ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Τρίτη βδομάδα που το θέμα με δυσκολεύει. Ουσιαστικά δεν βρίσκω θέμα. Θέμα που να μην έχει καλυφθεί σε σημείο κορεσμού, θέμα που να έχει  ένα αντίκτυπο στην πραγματικότητα μας. 

Τα ειδησεογραφικά θέματα των τελευταίων βδομάδων μονοπωλούνται από την πανδημία, τα πιθανά προβλήματα με τα εμβόλια, κάτι ψιλά περί  διαφθοράς, μια ιστορία  πλαστογραφίας υπογραφής του ανεκδιήγητου υπουργού εσωτερικών(θα μπορούσε να ήταν η τρολιά της χρονιάς) και κάτι ρέστα από ποδοσφαιρικά. Η προεκλογική χλιαρή και ψιλοανούσια , με την πλειοψηφία των υποψηφίων να ποζάρει με αισθητική 90ς και χωρίς κάποια πολιτική πρόταση ουσίας. 

Τα ραδιοφωνικά σποτάκια είναι μέτρια ενώ ναρκισσιστικά περηφανεύονται για το τι έκαναν ή το τι θα κάνουν, και το πως ως δια μαγείας όλα θα γίνουν καλύτερα. Πιο λευκά από το λευκό.  

Ψάχνω να βρω κάτι άλλο και δυσκολεύομαι, σήμερα θα μας βολέψει ο θάνατος του βασιλικού συζύγου, αλλά από βδομάδας πάλι μια από τα ίδια. Γιατί; Αναρωτιέμαι αν ο κορωνοϊός που ξεκίνησε ως μια υγειονομική κρίση έχει μόνο τη διάσταση του εμβολίου και των στατιστικών των κρουσμάτων. 

Δεν θα μπορούσαν τα ΜΜΕ να ψάξουν τις άλλες διαστάσεις της κρίσης; Τι μας παρέχουν οι στατιστικές των κρουσμάτων πέρα από την  καταγραφή της καθημερινότητας των νοσοκομείων; Όταν οι αριθμοί δεν προσωποποιούνται, δεν μπορουν δηλαδή να αφηγηθούν μια ιστορία,  χάνουν την δύναμη τους. Η κούραση της αβεβαιότητας δεν εξαφανίζεται με το απρόσωπο των στατιστικών.  

Εντυπωσιακή παραμένει και η προσκόλληση των ΜΜΕ σε μια πηγή. Το Κυπριακό Πρακτορείο ειδήσεων είναι η αποκλειστική πηγή στην πλειοψηφία των δημοσιευμάτων. Το ΚυΠε είναι μια επίσημη, σοβαρή και θεωρητικά καλά πληροφορημένη πηγή αλλά η πεμπτουσία της δημοσιογραφίας έγκειται μεταξύ άλλων στην χρήση πολλαπλών πηγών και την βαθύτερη διερεύνηση της επίσημης είδησης.  

Σε δύο περίπου βδομάδες θα κριθεί το μέλλον της Κύπρου ως  κυρίαρχου κράτους. Ίσως μπουν τα θεμέλια για την Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία. Ίσως εδραιωθούν τα συρματοπλέγματα της διχοτόμησης. Μπορεί το de facto να γίνει de juri. Το θέμα θα έπρεπε να κυριαρχεί. Θα έπρεπε να είναι στα στόματα των υποψηφίων όχι ως ευχολόγιο ή ποίημα αλλά ως θέση με επιχειρήματα,  για τις πικρές και σκληρές πραγματικότητες, για τις δύσκολες πολιτικές αποφάσεις.  Θα έπρεπε να νοιαζόμαστε όχι για την επικράτηση του ενός ή του άλλου υποψηφίου, του ενός ή του άλλου συνδυασμού, αλλά για την επικράτηση του κράτους δικαίου στην Κύπρο. Θα έπρεπε…

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.