Μεγάλη δυστυχία είναι να είναι κανείς βαθιά Δημοκράτης. Το ξέρω από πείρα διότι γεννήθηκα με έναν έντονα δημοκρατικό τρόπο σκέψης. Η καρδιά μου κτυπά μόνο δημοκρατικά. Ένα τικ και αμέσως μετά ένα τακ. Τικ-τακ, σαν ρολόι. Θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ στη συνέχεια. Κρατώ ίσες αποστάσεις από τα πάντα.

Ξέρετε τον Προκρούστη; Το ίνδαλμά μου. Ο ήρωάς μου, Έχω το καλούπι της τελειότητας στο μυαλό μου. Αν κάτι είναι πολύ κοντό, το τραβάω να μακρύνει. Αν είναι πολύ μακρύ, το κόβω να χωρέσει. Αν δεν γίνεται, ούτε το ένα ούτε το άλλο, ξέρετε φαντάζομαι τον Καιάδα. Έτσι. Για να μπορέσουμε σιγά σιγά να φτάσουμε στην καθαρή τελειότητα.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<<

Δεν μπορώ, για παράδειγμα, πραγματικά όμως, να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι με τόσο φασιστική συμπεριφορά που να θέλουν να αποδίδουν ευθύνες για την καταστροφή στην Κύπρο (και στην Ελλάδα) στην Χούντα. Πώς είναι πραγματικά δυνατόν να αγνοούν το τι προηγήθηκε που τους οδήγησε σε δράση; Πώς είναι δυνατόν να αγνοούν το τι ακολούθησε; Ακατανόητο για την βαθιά δημοκρατική μου καρδιά. Πραξικοπηματίες; Ουδέν σχόλιο. Ιούδας; Κάποιος έπρεπε να προδώσει τον Χριστό αλλιώς δεν θα ακολουθούσε η επανάσταση που εκείνος περίμενε ή έστω η ανάσταση που πήραμε όλοι. Μια απλή εισαγωγή, τα πιο πάνω, για να καταλάβετε πόσο βαθιά δημοκράτης είμαι.

Ιδιαίτερα αντιδημοκρατικό είναι να δίνεις τα ίδια σε όλους και να τους θεωρείς όλους ίσους. Με τίποτα δεν μπορεί να το αντέξει αυτό, η ανατροφή μου και η βαθιά ριζωμένη στη δημοκρατία δεολογία μου. Αν είναι δυνατόν να δίνεις ρουχισμό, (για χάρη παραδείγματος, σακάκια) ως μια πράξη αλληλεγγύης, σε παιδάκια που δεν κατάγονται από την ιστορική φύτρα του ελληνισμού. Στο τέλος της μέρας, ας το σκεφτούμε από άλλη οπτική γωνία, είχαν σακάκια στην χώρα καταγωγής τους; Αν τους δώσω, δεν  θα πιστέψουν αγαπητοί και αγαπητές μου, πως τα δικαιούνται; Και όταν δεν ξαναπάρουν (που είναι και το πιο φυσιολογικό αφού σιγά σιγά η άποψη μου περνά και στις μάζες), δεν θα πληγωθούν βαθύτατα; Αν τους δημιουργήσω με άλλα λόγια την εντύπωση πως είναι ίσοι και όμοιοι, δεν θα καταρρεύσουν στο επόμενο κτύπημα που θα τους προσγειώσει στην πραγματικότητα; Με ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Εγώ και βαθιά Δημοκράτης είμαι και πραγματικά ευαίσθητος.

Θεωρώ απαράδεκτο, και βαθιά αντιδημοκρατικό, το  να δίνουμε στους ξένους, στους ανάπηρους, στους άρρωστους, επιδόματα. Τους καλλιεργούμε από την μια την οκνηρία και την τεμπελιά- άρα στην πραγματικότητα δεν τους βοηθούμε και απλώς τους κακομαθαίνουμε- και από την άλλη, δεν τους αφήνουμε να τελειώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τη ζωή του και παρατείνουμε τη δυστυχία τους. Την ίδια ώρα, και αυτό εντείνει την αντιδημοκρατικότητα του εγχειρήματος,   στερούμε από τους ανθρώπους που τα δικαιούνται.  Από ποιους; Μα από το  υγιές και παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας μας, που θα επιστρέψει με την παραγωγή, ό,τι του δώσουμε και μάλιστα στο πολλαπλάσιο.

Ακριβώς επειδή είμαι βαθιά Δημοκρατικός, και για μένα η Δημοκρατία είναι το πιο εθνικό και το πιο λαϊκό πολίτευμα –άσχετο και άτοπο;- επιστρέφω στην επιχειρηματική μου γραμμή, θέλω τα πράγματα να κυλάνε ρολόι, το καθετί να βρίσκεται στη θέση που του αρμόζει και ο καθένας να παίρνει αυτό που του αξίζει. Αυτιστικό χαρακτηριστικό; Μπορεί. Είναι όμως άδικο και σκληρό να παίρνεις περισσότερα από ό,τι σου αξίζουν απλώς γιατί τα χρειάζεσαι. Διαταράσσει τη φυσική ισορροπία. Το λιοντάρι αγαπητοί μου είναι λιοντάρι και η γαζέλα γαζέλα. Γεννήθηκε για να φαγωθεί. Γι΄αυτό και όσο πάει χαλά ο κόσμος. Προσπαθούμε να μετατρέψουμε τους ανθρώπους σε άλλο από αυτό που είναι. Οι Έλληνες είναι Έλληνες και οι Τούρκοι είναι Τούρκοι.  Την παροιμία «Τον αράπη και αν τον πλύνεις το σαπούνι σου χαλάς» την ξέρετε; Ή την άλλη «ο νούρος του σιήλλου εν ισιώνει;»

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Τρανή απόδειξη της  υπερβολικής μου δημοκρατικότητας είναι και η άποψή μου για τα σχολεία. Αυτές τις τάξεις υποδοχής,  και την ένταξη, και την πολυπολιτισμικότητα, εγώ δεν τις δέχομαι. Είναι άδικες. Οι αλλόγλωσσοι και αλλόθρησκοι μαζί και αλλού. Οι ανάπηροι αλλού. Οι έξυπνοι αλλού. Οι μέτριοι αλλού. Οι αδύνατοι αλλού. Το φύρδην μίγδην του πύργου της Βαβέλ, μόνο στην πτώση οδηγεί- το λέει και η ιστορία. Μα θα πιστέψουν πως είναι ίδιοι με μας και πως αξίζουν το ίδιο και πως δικαιούνται το ίδιο! Και αυτό θα είναι τραγικό γιατί θα ζήσουν εκείνοι τη ζωή τους με ψευδαισθήσεις και εμείς θα έχουμε μόνιμα μια τροχοπέδη δεμένη στην ανάπτυξη μας. Είναι αυτό δίκαιο και δημοκρατικό; Α πα, πα, πα!

Δηλώνω και καταλήγω, πως βαθιά Δημοκράτης όντας, πιστεύω στην καθαρότητα των φυλών, στην καθαρότητα του θρησκεύματος, στην καθαρότητα των απόψεων. Μια είναι η οδός και η αλήθεια. Όχι εκείνη που τους αποδέχεται και τους συγχωρεί όλους. Ο άσωτος είναι άσωτος. Και ναι, ως αναμάρτητος, πρώτος θα πετροβολούσα.

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. Εννοείται πως ο μονόλογος δεν με αφορά, και ο νοών νοείτω. Ας ψηφίσει, και ας ψηφίσει σωστά, στις 26. Για να μην χαθεί και το τελευταίο θαύμα…