• Ποιες οι μεγάλες προκλήσεις

• Οι ευθύνες και η συλλογική αντιμετώπισή τους

• Η επιστροφή στη νέα κανονικότητα και η επιβίωση όσων προσαρμόζονται σε αλλαγή

Γράφει
Χρύσω Αντωνιάδου

H κρίση του COVID - 19 είναι μια πολυδιάσταση κρίση. Μια οικονομική, υγειονομική, κοινωνική κρίση, ακόμη κρίση αξιών και θεσμών. Ίσως παρόμοιές της να μην έχει ζήσει ξανά η ανθρωπότητα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, και πανομοιότυπες κρίσεις του παρελθόντος είχαν άλλη διάσταση, άλλες, παρόμοιες μεν, αλλά διαφορετικές προεκτάσεις.

Η κρίση του κορωνοϊού εκδηλώθηκε σε μια περίοδο που η ευρωπαϊκή, η παγκόσμια και η ντόπια οικονομία μετρούσε ακόμη ανοικτές πληγές από τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008. Μια κρίση που ξανάγραψε τον χρηματοοικονομικό χάρτη, διαφοροποίησε τα οικονομικά μοντέλα, επέβαλε νέες πρακτικές και νέο τρόπο σκέψης. 

Στην κρίση του κορωνοϊού η πίεση είναι διαφορετική, πολύ μεγαλύτερη, σε άλλη διάσταση. Η πίεση είναι διπλή: για τις κυβερνήσεις και τους ιδιωτικούς οργανισμούς. Και είναι περίπλοκη γιατί δεν ξέρει κανείς πότε και πώς θα τελειώσει και ποια ανοικτά μέτωπα θα αφήσει.

Διακόπτεται η αλυσίδα εφοδιασμού, επηρεάζεται η αγορά εργασίας και το εργατικό δυναμικό, οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές δεν είναι σε θέση να προδιαγράψουν το μέλλον τους, οι κυβερνήσεις υποχρεώνονται να λάβουν νέες σημαντικές αποφάσεις που αφορούν όλο το πλέγμα της οικονομικής ζωής, οι κεντρικές τράπεζες καλούνται να διαχειριστούν τον τραπεζικό τομέα και να στηρίξουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Διάφοροι κλάδοι υποχρεώθηκαν να διακόψουν τις δραστηριότητές τους και επανέρχονται σταδιακά, με μεγάλες απώλειες, στη νέα κανονικότητα.

Οι προκλήσεις συνεχίζονται και θα συνεχιστούν με αλυσιδωτές παρενέργειες για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τις ίδιες τις κυβερνήσεις.
Οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται, σε κυβερνητικό και ιδιωτικό επίπεδο, πρέπει να στηρίζονται στην αμοιβαία συνεργασία για το γενικό συμφέρον και στην υπόθεση ότι υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα ο ιός να επιστρέψει ξανά. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Μετεξέλιξη
Γι’ αυτό και η κρίση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μέσα από ένα διαφορετικό φακό, με επίκεντρο τη μετεξέλιξη. Τον ψηφιακό μετασχηματισμό, τη λιγότερη εξάρτηση από τον τουρισμό, νέα οικονομικά μοντέλα, με περισσότερη κοινωνική αλληλεγγύη.

Αυτή η περίοδος δεν πρέπει να πάει χαμένη. Είναι μια περίοδος που οφείλουμε όλοι, κράτος, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι, να δράσουμε προληπτικά και να αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη για την ομαλή και πλήρη επιστροφή στη νέα κανονικότητα. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ίσως με λιγότερη φυσική παρουσία στους χώρους εργασίας μας, με μειωμένη παρουσία στις τράπεζες, στη δημόσια υπηρεσία, σε υπηρεσίες του ημιδημόσιου τομέα. Με περισσότερα και επαρκή μέτρα ασφάλειας για την υγεία μας, με περισσότερη υπευθυνότητα και σεβασμό προς τον καθένα και την καθεμιά. 

Υπάρχουν στιγμές στην πορεία της ανθρωπότητας, στην ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης, που ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να ξεφύγει από αυτά που έχει μάθει, που έχει συνηθίσει, από τα γνωστά και ασφαλή. Να εγκαταλείψει τη «comfort zone» του, να κοιτάξει μπροστά, να δοκιμάσει νέα, ακόμη κι αν του φαίνονται δύσκολα και πολύπλοκα. Η νέα κανονικότητα αυτό επιβάλλει! Να εγκαταλείψουμε τις παλιές συνήθειες, τα παλιά και δοκιμασμένα, που μέχρι πριν λίγους μήνες τα εκτελούσαμε με ευκολία και να δούμε τι άλλο μπορούμε να δοκιμάσουμε. Οικονομικά μοντέλα, νέους τρόπους εργασίας, επιλογές που μέχρι τώρα τις φοβόμασταν, ήμασταν καχύποπτοι και διστακτικοί. Ίσως κάποιες στιγμές στη ζωή μας, στη χώρα μας, στην οικονομία μας, στη δουλειά μας, πρέπει να επιχειρήσουμε τις ανατροπές, τις μεγάλες ανατροπές, για να επιβιώσουμε. 

Να κάνουμε πράξη και νέο τρόπο ζωής τη ρήση του Δαρβίνου ότι «Δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές».