ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Εάν ήθελαν συγκεκριμένα στοιχεία και μέτρα να ενταχθούν στον προϋπολογισμό για να τον υπερψηφίσουν γιατί δεν το έκαναν από την αρχή, από μήνες προηγουμένως όταν ο Υπουργός Οικονομικών είχε επαφές με όλα τα κόμματα, πριν την έναρξη συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή; 

Εάν οι συγκεκριμένες προτάσεις θεωρούνται ότι όντως μπορούν να δώσουν λύσεις, να βοηθήσουν κόσμο και να στηρίξουν ουσιαστικά ευάλωτες, οικονομικά, ομάδες του πληθυσμού γιατί δεν υποβλήθηκαν έστω προς συζήτηση σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου μήνες ή και χρόνια προηγουμένως; 

Τον δημοσιονομικό αντίκτυπο, ιδίως σε μια περίοδο που το κράτος πιέζεται αφόρητα από την πανδημική κρίση, με περιορισμένα έσοδα και τεράστιες δαπάνες, ποιος τον έχει μετρήσει τόσο σε σχέση με τις άμεσες βραχυπρόθεσμες προκλήσεις που θα έχει να αντιμετωπίσει η πολιτεία όσο και μακροπρόθεσμα και αναφορικά με την πιστοληπτική ικανότητα του κράτους, τις δυνατότητες και το κόστος δανεισμού στο μέλλον και κυρίως εάν παρ’ ελπίδα μια νέα κρίση βρει τον τόπο σύντομα πώς το κράτος θα αντέξει; 

Διαρθρωτικές αλλαγές για ένα κράτος πιο αποτελεσματικό, παραγωγικό, ψηφιακό, περιβαλλοντικά φιλικό και ουσιαστικά ελκυστικό για άμεσες ξένες επενδύσεις ποιος τα προτείνει. Η πατροπαράδοτη μέθοδος επιβιώνει όσο η κοινωνία φωνάζει και απαιτεί: «Ναι στα τσεκούθκια!». 

Η αλήθεια είναι βέβαια πως μετά τη διαχείριση όχι ενός αλλά αρκετών, πλέον, ετών που έκανε σε οικονομικό επίπεδο η σημερινή κυβέρνηση -αρχικά με την αυστηρή εποπτεία και καθοδήγηση από την τρόικα κι έπειτα με πολλά λάθη- επέτρεψε, εν μέσω πανδημίας, η χώρα να έχει αρκούντως ικανοποιητικούς οικονομικούς πόρους για ισχυρές παρεμβάσεις προς στήριξη της εργασίας και της οικονομίας.

Με τα πρωτογενή πλεονάσματα των προηγούμενων ετών γίνεται σήμερα πολιτική από τα υπόλοιπα κόμματα πλην του ΔΗΣΥ, με αυτά το χρέος ήταν σε πτωτική πορεία με εξαίρεση τη χρονιά κατάρρευσης του Συνεργατισμού, με αυτά επιχειρήθηκε η εφαρμογή του Εστία και με αυτά η Κύπρος άφησε πίσω τις αρνητικές επιδόσεις των ετών 2011-2014. 

Η κυβέρνηση οφείλει αμέτρητες απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα, που άπτονται και του ειδικού πολιτικοϊδεολογικού υποβάθρου στο οποία υποτίθεται ότι στηρίζεται ο ΔΗΣΥ. Για παράδειγμα δεν υιοθετείται πρακτικά η δέσμευση για λιγότερο κράτος, περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων με ουσιαστική παρουσία στην Κύπρο, προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και της σύντομης και αποτελεσματικής απονομής δικαιοσύνης. 

Έχουν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και τα κυβερνητικά σχήματα που επέλεξε κυβερνούν τον τόπο και δεν υπάρχει πλέον περιθώριο ελιγμών ή δικαιολογιών έναντι των παραλείψεων και των κενών που υπήρχαν και συνεχίζουν να υφίστανται σε σχέση με το μεταρρυθμιστικό πλάνο το οποίο αποδεικνύεται επιταγή κενού περιεχομένου. 

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Οι υπόλοιποι όμως που θυμήθηκαν φέτος (ειδικά φέτος, που είναι για την Κύπρο η χειρότερη χρονιά μετά το 2013) ότι ο προϋπολογισμός μπορεί να γίνει παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων και δήθεν χάραξης πολιτικής το μόνο που θα λάβουν από τους ψηφοφόρους είναι απαξίωση ή και αποστροφή. 

Από σήμερα έως και τον ερχόμενο Μάιο η χώρα θα δοκιμαστεί σε πολλά και εξόχως δύσκολα επίπεδα, από την πανδημία και την οικονομία έως το Κυπριακό και την ευρύτερη διαχείριση της εσωτερικής διακυβέρνησης. 

Οι εκλογές επιβαρύνουν την ήδη άσχημη κατάσταση της χώρας και η έστω αόριστη προσδοκία είναι μέχρι τον Μάιο να μην ζήσουμε άλλα επεισόδια όπως αυτό που ζούμε με τον προϋπολογισμό. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για νέες περιπέτειες και σίγουρα ούτε πολλά χρήματα για άλλα τσεκούθκια.