ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Το 2018 το κίνημα #me too έγινε πρωτοσέλιδο καθώς το  hashtag χρησιμοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μιλήσουν γυναίκες (και άντρες αργότερα) για την σεξουαλική παρενόχληση και βία που βίωσαν.  Η βία και ειδικά η σεξουαλική βία προάγεται με σχετική ευκολία μέσα στις πατριαρχικές μας κοινωνίες, με τις κολοβές ιεραρχίες, με την κατάχρηση εξουσίας και θεμελιώνεται στην έκφραση, «δεν μπορεί κάτι έκανε και αυτή (φορούσε κοντή φούστα,  έβαλε κόκκινο κραγιόν, φερόταν προκλητικά).» 

Εκείνο το κύμα του 18, ακούστηκε εδώ αλλά δεν ασχολήθηκε κανένας πέρα από την ικανοποίηση ενός κουτσομπολιού για το ποιος /ποια εμπλέκεται.  Η πρόσφατη όμως, θαρραλέα αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου για το δικό της τραύμα, την κακοποίηση  της, συντάραξε την Ελλάδα. « Μίλησα τώρα γιατί άκουσα ο άνθρωπος που με κακοποίησε εμένα, αποπλανεί παιδιά» είπε.  Σαν έτοιμες από καιρό, μια σειρά από γυναίκες δημοσιοποιήσαν τα δικά τους βιώματα, με ονόματα και στοιχεία. Κρατήστε το αυτό.

Κατονόμασαν, υπέδειξαν ξεκάθαρα τον υπεύθυνο. Βγήκαν μετά άλλοι και υποστήριξαν. Δημόσια. Δεν άφησαν υπόνοιες, δεν φωτογράφισαν. Μίλησαν.

Το θέμα εδώ δεν είναι το στήσιμο λαϊκών δικαστηρίων. Το θέμα είναι να αλλάξουν οι συμπεριφορές, να αλλάξουν τα όρια της ανοχής μας.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Το θέμα  έφτασε και δω, έγινε ήδη καταγγελία.  Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα. Αναρωτιέμαι  τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μια χώρα και τους θεσμούς της όταν ο Υπουργός Παιδείας πχ κατηγορείται ο ίδιος για παρενόχληση γυναίκας (μια υπόθεση που ακόμα είναι ανοικτή στα δικαστήρια). Η παιδεία είναι ο τομέας που θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι το πρώτο ανάχωμα για τον περιορισμό της βίας, την διαμόρφωση ενός αξιακού συστήματος ισότητας, σεβασμού  και ισονομίας.

Αναρωτιέμαι τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μια χώρα και τους θεσμούς  της όταν ο Υπουργός Εσωτερικών της χώρας θυμωμένα υποδεικνύει  σε δημοσιογράφο πως να κάνει τη δουλειά του, όταν δεν του αρέσουν οι ερωτήσεις του.

Αναρωτιέμαι τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μια χώρα και τους θεσμούς  της όταν η Υπουργός Δικαιοσύνης «επιτρέπει» στην αστυνομία να μπουκάρει σε σπίτια πολιτών  με την υποψία πως είχαν parody account για αυτήν. Ακόμα και όταν το δικαστήριο άδειασε την αστυνομία για το ένταλμα, χαρακτηρίζοντας το παράνομο, δεν άλλαξε τη στάση της. Υποθέτω πως θα θεωρεί και τον δημοσιογραφικό όμιλο στον οποίο είναι μέτοχος και διευθυντής ο σύντροφος της αμερόληπτο, παρ’ όλα τα tweet που ανάρτησε για το θέμα.

Αναρωτιέμαι τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μια χώρα και τους θεσμούς  της, όταν Επίτροπος διορίζεται  σύζυγος άλλου ομίλου Μέσων Επικοινωνίας, που επίσης συμπορεύεται με την κυβέρνηση και υποχρεώνει σε παραίτηση τον διευθυντή της εφημερίδας του όταν έγραψε για υπέρβαση εξουσίας του πρόεδρού της κυβέρνησης. 

Αναρωτιέμαι τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κάποιος σε μια χώρα και τους θεσμούς  της όταν ο πρόεδρος της χώρας εξισώνει το νομότυπο  και το ηθικό με τεράστια ευκολία και καλύπτεται πίσω από ένα δεν γνώριζα.

Αναρωτιέμαι …

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.