Κοιμάμαι πάντα βαθιά και τα όνειρά μου είναι γεμάτα ελπίδα και μαγεία και αισιοδοξία. Ξυπνώ λοιπόν γεμάτη ευγνωμοσύνη για τον ήλιο που φωτίζει τη μέρα ή για τη βροχή που θα ποτίσει τη γη, για το κρύο που θα μας παγώσει γιατί αυτό δείχνει πως είμαστε στο χειμώνα και ακολουθεί η άνοιξη, γιατί είμαι υγιής, γιατί υπάρχουν παιδιά, γιατί υπάρχουν ακόμη Ανθρωποι κ.λ.π., κ.λ.π. να μην σας ζαλίζω τώρα με τα δικά μου.

Γεμάτη  ευγνωμοσύνη για τα μικρά. Λέω ένα ευχαριστώ σε άγνωστο αποδέκτη και ξεκινώ τη μέρα μου. Γιατί; Μα γιατί το τελευταίο που κάνω προτού κοιμηθώ είναι να βάλω το βιβλίο από το λογοτεχνικό μου φαρμακείο κάτω από το μαξιλάρι. Αποτέλεσμα; Μου χαρίζει τα όνειρα που μόλις σας περίγραψα, τα οποία και εννοείται πως φωτίζουν τις μέρες μου. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Πρέπει να πω καλύτερα φώτιζαν. Τελευταία όλα αυτά χάθηκαν. Τελευταία έχω προβλήματα με τον ύπνο μου.  Εφιάλτες με βασανίζουν και ξυπνώ κάθιδρη. Ξεχάστηκα με αυτά και εκείνα. Άφησα στην άκρη το λογοτεχνικό μου φαρμακείο με τα φοβόμετρα και τα παυσίλυπα. Μελετώ την επικαιρότητα. Η οποία μου προκαλεί διάφορα όπως και σε σας. Παίρνω ένα παυσίπονο και δοκιμάζω να πάω για ύπνο. Οι εφιάλτες πάντα παρόντες. Πού πάει ο κόσμος και πού πάει ο κόσμος και ποια θα είναι η πρώτη από όλες τις καταστροφές που θα μας κτυπήσει και κλπ και κλπ. Δεν μπορώ όμως να το σταματήσω και να αδιαφορήσω για το τι συμβαίνει στον κόσμο μας, πόσο μάλλον στη γειτονιά μας. 

Χτες βράδυ είχα την ιδέα να αναμίξω τα παυσίπονα και τα θερμόμετρα (έχω και μια ιωσούλα) με τα παυσίλυπα και τα φοβόμετρα. Πήρα υπό μάλης λοιπόν το συμβατικό μου φαρμακείο και το έβαλα δίπλα από το λογοτεχνικό μου φαρμακείο. Πλέχτηκαν, πλέχτηκα και κατέληξα να κοιμάμαι και να βλέπω στον ύπνο μου αυτό που θα σας αφηγηθώ με λεπτομέρεια καθώς είναι απόλυτα, και το πιστεύω αυτό, απόλυτα σημαδιακό:
Είδα στον ύπνο μου τον κήπων των Χαμένων Θαυμάτων. Ονειρεύτηκα όλα εκείνα που χάθηκαν. Την ειρήνη, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, το δικαίωμα στη χαρά, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στη μάθηση. Και  ξαφνικά από Ρομπέν μεταμορφώθηκα σε Μαίρη Πόπινς. Και βρέθηκα να κατεβαίνω με την ομπρέλα μου από τον ουρανό στο μέσο της Μεσογείου με το μπάχαλο που επικρατεί και τις ληστρικές επιδρομές για το ποιος θα πάρει περισσότερο φυσικό αέριο. Σε μια σχεδία προσγειώθηκα που θύμιζε εκείνη του Οδυσσέα που χρόνια αναζητούσε την Ιθάκη του. Άκουσα  τον Πολύφημο να φωνάζει τον «Κανείς» και κατάλαβα πως για κόμη μια φορά ο «Κανείς»  θα αναλάμβανε την ευθύνη που τα κάναμε θάλασσα.

Οι Σειρήνες τραγουδούσανε και εγώ ήθελα να γυρίσω από την άλλη και να αποκοιμηθώ τον ύπνο του δικαίου,  να σκεφτώ πού θα επενδύσω, τι αμάξι θα αγοράσω, πού θα ξοδέψω και το χρήμα και τον χρόνο μου με τρόπο που θα με άφηνε να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ. Όπου γύριζα το βλέμμα άκουγα πολεμικές ιαχές. Η πολεμολαγνεία είχε κτυπήσει κόκκινο και από εκείνους που είχαν και μπορούσαν αλλά και από εκείνους που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και σίγουρα δεν το μπορούσαν.. 

>>> ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ & ΕΡΕΥΝΕΣ BRIEF <<<

Άνοιξα την μαγική μου βαλίτσα και ξάφνου κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω γιατί ναι ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Το ήθελα και στον ύπνο και στον ξύπνιο μου και αφού τώρα πια είχα την μαγική βαλίτσα της Μαίρης, αφού ήμουν στην πραγματικότητα η Μαίρη, μπορούσα!
Θα Το πραγματοποιούσα. Μια τσάντα γεμάτη μαγικά αντικείμενα. Θα δημιουργούσα την στρατιά των υπερηρώων που πάντα ονειρευόμουν και θα άλλαζα τον κόσμο. Όπως ο Νώε με την κιβωτό τότε, πήρα και εγώ τα κιάλια μου και ξεκίνησα να αναζητώ τους υποψήφιους υπερήρωες. Ο μόνος όρος που θα έβαζα θα ήταν να απαντούσαν σωστά σε μια ερώτηση. Τους μάζεψα, τους έβαλα γραμμή έξω από το δωμάτιο ελέγχου του μεγαλύτερου γεωτρύπανου, ήξερα βλέπετε πως από εκεί έπρεπε να ξεκινήσω να αλλάζω τον κόσμο…
 

-    Πιστεύω στα χαμένα θαύματα. Εσένα ποια είναι η υπερδύναμή σου; Τους ρωτούσα. Έπαιρνα απαντήσεις διαφόρων τύπων και ανάλογα έλεγα μέσα ή έξω. Μέσα στη στρατιά των υπερηρώων ή έξω οριστικά και αμετάκλητα από αυτήν!
-    Έχω χρήμα μπόλικο
-    Πολιτικές διασυνδέσεις
-    Έχω το λέγειν
-    Γνωριμίες
-    Πλάτες
-    Ελέγχω τα ΜΜΕ
-    Από μεγάλο πολιτικό τζάκι
Αν με ξέρετε έστω και λίγο θα καταλάβατε πως όλοι οι πιο πάνω έφαγαν πόρτα…
Ενώ κάτι τρελά ανθρωπάκια που έλεγαν:
-    Η αγάπη
-    Η πίστη
-    Οι δυνατές αγκαλιές
-    Η αλήθεια
-    Η κατανόηση
-    Η φαντασιοπληξία
-    Πιστεύω στα όνειρα
-    Πετώ μέχρι τα αστέρια
-    Μπορώ να κάνω τα πάντα
-    Έχω δυσλεξία
-    Αυτισμός
 

Μπήκαν οριστικά και αμετάκλητα στην στρατιά των υπερηρώων που με  τις περίεργες υπερδυνάμεις τους θα άλλαζαν τον κόσμο. Πήραν  και από ένα μαγικό αντικείμενο. Άλλος πήρε το φτερό της συμφιλίωσης, άλλος το κόκκινο καπέλο που σε κάνει αόρατο, ένας διάλεξε τη σκιά του πλανητάρχη, ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά πήρε το μαγικό ηλιοτρόπιο με τις 3 ευχές, μια γιαγιά πήρε το μαξιλάρι που σε ταξιδεύει όπου ονειρεύεσαι και σε μένα απόμεινε μετά το ξεδιάλεγμα, το μπλε φεγγάρι. Το δεύτερο φεγγάρι στον φεγγαρόκυκλο που πραγματοποιεί ό,τι ευχηθείς. Ευχήθηκα να τα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο  και ξεκινήσαμε τη μάχη. 

Τον αλλάξαμε τον κόσμο; Δεν γνωρίζω. Ξύπνησα βλέπετε νωρίς από το ξυπνητήρι. Το μόνο που ξέρω με βεβαιότητα είναι πως δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο με τους ίδιους τρόπους που τον χάλασες.
 

Υπογραφή 
 

Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ.: Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Λέων Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος συγγραφέας