ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Τον τελευταίο καιρό έχω μια αίσθηση πως το κράτος έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο,  ενώ ο κυβερνήτης  και το πλήρωμα κάνουν δημόσιες σχέσεις για  εσωτερική κατανάλωση. Οι συζητήσεις αφορούν άλογα επί σκηνής θεατρικής, μαθήματα για παιδιά σε σχολές χορού  μετά τις 8 το βράδυ (να προτείνω εδώ και την επαναφορά του θεσμού του παιδονόμου και της στολής παρακαλώ) με την ευλογία των τακτοποιημένων μισθολογικά από το κράτος παπάδων και του προκαθήμενου αυτών.  

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Τα πλοία Φατίχ και Γιαβούζ κατοικοεδρεύουν πια ανοικτά της Λεμεσού και της Πάφου και αρχίζουν έρευνες για υδρογονάνθρακες. Η είσοδος των δύο πλοίων στην ΑΟΖ δεν έγινε στα κρυφά και μουλωχτά. Κάθε άλλο. Έκαναν πολύ θόρυβο μέχρι να φτάσουν.  Ήταν μια αναμενομένη κίνηση- απάντηση στις αδειοδοτήσεις για διάτρηση στα συγκεκριμένα οικόπεδα, αλλά και τις παλινδρομήσεις της πολιτικής μας ηγεσίας αναφορικά με τις συνομιλίες , την ΔΔΟ, τα δύο κράτη κτλ.

Σήμερα;   Η πολιτική εξουσία της χώρας εκφέρει μεγαλοστομίες οι οποίες ως συνήθως φθίνουν σε ουσία.  Αυτό το  όλα τα «νομικά, πολιτικά και διπλωματικά μέτρα»  που θα ληφθούν, όπως διαβεβαιώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με κάνει κάθε φορά να θέλω να ρωτήσω, κατά πόσο,  τόσο καιρό δεν παίρνονται όλα αυτά τα μέτρα. Και αν παίρνονται γιατί δεν έχουν αποτέλεσμα. Μήπως πρέπει κάτι να αλλάξει;

Το να πουλάς πατριωτισμό στον τόπο  σου είναι εύκολο, σου δίνει πόντους, αντιμετωπίζεσαι ως  ηρωική φυσιογνωμία , αλλά μόνο ανάμεσα στους δικούς σου, σε συνθήκες που ελέγχεις. Πέρα από το χωριό σου, εκτός από τα στενά όρια του, εκεί που η μάχη δεν δίνεται σε επίπεδο επίκλησης συναισθήματος, μένεις ξυπόλυτος στα αγκάθια, αυτοεγκλωβίζεσαι σε αδιέξοδα που δημιούργησες .

Η απουσία διαλόγου, η μη επανάληψη συνομιλιών μεταξύ των δυο πλευρών (με βάση τα  ήδη συμφωνηθέντα και τις κατευθυντήριες του) δίνει επιπλέον χώρο στη Τουρκία να δημιουργήσει νέα δεδομένα.  Μόνο με μια λύση θα μπορούμε να μιλήσουμε για εξουδετέρωση του κίνδυνου. Θα ήταν καλό και χρήσιμο για το μέλλον αυτού του τόπου, για τα παιδιά μας δηλαδή,  και  αυτή η λύση να είχε ως βάση την επανένωση μέσω της ΔΔΟ και όχι την μετατροπή της διχοτόμησης από de facto σε de jure με τη δημιουργία δύο κρατών. 

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Διαβάζω πως έπεται τρίμερης το Νοέμβρη, στο Παρίσι ή τη Γενεύη. Τουλάχιστον, το όνομα της πόλης δε θα μας δυσκολέψει όσο αυτό του Crans Montana. Κάτι είναι και αυτό.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick