ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

>>> Αν έχετε πρόβλημα και δεν βλέπετε φωτογραφίες, έγγραφα, πίνακες στο θέμα μπορείτε να πατήσετε εδώ <<<

Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια, στρατηγικοί κακοπληρωτές, προστασία της πρώτης κατοικίας, προτάσεις Νόμου για το τάδε και το τούδε θέμα, συζητήσεις με αρμόδιες εποπτικές αρχές και άλλους ανεξάρτητους αξιωματούχους. Εάν στη «συνταγή» προστεθεί και η πολιτική -κόμματα και πρόσωπα- διάφοροι σύνδεσμοι ή κινήματα, τότε καταλήγουμε στον επικίνδυνο συνδυασμό, που το μόνο που πετυχαίνει είναι να παίρνει πίσω τον τόπο και όχι στην οδό της προόδου, της δικαιοσύνης και της διαφάνειας. 

Η χρονική εγγύτητα της κρίσης του 2013 με την τρέχουσα, είναι τέτοια που κάποιος θα περίμενε ότι τόσο η κοινωνία ως σύνολο, όσο και μεμονωμένα τα κόμματα, οι διάφοροι τεχνοκράτες, τα οργανωμένα σύνολα και κάθε άλλος εμπλεκόμενος με την κρίση θα ήταν σοφότεροι και σαφώς με αυξημένο το αίσθημα της σύνεσης και συνεπώς με νηφαλιότητα αλλά και σοβαρότητα θα προσέγγιζαν τα διάφορα θέματα που άπτονται της οικονομίας. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Οι λαϊκίστικες θέσεις, που έχουν γεννηθεί από την προηγούμενη κρίση και ανατροφοδοτούνται κατά καιρούς, αναλόγως της ατζέντας στην επικαιρότητα, οι οικονομικές αποτυχίες ατόμων, νοικοκυριών ή επιχειρήσεων που αποτελούν «στίγμα» παρά μάθημα για κάποιους και η επιμονή της πολιτείας να στηρίζει ή να επιδιώκει πολιτική επιδοτήσεων για αυτούς που δεν πήραν ορθές, λογικές και συνετές αποφάσεις, αποτελεί αφενός πρόκληση για όσους έχουν χειριστεί καλά τα οικονομικά και αφετέρου εμπαιγμό προς τους συνεπείς, τους συνετούς και τους προνοητικούς. Για παράδειγμα εάν για μια επιχείρηση είναι ζωτικής σημασίας οι 2-3 χιλιάδες ευρώ που θα λάβει ως στήριξη από το κράτος, τότε μάλλον δεν έχει σοβαρή προοπτική επιβίωσης στο μέλλον. 

Κάπως έτσι λειτουργεί η μηχανή παραγωγής παρανοήσεων, λανθασμένων εντυπώσεων ή κακής κουλτούρας εξυπηρέτησης υποχρεώσεων, μια μηχανή της οποίας η κατασκευή και η λειτουργία -κατά κύριο λόγο- αρχίζει από στα έδρανα της Βουλής, τα Υπουργικά γραφεία καταλήγοντας στα αυτιά «άτυχων» και «αδικημένων» συμπολιτών μας. Η μηχανή παραγωγής παρανοήσεων έχει φτιάξει μια κουλτούρα που καθορίζει την κυπριακή κοινωνία, η οποία πλέον θεωρεί -περίπου- ως δεδομένη την αρωγή του κράτους όταν κάτι δεν θα πάει καλά. Βεβαίως, όταν τα δεδομένα είναι ευνοϊκά ούτε λόγος για κάποια αντισταθμιστική συνεισφορά, κάποια κίνηση θωράκισης ή τη δημιουργία κομποδέματος για τις δύσκολες εποχές. 

Η αλήθεια, ο ρεαλισμός, η αυτογνωσία και η αυτοκριτική, ποιος ευθύνεται και για τι σε κάθε κρίση, από που προκύπτει η ανάγκη για κρατικές παρεμβάσεις ή όχι διαχρονικά δίνουν τη θέση τους στη λήθη, η οποία επίσης αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κυπριακής πραγματικότητας και κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που αρνείται να μάθει, ξεχνά εύκολα, ψηφίζει ξανά και ξανά αυτόν που θα τον εξυπηρετήσει και όχι αυτόν που θα είναι ωφέλιμος για τον τόπο. Η μηχανή παραγωγής παρανοήσεων βρίσκει ξανά και ξανά το «καύσιμο» που την κινεί και αυτή με τη σειρά της «ανταμείβει» τους χορηγούς της.