• Αναμένουμε και πάλι κάποιον από μηχανής θεό για να μας σώσει. 

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Η οικονομία, οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι βρίσκονται και πάλι επί ξυρού ακμής. Το σκηνικό θυμίζει τις εφιαλτικές ημέρες του 2011 – 2013 και όλα όσα ακολούθησαν. Όμως, με θέληση, επιμονή, πειθαρχία, και ομολογουμένως με πολλές και μεγάλες θυσίες βρήκαμε τα πόδια μας. 

Αυτή τη φορά η κρίση που περνούμε είναι πολύ διαφορετική και απρόβλεπτη. Είχε αρχή αλλά δεν ξέρουμε το τέλος της. Συνηθίσαμε τις επιπτώσεις της, αλλά δεν ξέρουμε ποιες άλλες θα έλθουν. Η κρίση αυτή, από παγκόσμια και υγειονομική μετατρέπεται σε παγκόσμια οικονομική, κοινωνική, εργασιακή, επιχειρηματική. Χωρίς επαρκή στοιχεία και δεδομένα δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί, ποιες «πληγές» θα αφήσει, πώς θα βγούμε από το χάος που δημιουργεί και πώς θα ανακτήσουμε δυνάμεις. 

Κάθε κρίση είναι και μια ευκαιρία. Αυτή η κρίση, πέραν της αποστασιοποίησης και των «lockdown», μας έσπρωξε να ενισχύσουμε τις δεξιότητές μας. Να ανακαλύψουμε τη διαδικτυακή εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, την ψηφιακή τραπεζική και τόσα άλλα. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Αυτή η νέα φάση που περνούμε είναι περίεργη. Περίεργη, όπως περίεργα πρωτόγνωρος παραμένει ακόμη ο ιός COVID – 19. Ακόμη και οι πιο διαβασμένοι αναλυτές δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη συμπεριφορά των καταναλωτών, των επιχειρήσεων, πώς και πότε θα ανακάμψουν οι κλάδοι της οικονομίας, ποιες επιπτώσεις θα δεχθεί το τραπεζικό σύστημα. Αυτή η κρίση είναι περίεργη αλλά ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για πολλούς να ανοίξουν διάπλατα τις πόρτες των απολύσεων, να μειώσουν τα κόστη τους «χτυπώντας» τις θέσεις εργασίας, να βρουν «παραθυράκια» να τερματίσουν την αποπληρωμή των δόσεων των δανείων τους, των φορολογικών τους υποχρεώσεων, των υποχρεώσεων τους στο Τ.Κ.Α.

Κάθε φορά που ακούμε για κρίση, ξέρουμε πως υπάρχουν χαμένοι αλλά και μεγάλοι κερδισμένοι. Όμως, στο ενδιάμεσο υπάρχει μια κατηγορία που αναζητά, εντοπίζει, ...αξιοποιεί και εκμεταλλεύεται «παραθυράκια» για να ωθήσει κόσμο στην ανεργία, να πληρώσει εξευτελιστικούς μισθούς, να κερδίσει από σχέδια και «προνόμια». 

Ο ρόλος της Βουλής
Τι κάμνει για όλα αυτά η Βουλή; Απολύτως τίποτε. Τα κόμματα ροκανίζουν τον χρόνο τους, γιατί αποφεύγουν να δουν την ουσία των σοβαρών θεμάτων της οικονομίας και της κοινωνίας, και προσπαθούν να καλύψουν τους εαυτούς τους ως πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα ή να καλύψουν εταίρους και συνεταίρους σε άλλες οικονομικές τους δοσοληψίες.

Σε μέρες μεγάλων προκλήσεων και αλλαγών, σε εποχές δύσκολες, η Βουλή όφειλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, να θέσει στο τραπέζι τα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο λαός, να εξετάσει τα προβλήματα και τις ανησυχίες της κοινωνίας, να δει τι έρχεται και πώς διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις τους επόμενους μήνες. 

Να καλέσει τους κοινωνικούς εταίρους, να δει τα οργανωμένα σύνολα, να έλθει σε επαφή με τον τραπεζικό κλάδο, να εξετάσει προβλήματα και ανησυχίες για όλα εκείνα που καταφέραμε, σιγά σιγά, να κρατήσουμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά κινδυνεύουμε για άλλη μια φορά να χάσουμε.

Κανένα κόμμα και κανένας πολιτικός, ίσως με ασήμαντες εξαιρέσεις, δεν έχει αναλάβει σοβαρή και υπεύθυνη πρωτοβουλία για να εξεταστούν όλα αυτά που ταλανίζουν, ανησυχούν, προβληματίζουν και πανικοβάλλουν το κάθε νοικοκυριό και την κάθε σοβαρή επιχείρηση.

Δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, δεν αντιληφθήκαμε ότι υπάρχει ενδιαφέρον και σοβαρές πρωτοβουλίες για να διασφαλιστούν θέσεις εργασίας, επιχειρήσεις που μέχρι χθες ήταν βιώσιμες και σοβαρές αλλά τώρα πλήττονται ανεπανόρθωτα, νοικοκυριά συνεπή που τώρα αντιμετωπίζουν τον λαίλαπα της πανδημίας. 

Αντί αυτού ακούμε παιδαριώδεις συζητήσεις για τα «χρυσά διαβατήρια», ένα ξαναζεσταμένο … φαγητό που σερβίρεται για να ξεχάσουμε τα σοβαρά και μεγάλα θέματα που απασχολούν τον τόπο. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Οι ανούσιες ατάκες
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Ήδη, έπρεπε να είχαμε ενεργήσει. Η οικονομία, από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα, εκπέμπει μηνύματα. Όμως, εμείς αποβλακωμένοι από τις ανούσιες ατάκες που πέφτουν στα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης αποφεύγουμε την ουσία. Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά, σηκώνουμε τα χέρια, και αναμένουμε και πάλι κάποιον από μηχανής θεό να μας σώσει. 

Πού είναι οι εκπρόσωποι του λαού, οι εκλελεγμένοι εκπρόσωποί του; Αναμένουν τις βουλευτικές εκλογές για να βγάλουν τα ξίφη, να χτυπήσει ο ένας τον άλλον, να βγουν στις τηλεοράσεις και να ρίχνουν τις ατάκες τους, να «χτυπιούνται» στο Κοινοβούλιο κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού. Να οδηγούν τα θέματα εκεί που τους συμφέρει, να αποσυντονίζουν την κοινή γνώμη με τα fake news πιστεύοντας ότι έτσι κερδίζουν ψήφους! 

Η οικονομία στέλνει τα μηνύματά της και εμείς υπνωτισμένοι, άλλοι στην ευμάρειά τους και άλλοι στη μιζέρια τους, έχουμε πάθει ανοσία με τις οικονομικές κρίσεις! Μέχρι που ένα νέο μεγάλο «χτύπημα» στην πόρτα μας.