Αν τα ΜΕΔ είναι «κίνδυνος θάνατος» για τις Τράπεζες, η μη απορρόφηση χρημάτων υπό μορφή δανείων από τους πολίτες είναι «βέβαιος θάνατος». Και αφού η πλειοψηφία των πολιτών τέθηκε εκτός χρηματοπιστωτικού συστήματος, πώς και σε ποιους θα διαθέσουν τα λεφτά σε μορφή δανείων οι Τράπεζες; Κάποια/ες θα πεθάνουν ή θα σμικρυνθούν τόσο, όσο σηκώνει η αγορά... 

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Αν υπάρχει προσφορά σε ένα προϊόν αλλά δεν υπάρχει ζήτηση ή η ζήτηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα κριτήρια της προσφοράς τότε δημιουργείται υπερπροσφορά και είτε πέφτουν οι τιμές είτε κάποιος χάνει λεφτά, και συνήθως αυτός που χάνει λεφτά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτός που διαθέτει το προϊόν αλλά δεν μπορεί να το πουλήσει. 

Στην περίπτωση των Τραπεζών, το σκηνικό σήμερα είναι παρόμοιο. 

Οι Τράπεζες διαθέτουν ρευστό προς «πώληση», μέσω δηλαδή δανείων, αλλά η ζήτηση δεν υπάρχει. Ή αν υπάρχει η ζήτηση, οι όροι και οι προϋποθέσεις που πλέον τέθηκαν είναι τόσο αυστηροί που ουσιαστικά θέτουν εκτός διαδικασίας ζήτησης τους ενδιαφερόμενους και εν δυνάμει αγοραστές των τραπεζικών προϊόντων, ήτοι δανειολήπτες. 

Αυτό κατ’ επέκταση οδηγεί σε υπερβολική πλεονάζουσα ρευστότητα, η οποία αυτή την στιγμή στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου κυμαίνεται στα περίπου 14 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία παραμένουν αδιάθετα λόγω κυρίως του γεγονότος ότι μειώθηκαν οι ενδιαφερόμενοι δανειολήπτες αλλά και όσοι ενδιαφέρονται για δανεισμό η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι πρακτικά «εκτός συστήματος» αφού είτε είχαν οι ίδιοι στο παρελθόν Μη Εξυπηρετούμενο Δάνειο είτε είναι εγγυητές σε δανειολήπτη με ΜΕΔ. 

Η Στήλη έγραψε και παλαιότερα ότι με την πολιτική του καθολικού χαρακτηρισμού του «εξόριστου» σε όσους αναδιάρθρωσαν δάνειο ή σε όσους είναι εγγυητές σε ΜΕΔ, θα οδηγηθούμε σε αντίθετα αποτελέσματα αφού ουσιαστικά στην κατηγορία των «εξόριστων» βρίσκεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομικών αναλυτών, μια σημαντική μερίδα πολιτών. 

Εάν σε αυτή την μερίδα προστεθούν και οι πολίτες που δεν διαθέτουν τα εισοδήματα για νέο δανεισμό (αυτή η μερίδα πάντοτε υπήρχε), το συνολικό ποσοστό των πολιτών που είναι πρακτικά εκτός χρηματοπιστωτικού συστήματος ενδεχομένως να ανέρχεται και σε ποσοστά της τάξεως του 80%. 

>>> Αρθρογραφία Brief <<<

Άλλωστε αυτό διαφαίνεται και από την πλεονάζουσα ρευστότητα, τα κεφάλαια δηλαδή που παραμένουν αδιάθετα αλλά αυτό θα αρχίσει να διαφαίνεται και από τα αποτελέσματα των τραπεζών, είτε τώρα είτε μετέπειτα.  

Ως ένα τρόπο αντιμετώπισης της πλεονάζουσας ρευστότητας οι τράπεζες αναμένεται να κινηθούν σύντομα προς την επιβολή αρνητικού καταθετικού επιτοκίου για τους μεγαλοκαταθέτες. Δηλαδή αντί να λαμβάνεις τόκους από τις καταθέσεις, θα πληρώνεις τόκο προς την Τράπεζα για την φύλαξη των λεφτών σου. Αυτό αναμένεται, αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση, να επεκταθεί και σε μικρότερους καταθέτες. 

Ουσιαστικά η πολιτική των αρνητικών καταθετικών επιτοκίων στέλνουν το μήνυμα πως «κύριοι, δεν ενδιαφερόμαστε για άλλες καταθέσεις. Πάρτε τις και φύγετε αν θέλετε».

Την ίδια ώρα όμως, από την στιγμή που οι Τράπεζες δεν θέλουν άλλες καταθέσεις διότι απλούστατα δεν βρίσκουν πελάτες να τους πουλήσουν τις καταθέσεις υπό μορφή δανείων, σημαίνει πως η αγορά μειώνεται και σε μια μειωμένη και ζορισμένη αγορά, ίσως ο αριθμός των εμπορικών τραπεζών που λειτουργούν σήμερα στην Κύπρο να είναι υπερβολικά μεγάλος. 

Στην Κύπρο σήμερα λειτουργούν 7 εγχώρια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, 3 θυγατρικές Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων από χώρες της ΕΕ, 1 θυγατρική από χώρα εκτός ΕΕ, 5 υποκαταστήματα Τραπεζών από χώρες εντός ΕΕ και 13 υποκαταστήματα Τραπεζών από χώρες εκτός ΕΕ. 

Αν το λιανικό τραπεζικό εμπόριο «ελέγχεται» σήμερα κατά κύριο λόγο από 11 τράπεζες (τις επτά εγχώριες και τις 4 θυγατρικές), το ερώτημα που προκύπτει, είναι κατά πόσο αυτές οι 11 τράπεζες θα αντέξουν και ποιες από αυτές θα αντέξουν...  

>>> Όλες οι ειδήσεις χρονολογημένες - επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Θα αντέξουν να μην παραχωρούν δάνεια στην πλειοψηφία των πολιτών; Θα αντέξουν σε αυτή την οικονομική πίεση; 

Διότι ουσιαστικά αν τα ΜΕΔ σήμερα είναι το Nr1 πρόβλημα στις τράπεζες, η μη σύναψη νέων δανειστικών συμβάσεων, είναι χειρότερο πρόβλημα για τις ίδιες και αυτό ήδη το αντιλαμβάνονται.  

Όλο το σύστημα χρειάζεται αναθεώρηση. 

Το πώς διασφαλίζεται ότι μια νέα σύμβαση δανείου δεν θα μετατραπεί σε ΜΕΔ, αλλά και αν μετατραπεί σε ποιο βαθμό θα είναι καλυμμένοι οι πιστωτές, αυτό είναι θέμα που θα πρέπει να το εξετάσουν οι ίδιες οι τράπεζες.

Αν θέλουν βεβαίως να επιβιώσουν. 

Αλλιώς κάποια ή κάποιες τράπεζες θα κλείσουν ή θα προχωρήσουν σε απολύσεις ώστε το μέγεθός τους να συνάδει και με την αγορά. 

Είναι ξεκάθαρο που οδηγούνται τα πράγματα αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει σήμερα… Και αυτή τη φορά είναι καλύτερα να δούμε κατάματα το πρόβλημα, να το αντιμετωπίσουμε ή να προετοιμαστούμε για αυτό που έρχεται παρά να αρχίσουμε τις αλχημικές δηλώσεις συγκάλυψης, όπως τότε, το 2010/11...