ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Η μεγάλη διαφορά της κυβέρνησης και του κόμματος που την στηρίζει, του ΔΗΣΥ δηλαδή, είναι πως και κατά την προεκλογική έχουν το προνόμιο ή και το δικαίωμα μιλούν ή να διαφημίζουν, αν προτιμάτε, όλα όσα έκαναν ή σχεδιάζουν να κάνουν στο μέλλον ως κομμάτι των πολιτικών που εφαρμόζουν, που προτείνουν, που ως παράταξη πιστεύουν.

Στον ΔΗΣΥ και στο κυβερνητικό σχήμα προσάπτονται πολλά, δικαίως ή αδίκως, ενίοτε με εξάρσεις μηδενισμού ή υπερβολής. Παρόλα αυτά τόσο η Πινδάρου όσο και το Προεδρικό έχουν ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα: Τολμούν να προχωρούν μπροστά εφαρμόζοντας πολιτικές που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, τόσο σε επίπεδο διαρθρωτικών αλλαγών ή μεταρρυθμίσεων όσο και στο πεδίο της παροχής ωφελημάτων ή άλλων παροχών. Και αυτές δίχως να έχουν πολιτικοϊδεολογικό χρωματισμό.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Τα δύο μεγάλα σφάλματα, βαρίδια ή τα στοιχεία για τα οποία μπορεί να γίνει ουσιαστική, σε βάθος και σκληρή κριτική είναι αφενός το Κυπριακό και αφετέρου ο χειρισμός του επενδυτικού προγράμματος. Ακόμη και η περίπτωση του Συνεργατισμού τίθεται σε διαφορετικό πλαίσιο από τα δύο προαναφερθέντα ζητήματα, καθότι η ιστορία με την κατάρρευση της Λαϊκής το 2013 έδειξε πως μπορούσαν να γίνουν πολύ χειρότερα τα πράγματα εάν δεν εφαρμοζόταν η λύση που τελικώς δόθηκε διά του διαχωρισμού του οργανισμού σε καλό και κακό.

Ο ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση Αναστασιάδη έχουν προωθήσει μεταρρυθμίσεις που αφορούν πρώτα και κύρια τον τομέα της Υγείας με την εφαρμογή του ΓεΣΥ, το σύστημα αξιολόγησης με εξετάσεις για πρόσληψη εκπαιδευτικών, τη στρατιωτική
θητεία και τη στελέχωση της Εθνικής Φρουράς, τη δημόσια υπηρεσία και νομοθετήματα για την οικονομία με κοινωνική μάλιστα προσέγγιση όπως συνέβη με το Σχέδιο Εστία. Ταυτόχρονα, χειρίστηκαν τα δημοσιονομικά με τέτοιο τρόπο που πριν την επιδρομή της πανδημίας και στη χώρα μας, η χώρα κατέγραφε ζωηρό ρυθμό ανάπτυξης, πρωτογενές πλεόνασμα, ανεργία σε πορεία αποκλιμάκωσης και βελτιωμένες αξιολογήσεις από τους διεθνείς οίκους.

Τα στοιχεία αυτά έδωσαν σχετική οικονομική άνεση, ευελιξία και σαφώς ισχυρότερη δύναμη πυρός για αντιμετώπιση της πανδημίας, τόσο για τις άμεσες ανάγκες σε επίπεδο υποδομών, εξοπλισμού και αναλωσίμων, όσο και σε επίπεδο στήριξης των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση εφάρμοσε σχέδιο επιδότησης επιτοκίου για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, προώθησε τις κρατικές εγγυήσεις και παραχώρησε εφάπαξ ποσά προς στήριξη επιχειρήσεων. Όλα αυτά σε μια δύσκολη περίοδο και
μερικά μόνο χρόνια μετά την προηγούμενη μεγάλη, οικονομική κρίση για τη χώρα, αυτήν του 2013.

Το πρόβλημα του ΔΗΣΥ, είναι πως αυτό που κάνει πράξη -το όποιο έχει μεταφέρει και στο προεκλογικό του σλόγκαν, ότι δηλαδή στα δύσκολα μετρούν οι πράξεις- δεν μπορεί να περάσει δίχως άλλες σκέψεις στην κοινωνία. Και αυτό διότι αυτός που για παράδειγμα συμφωνεί με τον ΔΗΣΥ στην εσωτερική διακυβέρνηση, διαφωνεί και μάλιστα έντονα με τους χειρισμούς στο Κυπριακό ή ακόμη χειρότερα νιώθει
προδομένος.

Ή μπορεί να συμφωνεί με τη βασική προσέγγιση ότι ΔΗΣΥ επί των οικονομικών θεμάτων και για τη ρεαλιστική αντίληψη Προεδρικού-Πινδάρου για τις αγορές, τις συνθήκες και τους όρους της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά να αισθάνεται ότι η διαπλοκή και η διαφθορά εκθέτουν τη χώρα διεθνώς, διώχνουν αντί να προσελκύουν επενδυτές, διαβρώνουν την ανταγωνιστικότητα και αυξάνουν τους κινδύνους για την οικονομία.

Στον αντίποδα, η αντιπολίτευση δεν έχει έργο να παρουσιάσει αφού συνήθως ο ρόλος της πέρα από λαϊκίστικος ενέχει το στοιχείο της αποδόμησης με απώτερο σκοπό την αυτάρεσκη επιβεβαίωση κενών περιεχομένου εκτιμήσεων. Διαχρονικό παράδειγμα η αντιμετώπιση των όποιων εξελίξεων στο Κυπριακό με στερεότυπες φράσεις όπως: «Η Τουρκία δε θέλει, δε θα δεχθεί…» «Δε θα πάμε στην Πενταμερή…» «Θα είναι το Βατερλό…» και πάει λέγοντας.

Την ίδια ώρα ασκούν κριτική για τον χρόνο που η κυβέρνηση επιλέγει να προχωρήσει σε συμφωνίες, όπως η πολύ πρόσφατη με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις για το συνταξιοδοτικό σχέδιο που συμφωνήθηκε για το δημόσιο.

Σαφέστατα και η κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, επιδιώκει πολιτικό όφελος από αυτά που θεωρεί ότι μπορούν να της αποφέρουν πολιτικό κέρδος, ψήφους και απήχηση.

Συνεπώς, ο ΔΗΣΥ μπορεί να κριθεί σε τρία βασικά πεδία:

1. Κυπριακό
2. Εσωτερική Διακυβέρνηση και
3. Ζητήματα διαπλοκής-διαφθοράς

Αν και είναι δύσκολο να προσμετρηθεί ο αντίκτυπος του χειρισμού των πιο πάνω, το πρόσημο με το οποίο ο καθένας αξιολογεί την κυβέρνηση έχει να κάνει και με το τι ο ίδιος πιστεύει για παράδειγμα για το Κυπριακό ή πόσο σημαντικά αξιολογεί τη διαφορά. Ταυτόχρονα, ο απλός πολίτης θα μετρήσει πόσα χρήματα παίρνει στο νοικοκυριό του, εάν κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του ή εάν απειλείται από τις οικονομικές πιέσεις που δέχεται η χώρα.

Το προβληματικό, ωστόσο, στοιχείο κατά την προεκλογική περίοδο δεν έχει να κάνει με την αξιολόγηση που η κοινωνία κάνει σε σχέση με την κυβέρνηση και τον ΔΗΣΥ.

Αυτό άλλωστε θα διαφανεί το βράδυ της επόμενης Κυριακής. Το ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα, που θα έπρεπε ήδη να έχει προβληματίσει την αντιπολίτευση, είναι το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, το έλλειμμα προτάσεων και τα συνθήματα τα οποία συνήθως επικρατούν έναντι της ουσίας.

Αυτό που επιχειρείται κυρίως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης είναι να κερδίσουν την ψήφο του κόσμου δίχως προτάσεις, κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί και ως πολιτική κλοπή. Από την άλλη ο ΔΗΣΥ πρέπει να βρει τον τρόπο, να λάβει την κρίσιμη απόφαση και να εμπιστευθεί τα άτομα που θα τον πάρουν μπροστά, βγάζοντάς τον από τον γάντζο του συντηρητισμού και της διαφθοράς. Ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί ες αεί να παλεύει μεταξύ διαφθοράς και ωφέλιμων πολιτικών, σύγχρονων αντιλήψεων και ξενοφοβίας ή συντηρητισμού, προσήλωσης στη λύση του Κυπριακού και σεναρίων για δύο κράτη. Διότι πολύ απλά πολιτική κλοπή επιχειρεί επίσης, όταν στοχεύει σε ψήφους από διάφορα ακροατήρια αρνούμενο να αποδεχτεί τον ρόλο που ο ίδιος έχει ως μοχλός περαιτέρω εκσυγχρονισμού της κοινωνίας.