ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Είμαι σε επικίνδυνη ηλικία και  η επικαιρότητα με θυμώνει. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ντρέπομαι πολύ τον τελευταίο καιρό για τη πολιτεία. Δεν βρισκω ούτε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου ή της άγνοιας. Η κακοδιαχείριση, η προχειρότητα, η ανευθυνότητα και η στάση του ξερόλα επικρατεί . Ξεχωρίζει το , «μα εν τζαι εν εγώ, εν ο…» .

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Παρόλα αυτά ανήμερα της Black Friday της κατανάλωσης  (όλες οι άλλες Black  μέρες  έχουν συνδυαστεί με άμεσες καταστροφές, αυτή μάλλον θα έχει ετεροχρονισμένη δράση) ήρθε και με βρήκε  ένα κείμενο μιας blogger. Αναθάρρεψα όμως  στην ανάγνωση του. Αντιγράφω με την άδεια της Jasmine Flavoured Jazz:

«Οι επιλογές μας ως καταναλωτές είναι πιθανότατα αυτές με την περισσότερη ισχύ. Το πρόβλημα  είναι ότι κατά κανόνα δεν επιλέγουμε.[…] 

Η αλήθεια όμως είναι ότι όσο λιγότερο σκεφτόμαστε για το πώς και το πού ξοδεύουμε, τόσο πιο εύκολο το κάνουμε για τις απρόσωπες μεγαλοεπιχειρήσεις  να καταπατάνε τους μικρούς. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά με ενεργούς πολίτες. Ποιος είναι ο κατώτατος μας μισθός τώρα; Ποιος θα είναι άμα όλα τα μικρά εστιατόρια κ καφέ αγοραστούν από τις αλυσίδες, γιατί μόνο εκείνα στηρίζουμε πλέον; Πόσο εύκολο είναι να ξεκινήσουμε μια προσωπική επιχείρηση, ένα βιβλιοπωλείο, όταν προτιμάμε το 1 day shipping; Μια μπουτίκ για νεαρούς σχεδιαστές όταν η ντουλάπα μας είναι η βιτρίνα της κολεξιόν του […] Χειμώνας 2019;  […]

Αν νομίζεις ότι δεν έχεις χρόνο, ή δεν έχεις ευθύνη, ή ότι είμαστε όλοι υποκριτέςׄ έχεις δίκιο. Με μια μέρα που ξεκινά στις 7 το πρωί και τελειώνει στις 10 το  βράδυ, με παιδιά κ αφεντικά που ζητάνε συνεχώς κάτι, με ενοίκια και φόρους, και το σέρβις του αυτοκινήτου και τις ιατρικές εξετάσεις που έχεις αναβάλει έξι μήνες, σίγουρα δεν έχεις χρόνο να ελέγχεις ετικέτες στα προϊόντα που αγοράζεις. Προσωπικά έχω χάσει την τελευταία σεζόν του love island, και με την πρώτη ευκαιρία πρέπει να ελέγξω τα στόρι των 790 follower μου στο Ινστα. 

Και φυσικά, μήπως είναι δικό σου λάθος η υπερθέρμανση του πλανήτη; Η φτώχεια στις τριτοκοσμικές χώρες; Έτσι κι αλλιώς εγώ ψωνίζω από την οργανική κολεξιόν του ... Είναι ρούχα με 100% βαμβάκι που φτιάχνονται σε ετοιμόρροπά κτήρια του Μπανγκλαντές από ανθρώπους που δουλεύουν 14 ώρες την ημέρα για 30 σεντ την ώρα. Σίγουρα καλύτερο από τον πολυεστέρα που σκοτώνει τα ψάρια.

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Σε έναν κόσμο που πλησιάζει τα οκτώ δισεκατομμύρια είναι φυσικό να νιώθουμε μικροί κι αόρατοι. Αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αφήνουμε το αποτύπωμα μας καθημερινά σε αυτόν τον πλανήτη. Όταν δεν πετάμε σκουπίδια στο δρόμο. Όταν δεν καίμε περιττό ρεύμα αφήνοντας όλα τα φώτα στο σπίτι ανοιχτά. Όταν είμαστε ανθρώπινοι απέναντι από το γκαρσόνι που μπερδεύει την παραγγελία μας. Όταν είμαστε ευγενικοί με όσους δουλεύουν στην εξυπηρέτηση πελατών. Κι όταν υποστηρίζουμε συνειδητά επιχειρήσεις που συνάδουν με την ηθική μας πυξίδα.»

Και όταν εμείς, να προσθέσω, συνειδητά επιτρέπουμε στις Μαύρες Παρασκευές να κυριαρχούν έχουμε θέμα. Σοβαρότητας.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick