ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Τα τελευταία χρόνια η Κύπρος έχει κάνει κάποια βήματα προς τη σωστή και κάποια προς τη λανθασμένη κατεύθυνση σε σχέση με τον ρόλο της ως κέντρο παροχής επαγγελματικών υπηρεσιών, επενδυτικών ευκαιριών ακόμη και ως προορισμός φιλοξενίας έδρας εταιρειών. Οι συγκεκριμένες αναφορές σε παραδείγματα είναι περιττές καθότι με τον καλό και τον κακό τρόπο η πιο πάνω πρόταση διατρέχει την πρόσφατη ιστορία της χώρας. 

Κεφαλαιώδες για την Κύπρο σήμερα και συνεπώς για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι τα μαθήματα και τα παθήματα των περασμένων ετών να μετατραπούν σε γνώση, σοφία, σύνεση και όραμα για τον τόπο. Με αυτά τα στοιχεία θα δημιουργηθούν συνθήκες κοινωνικής ευημερίας και οικονομικής ανάπτυξης, σε σωστές βάσεις και με μακρόπνοη προοπτική σταθερότητας. 

Ένα σημαντικό βήμα για την Κύπρο θα είναι μια μεγάλη και επίμονη προσπάθεια απεξάρτησης από τις δυο-τρεις αγορές στις οποίες στηρίζεται σήμερα για τις τουριστικές αφίξεις. Οι περιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του 2008, του Brexit ακόμη και μιας ακραίας κατάστασης όπως η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία διαμηνύουν κατά τρόπο απόλυτα ξεκάθαρο πως η ευκαιριακή και πρόσκαιρη -υπό περιστάσεις- εξάρτηση από μια δυο αγορές μόνο σοφή επιλογή δεν είναι. 

Ταυτόχρονα, η Κύπρος οφείλει να δεσμευτεί, με όραμα και σχεδιασμό, στην πλήρη αποκατάσταση του ονόματός της ως δίκαιο, διαφανές, ευέλικτο και παραγωγικό κέντρο παροχής υπηρεσιών. 

Το παράδειγμα των προηγούμενων ετών με τη στροφή προς άλλες αγορές, επιχειρηματίες και επενδύσεις σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας μακριά από τη Ρωσία πιθανώς να αποδειχθεί εξόχως σοφή απόφαση, ιδιαίτερα σήμερα. Ωστόσο, η σημερινή κατάσταση της Κύπρου δεν αποτελεί το τέρμα, αλλά επιβάλλεται να αποτελέσει την αφετηρία για μια οικονομία που θα κτίσει στα καλά που έχει πετύχει και θα αφήσει στο παρελθόν τις κακές πρακτικές, τις ευκαιριακές λύσεις και την αδιαφάνεια. 

Πέραν του ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία συγκλονίζει, ταυτόχρονα υπενθυμίζει με τον πιο ωμό τρόπο πως τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, στέρεο και κεκτημένο. Συνεπώς, οφείλουμε έστω και αργοπορημένα να λειτουργήσουμε στη βάση μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, βασισμένου σε στόχους και με την προϋπόθεση ότι θα λάβουμε και δύσκολες ή σύνθετες αποφάσεις, πιθανώς και με κάποιο άμεσο κόστος αλλά οι οποίες σε βάθος χρόνου θα είναι επωφελείς για τον τόπο.