ΓΡΑΦΕΙ Ο 
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Είναι ο τύπος που θα σου πει: «Καλά ρε είσαι μαννός; Έντα πάεις έφεδρος; Κανένας εν πάει!». 

Είναι ο ίδιος τύπος που θα σου πει με στόμφο: «Είπαν μου ανθρώποι που μέσα ότι θα γίνει αυτό κι αυτό…». 

Είναι επίσης ο τύπος που συνήθως δεν έχει άποψη ή είναι ημιμαθής, αγνοώντας τα βασικά στοιχεία της επικαιρότητας, την ίδια ώρα που υπεραναλύει μια σαχλαμάρα που όλως τυχαίως συνάδει με αυτό -που συνήθως αυθαίρετα και αβασάνιστα- πιστεύει για κάποιο θέμα, για τα εμβόλια ας πούμε. 

Είναι ο τύπος που θα σου πει: «Ούλλοι έτσι κάμνουν, κλέφκουν ή βάλλουν μέσο. Εγώ είμαι τίποτε μαλάκας να χάσω την ευκαιρία». 

Είναι ο ίδιος τύπος που με έπαρση και συνήθως με αντιδραστική προσέγγιση επί των πάντων και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερο λόγο θα σου πει: «Εγώ δεν είμαι πρόβατο να κάμνω ότι μου πουν…» υπονοώντας με αγένεια ότι σε εσένα που το λέει και έχεις αντίθετη άποψη είσαι περίπου ένα άβουλο ον. 

Είναι ο τύπος που συνήθως σκέφτεται πως θα γλιτώσει από το κράτος, πως θα αρπάξει από το κράτος, τι θα κερδίσει από τους άλλους και τι δεν θα δώσει. Ο παρτάκιας όπως περιγράφεται στην Ελλάδα! 

Είναι και ο τύπος που στο τέλος και άμα τα βρει σκούρα θα κλαίγεται δεξιά αριστερά αφενός για το πώς την έπαθε κι αφετέρου επαιτώντας βοήθεια, διότι ατύχησε καθώς δεν ήξερε, δεν άκουσε, δεν του είπαν, τον παραπληροφόρησαν και πάει λέγοντας. Γενικώς βολεύεται με το να είναι το θύμα, δεν έχει ποτέ ευθύνη για όσα του συμβαίνουν και πάντα κάποιος άλλος φταίει. Κάποτε ακόμη και η ζηλοφθονία των άλλων. Επίσης, πολύ βολικό!

Και κάπου εκεί σηκώνεις τα χέρια ψηλά και παραδέχεσαι την ήττα της λογικής έναντι του κάθε παραλογισμού. 

Ε λοιπόν, τύποι σαν τους πιο πάνω είναι που γκρινιάζουν για τα εμβόλια και την πανδημία, τις μάσκες και τα μέτρα, για το ποιοι και γιατί έχουν δημιουργήσει τον κορωνοϊό και ούτω καθεξής. Αναπτύσσουν θεωρίες συνομωσίας και τις διαδίδουν, με αποτέλεσμα να να ναρκοθετούν κάθε προσπάθεια να πάει ο τόπος μπροστά, είτε πρόκειται για την περίοδο της πανδημίας που ζούμε σήμερα είτε για μια περίοδο οικονομικής κρίσης. Το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν οι συνήθως επιθετικοί με τη ρητορική τους περίεργοι τύποι επηρεάζουν φίλους και συγγενείς, τα παιδιά και έμμεσα την κοινωνία στο σύνολό της. Διότι όταν αξιολογούμε, για παράδειγμα, την πορεία του εμβολιαστικού προγράμματος και λέμε είναι στο χ ποσοστό κάλυψης κτλ, την ίδια ώρα θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι πολλοί των οποίων έχει έρθει η σειρά να εμβολιαστούν δεν το έπραξαν διότι μια θεωρία συνομωσίας ή μια αυθαίρετη, δήθεν ιατρική σύσταση που βρήκαν στο YouTube. 

Η αξιολόγηση του καθενός μας, ειδικά αυτή την περίοδο, για τα διάφορα που γράφονται και λέγονται είναι σημαντική. Γιατί έχει εξαιρετική σημασία όχι απλώς το τι λέγεται, αλλά κυρίως από ποιον. Διότι πολύ απλά οι εμμονές, τα πάθη ή ο εγωκεντρισμός κάποιου δεν τον καθιστούν επιστήμονα, ανεξαρτήτως του ακαδημαϊκού του υποβάθρου. Πόσω μάλλον αυτών που εξυψώνουν ως την απόλυτη αλήθεια τη μία θέση κάποιου επιστήμονα, κάπου στον κόσμο επειδή ταιριάζει με τη θεωρία συνωμοσίας που θέλουν να πιστεύουν και όχι χιλιάδων άλλων επιστημόνων σε όλο τον πλανήτη με συγκλίνουσες απόψεις επί θεμάτων όπως της σημερινής συγκυρίας με την πανδημία. 

Η πανδημία αποκάλυψε πολλά για διάφορους περίεργους τύπους στη ζωή μας. Την ίδια ώρα, έκανε πιο ξεκάθαρη την ανάγκη για λογικές, ψύχραιμες και απόψεις στη βάση εμπειρίας, επιστημοσύνης και δεδομένων. Στην περίοδο της ασύμμετρα μεγάλης πληροφόρησης και μάλιστα για ειδικά θέματα όπως τα ιατρικά, σε σχέση με αυτά που μπορεί να επεξεργαστεί κάποιος που δεν ανήκει στον χώρο της Υγείας υπάρχει ένα μομέντουμ αναζήτησης απαντήσεων από τον κόσμο. Πάνω σε αυτό μομέντουμ μπορεί να κτιστεί μια νέα κουλτούρα διερώτησης και άντλησης πληροφοριών, μακριά από τις εξάρσεις, την τρομολογνία, τις θεωρίες συνομωσίας και την παραπληροφόρηση, αλλά με λογική και σύνεση, ψυχραιμία και ορθολογισμό και κυρίως αγνοώντας τους περίεργους τύπους οι οποίοι με θράσος και με μεγάλη ευκολία ολοκληρώνουν μια συζήτηση με τη φράση «Καλά εγώ είμαι τίποτε μαλάκας;».