιδιά μετανάστες, μη  ορθόδοξοι από έθνη διαφορετικά και μη ανάδελφα  (και όταν τυχαίνει κάποιο από αυτά τα παιδιά  να κρατάει και τη σημαία, ε τότε έχουμε πάρτι συζητήσεων). Και κάθε φορά αναφερόμαστε στα ίδια: Πολυπολιτισμική κοινωνία και σχολεία, κοσμικό κράτος, μετανάστες, πρόσφυγες, μουσουλμάνοι. Εμείς και οι άλλοι.  Πως εμείς είμαστε καλύτεροι. Πως εμείς έχουμε λίγα παραπάνω δικαιώματα. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται. Στην καλύτερη των περιπτώσεων η συζήτηση μπορεί να οδηγήσει στην κινητοποίηση κάποιου θεσμού.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Συνήθως όμως παραμένει στα πλαίσια του καφενέ , δημιουργώντας ωστόσο ένα  άλλοθι της συμμετοχής στα κοινά   και  την ψευδαίσθηση πως κάτι έγινε, κάτι έπραξε αυτός που συμμετείχε στη συζήτηση, τα είπε και τους τάπωσε, τα είπε και χειροκροτήθηκε, τα είπε και εισέπραξε αναγνώριση. Ο καφενές μας είναι μια αίθουσα με ηχώ στην οποία ενισχύονται πεποιθήσεις αφού πρόσβαση σε αυτό το καφενείο έχουν κυρίως φίλοι και ομοϊδεάτες . Όπως περίπου λειτουργούσαν τα «εθνικόφρονα σωματεία» οι «λαϊκές οργανώσεις», ενισχύοντας την αίσθηση του ανήκειν, την αίσθηση της ορθότητας του δικού μας πιστεύω και λόγου.

Ας δούμε όμως  το επεισόδιο με τη μαντίλα την πρώτη μέρα του σχολείου: Το πρόβλημα δημιουργήθηκε γιατί η μαντίλα δεν εμπίπτει στη σχολική ενδυμασία; Εκτός σχολείου δεν θα υπήρχε θέμα;  Είναι ζήτημα που προκλήθηκε γιατί συμβολίζει μια θρησκεία που τυχαίνει να μην αρέσει; Είναι ζήτημα μη σεβασμού στο διαφορετικό;  Ήταν απλά μια κακή απόφαση του διευθυντή; Αν η μαντίλα ήταν μαντίλι καλαματιανό; Είναι μια ακόμα απρονοησία του Υπουργείου Παιδείας, που δεν έχει δώσει οδηγίες για τα θρησκευτικά σύμβολα; Το οποίο Υπουργείο να τονίσουμε  συστηματικά και με απέραντη ευκολία αγνοεί τις πραγματικότητες και τις ανάγκες του 21ου αιώνα, όπως τις ανάγκες της αποδοχής και του σεβασμού κατά κύριο λόγο της διαφορετικότητας. Το ίδιο Υπουργείο που επιμένει στην τυπικότητα της στολής και ενός καθωσπρεπισμού εξωτερικής εμφάνισης που εξυπηρετείται και με την (αντισυνταγματική) εμπλοκή της εκκλησίας στα θέματα παιδείας.  Το Υπουργείο που μοιάζει να θεωρεί αποστολή του την προετοιμασία εξετάσεων, και όχι τη προαγωγή της κριτικής σκέψης και λόγου . 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Η κριτική παιδεία οδηγεί στην εδραίωση, στην ενδυνάμωση των δημοκρατικών διαδικασιών και θεσμών. Οι μετέχοντες αυτής της παιδείας , δεν θα επιτρέπαν ποτέ σε μια μαντήλα , ένα τατουάζ, μια φούστα κοντή, ένα σκουλαρίκι στη μύτη να γίνει αιτία εξοστρακισμού. Η βιτρίνα και το φαίνεσθαι θα είχαν ξαφνικά ελάχιστη σημασία. 

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick