• Η επιστροφή στη νέα γνωστή κανονικότητα
• Η εξάντληση δεν είναι δικαιολογία για τις επιλογές μας
• Κρίση και ευκαιρία είναι συνώνυμες

Γράφει Χρύσω Αντωνιάδου

Σε μια νέα κανονικότητα, στο συνηθισμένο πλέον μοντέλο της, εισέρχεται από την ερχόμενη Δευτέρα η Κύπρος με τα νέα μέτρα χαλάρωσης που ανακοινώθηκαν την Πέμπτη. Η κανονικότητά της, όπως ετοιμάστηκε από τους επιδημιολόγους και εγκρίθηκε από την Κυβέρνηση, στοχεύει από τη μια να «ανάψει» τις μηχανές της οικονομίας και των επιχειρήσεων που παρέμειναν κλειστές και από την άλλη να διασφαλίσει ότι τα κρούσματα του κορωνοϊού δεν θα παρουσιάσουν αύξηση και δεν θα εκτροχιάσουν την οικονομία.

Είναι γεγονός πια ότι ο κόσμος, όσο κουρασμένος, στεναχωρημένος, εξαντλημένος και να αισθάνεται, μπήκε στους ρυθμούς μιας νέας ζωής, που τείνει να γίνει μόνιμη και διαρκής. Μέχρι να επιτύχει το εμβολιαστικό πρόγραμμα παγκοσμίως και μέχρι να αναχαιτισθούν, ίσως, και οι μεταλλάξεις του ιού, φαίνεται πως ο κόσμος θα γυροφέρνει στην ίδια κανονικότητα. Με τα χαλαρά και αυστηρά μέτρα, με τις νέες συνθήκες που πλέον δεν είναι νέες αλλά μόνιμες, με τα διατάγματα, τις καραντίνες και τις αποστάσεις.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Ο κόσμος, πέραν των μέτρων που ανακοινώνονται και που οφείλει να τηρεί, ανησυχεί για μια σειρά από θέματα, υποβάλλει ερωτήματα που τις πλείστες φορές θα παραμείνουν αναπάντητα και διατυπώνει ανησυχίες για το μέλλον του. Ένα μέλλον που
δεν μπορεί να προκαθορίσει, να σχεδιάσει, να υπολογίσει. Ουσιαστικά, και πάλι για πρώτη φορά, ο κόσμος δεν μπορεί να ξέρει τι τον περιμένει.

Χωρίς πορεία

Οικονομικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, προσωπικά. Όλες οι εκφάνσεις της ζωής είναι σχεδόν σταματημένες, ή γίνονται με έναν τρόπο μαγικό, ίσως ως ασπίδα, κάτι σαν «συνεχίζω τη ζωή μου, χωρίς πορεία και χωρίς προορισμό». Γενικά, αυτή η προσέγγιση δεν γίνεται μόνο σε επίπεδο προσωπικό αλλά και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους από το κράτος, τις επιχειρήσεις, τους διάφορους οργανισμούς, παρόλο που οι τρεις τελευταίοι οφείλουν και να έχουν πλάνο, και να ξέρουν πού στέκουν, και πώς να χειρίζονται τις εξελίξεις.

Άρα, είτε είσαι κράτος είτε είσαι επιχείρηση θα πρέπει να δομήσεις μια νέα σχέση με τους πολίτες/πελάτες σου, ώστε όχι μόνο να κερδίσεις την προτίμησή τους αλλά και να συνεχίσουν να σε επιλέγουν και να σε εμπιστεύονται. Οι πολίτες/καταναλωτές, σε περιόδους παρατεταμένης αβεβαιότητας, εκεί που υπάρχει ανασφάλεια και ασταθές περιβάλλον, επιζητούν την ασφάλεια, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη. Έτσι, όσοι λειτουργούν στη βάση αυτών των αξιών, και κυρίως με υπευθυνότητα και ηθική, χτίζουν για το μέλλον τους, όταν βελτιωθούν οι καταστάσεις.

Ίσως για πρώτη φορά οι δημόσιες, ημικρατικές υπηρεσίες και οι εταιρείες και οργανισμοί θα πρέπει να μπουν στα παπούτσια του πελάτη τους και να προσαρμοστούν σε ένα μοντέλο, πραγματικά και όχι λεκτικά, πελατοκεντρικό. Οι πελάτες είναι στα σπίτια τους, πολλοί εργάζονται από εκεί, άλλοι δεν μπορούν να κινηθούν με μεγάλη ασφάλεια λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. Εδώ είναι ο ρόλος των δημόσιων, ημικρατικών και άλλων επιχειρήσεων. Να προσαρμόζονται στις νέες
συνθήκες, να αναθεωρήσουν το όραμά τους (αν βέβαια έχουν) και να προσαρμοστούν πλήρως και φιλικά προς τον χρήστη, στην τεχνολογία.

Στο πετσί του πελάτη

Σε αυτή την περίπτωση η λέξη «ενσυναίσθηση» είναι ουσιαστικής σημασίας. Να μπουν στο πετσί του πελάτη τους, να ακούσουν τις πραγματικές του ανάγκες, να τον αφουγκραστούν, να σχεδιάσουν και να προτείνουν λύσεις, ουσιαστικές και πρακτικές για τις ανάγκες τους, και κυρίως ελκυστικές για την εξυπηρέτησή του στη σημερινή εποχή.

Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα. Π.χ. δημόσιες υπηρεσίες που κλείνουν τις πόρτες και τα τηλέφωνά τους στον κόσμο, έναν κόσμο ανήσυχο και κουρασμένο, που αντί να βρει λύση στα προβλήματά του δυσχεραίνεται περισσότερο η ζωή του. Γιατί ακόμη οι περισσότερες υπηρεσίες λειτουργούν γραφειοκρατικά και χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο.

Γιατί ο υπάλληλος δεν ενδιαφέρεται για την εξυπηρέτηση του πολίτη-πελάτη του ξέροντας πως ό,τι και να κάνει ή να μην κάνει, θα πληρωθεί το τέλος του μήνα. Δεν υπάρχουν επιπτώσεις, δεν υπάρχουν απολύσεις, αλλά ούτε και επιβράβευση. Το σύστημα είναι ισοπεδωτικό. To ίδιο συμβαίνει και με πολλές εταιρείες και οργανισμούς.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Με μια μεγάλη διαφορά. Όταν ένας υπάλληλος δεν κάνει τη δουλειά, απολύεται. Όταν ένας πελάτης δεν είναι ευχαριστημένος με την εξυπηρέτηση που του προσφέρεται, φεύγει και δεν γυρίζει. Κάποιες φορές οι μεγάλες κρίσεις φέρνουν ανατροπές. Κάποιες φορές, όπως μεταφράζεται η λέξη «κρίση» από τα κινέζικα, η κρίση είναι και μια ευκαιρία. Αυτή τη φορά κρίση και ευκαιρία είναι συνώνυμες.

Όσο υπάρχει η μια θα πρέπει να αναζητούμε τρόπους για να βελτιώσουμε τη ζωή μας, τουλάχιστον αξιοπρεπώς, να κρατήσουμε την
επιχείρησή μας και να την οδηγήσουμε στη νέα εποχή, όταν κάποια στιγμή όλη αυτή η συμφορά της πανδημίας τελειώσει. Γιατί εάν μείνουμε στο σημείο που βρισκόμασταν πριν την έλευση του COVID - 19 θα χάσουμε πάρα πολλά. Στον… χαμένο για πολλούς εαυτό θα χαθούν θέσεις εργασίες, εισοδήματα, περιουσίες.

Το μέλλον χτίζεται σε σταθερά θεμέλια από αυτούς που, στις μεγάλες δυσκολίες, αναζητούν το διαφορετικό, το καινοτόμο, το σύγχρονο, ένα βήμα παρακάτω από τους υπόλοιπους. Γιατί αν επαναπαυτούμε, αν παραμείνουμε στο καβούκι μας, δήθεν πως πάθαμε κατάθλιψη, θα παραμείνουμε πίσω σε όλα αυτά τα συγκλονιστικά και πρωτόγνωρα που συμβαίνουν και σίγουρα θα έχουν συνέχεια με άλλες ανατροπές, άλλα γεγονότα, που δεν θα είναι, κατά ανάγκη, αρνητικά αλλά πιθανότατα ανατρεπτικά.

Και εμείς θα στεκόμαστε θεατές και θα τα παρακολουθούμε.