...Οι Κοινές Διακηρύξεις στις πλείστες των περιπτώσεων εκδίδονται για να εκδίδονται. Δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Είναι θέμα συγκυριών.

ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ 
Twitter: @tsangarisp
Διαβάζω διάφορες αναλύσεις και σχόλια ως προς το πόσο σημαντική ήταν η 6η Τριμερής στα Ιεροσόλυμα με την Κοινή Διακήρυξη και πόσα η Κύπρος κέρδισε και τι μηνύματα στάλθηκαν, και πόσο καλά πάμε κτλ κτλ κτλ. 

Πριν πούμε όμως αν ήταν ή όχι σημαντική η 6η Τριμερής για την Κύπρο, για να μπορούμε να μιλάμε, να γράφουμε ή/και να επιχειρηματολογούμε στα σοβαρά, θα πρέπει να πούμε κάτι άλλο:  Ότι η Τριμερής, αυτή η Τριμερής, η έκτη στη σειρά, ήταν στημένη. Ναι στημένη. Όπως λέμε,  λίγο-πολύ, σκηνοθετημένη. 

Η 5η Τριμερής Κύπρου – Ισραήλ – Ελλάδας, αν θυμάστε, έγινε στις 20 Δεκεμβρίου 2018 στην πόλη Μπερ Σέβα του Ισραήλ και τότε «προσυμφωνήθηκε» ότι η επόμενη θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα τον Φεβρουάριο του 2019 στην Κρήτη.  

Όμως η 6η Τριμερής δεν έγινε ούτε τον Φεβρουάριο, ούτε στην Κρήτη. Έγινε τον Μάρτιο (20/3) και έγινε στα Ιεροσόλυμα. Καθόλου τυχαίο. Γιατί; Διότι, ο ένας εκ των συμμετεχόντων στις Τριμερείς είναι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος οδεύει σε κρίσιμες εκλογές (9 Απριλίου). Και ήθελε στήριξη. Και στήριξη προς Ισραήλ έχει σημασία μόνο αν αυτή προέρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, από τις ΗΠΑ. Οι οποίες ΗΠΑ όμως, υποχρεώθηκαν μερικές φορές τους τελευταίους μήνες, μετά από αιχμές προς την Κυβέρνηση Τραμπ ότι στηρίζει Νετανιάχου, να δηλώσουν πως «δεν ανακατεύονται στα εσωτερικά του Ισραήλ». Όμως μια επίσκεψη του επικεφαλής της Αμερικανικής διπλωματίας στο Ισραήλ θα ήταν «ό,τι καλύτερο». Συνεπώς αφού στην 5η Τριμερή συμμετείχαν οι ΗΠΑ δια του Πρέσβη τους στο Ισραήλ Ντέιβιντ Φρίντμαν, «δικαιολογείτο» αυτή τη φορά μια αναβαθμισμένη παρουσία των ΗΠΑ στην Τριμερή. Και πιο αναβαθμισμένη από τον Μάικ Πομπέο δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Όπερ και εγένετο. Άλλαξε ο χώρος της Τριμερούς (από Ελλάδα σε Ισραήλ) και «όλα λύθηκαν». 

>>> Άρθρα, Απόψεις Brief <<<

Και τι Μπερ Σέβα και Τελ Αβίβ; Ιεροσόλυμα. Κατευθείαν. Καθόλου ασήμαντο αφού οι ΗΠΑ είναι η χώρα που αναγνώρισε τα Ιεροσόλυμα ως την Πρωτεύουσα του Ισραήλ, παρά τις αντιδράσεις των μουσουλμάνων. 

Για να μην τα πολυλογούμε, η 6η Τριμερής ήταν μια στημένη τριμερής ώστε να στείλουν το μήνυμα οι ΗΠΑ στο εσωτερικό του Ισραήλ ότι η Ουάσιγκτον είναι στο πλευρό του Νετανιάχου και ότι αυτόν προκρίνουν να παραμείνει στο πηδάλιο του Κράτους του Ισραήλ (κι’ εμείς λογικά, ως Κύπρος, αυτό θέλουμε. Θέλουμε να παραμείνει ο Νετανιάχου ή αλλιώς «Μπίμπι» αλλά βεβαίως το τι θέλουμε εμείς δεν παίζει κανένα ρόλο, αλλά ούτε και επηρεάζει τόσο τις καταστάσεις). 

Για την Κύπρο όμως, αυτή η έστω σκηνοθετημένη Τριμερής, ήταν σημαντική; Ήταν. Όχι γιατί εκδόθηκε Κοινή Διακήρυξη. Οι Κοινές Διακηρύξεις στις πλείστες των περιπτώσεων εκδίδονται για να εκδίδονται. Δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Είναι θέμα συγκυριών. Δηλαδή, αν αύριο λυθεί το Κυπριακό (που δεν πρόκειται με τέτοια μυαλά από πλευράς του Μουσταφά Ακκιντζί) και για την Κύπρο και τις εταιρείες είναι οικονομικά συμφέρουσα η επιλογή των αγωγών μέσω Τουρκίας θα σκεφτούμε την Διακήρυξη; Ή εάν αύριο φύγει ο Ερντογάν και έρθει στην εξουσία ένας Τούρκος πολιτικός που έχει προηγουμένως «ορκιστεί στην Ουάσιγκτον», θα σκεφτούν οι ΗΠΑ την διακήρυξη; Ή το Ισραήλ; Αν τα βρει με την Άγκυρα θα σκεφτεί την Διακήρυξη; Είναι λοιπόν θέμα συγκυριών. 

Αλλά για την Κύπρο αυτή η Τριμερής ήταν σημαντική για άλλους λόγους. Και συγκεκριμένα για τρεις λόγους: 

Πρώτον. Πάντοτε είναι σημαντικό για ένα μικρό και προβληματικό κράτος -όπως την Κύπρο- να συμμετέχει και να βρίσκεται σε ένα τραπέζι στο οποίο δεν συμμετέχουν άλλοι 100 ηγέτες αλλά 2-3 ηγέτες και ένας εξ’ αυτών να είναι ο αρχηγός του Ισραήλ και κυρίως στο ίδιο τραπέζι να βρίσκεται και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. 

>>> Αναλύσεις / Έρευνες Brief <<<

Δεύτερον. Είναι σημαντικό όταν ο Αμερικανός ΥΠΕΞ (αφού συμμετείχε στην Τριμερή και αφού είδε και κατ’ ιδίαν τον Νετανιάχου) είναι «πιεσμένος» και δεν έχει «χρόνο για χάσιμο» για κατ’ ιδίαν συναντήσεις με λίγο-πολύ ασήμαντους παίκτες και «προλαβαίνει» όμως να δει έναν εκ των δυο, να επιλέγει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση. 

Τρίτον. Είναι σημαντικό για ένα κατά τα άλλα ασήμαντο κράτος να συμμετέχει σε μια στημένη τριμερής, της οποίας ο κύριος στόχος της δεν ήταν άλλος από την επίδειξη στήριξης των ΗΠΑ προς Νετανιάχου. Αυτό δημιουργεί δεσμούς, σχέσεις και κυρίως δείχνει κάποιου είδους «εμπιστοσύνης» και είσαι μέρος του «ντιλ» για να γίνει «η δουλειά».

Η Τριμερής λοιπόν, αν και στημένη, ήταν σημαντική. Ιδιαίτερα για την Κύπρο. Ίσως και πιο σημαντική από τις μη «στημένες»...