• Αν το ΝΑΤΟ είναι η διέξοδος για μη τουρκικές εγγυήσεις και μη τουρκικό στρατό σε μια ενωμένη Κύπρο θα το απορρίψουμε;  

Τη θέση ότι δεν θα πρέπει να συζητείται το θέμα της ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ ύστερα από ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού, γιατί αυτό δεν θα εξασφάλιζε την στήριξη μιας λύσης από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, διατύπωσε ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, τονίζοντας ταυτόχρονα πώς αυτό δεν αλλοιώνει τη θέση του ότι η Κύπρος ως μέλος της ΕΕ έχει δυτικό προσανατολισμό, έγραφε το τηλεγράφημα του ΚΥΠΕ την 20η Δεκεμβρίου μετά την διάσκεψη Τύπου του Προέδρου ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου. 

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ είπε: «Θεωρούμε ότι με την ένταξη στην ΕΕ, ο προσανατολισμός είναι σαφέστατος και είναι δυτικός. Όμως, ως άνθρωπος και ως ο ηγέτης ενός κόμματος που θέλει την επίλυση του κυπριακού προβλήματος και για να πετύχουμε την επίλυση του κυπριακού προβλήματος χρειαζόμαστε και πολιτικές δυνάμεις που θα στηρίξουν – αν βρούμε λύση – και θα ψηφίσουν υπέρ της λύσης και μια από αυτές τις δυνάμεις είναι και το κόμμα της Αριστεράς και γνωρίζω τις θέσεις τους. Άρα, θα ακύρωνα τη θέληση και το πάθος μου να ζήσω σε μια επανενωμένη πατρίδα με το να θέτω θέματα να ενταχθεί η χώρα μου στο ΝΑΤΟ με τη λύση του Κυπριακού, όταν γνωρίζω ποιες είναι οι θέσεις ενός άλλου μεγάλου κόμματος που χρειάζεται και η δική του στήριξη;».

Αυτή η θέση θα μπορούσε να ήταν ορθή. Όμως πάσχει σε ένα σημείο. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου αρχίζει με δεδομένο ότι μπορεί να υπάρξει λύση του κυπριακού χωρίς τουρκικό στρατό και χωρίς τουρκικές εγγυήσεις. Και συνεπώς, ορθώς σημειώνει και διερωτάται γιατί να αυτοεγκλωβιζόμαστε σε θέσεις για τις οποίες το ΑΚΕΛ νιώθει έντονα με αποτέλεσμα να μην ψηφίσει υπέρ της λύσης. 

>>> Αναλύσεις & Έρευνες Brief <<<

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου μας λέει με λίγα λόγια δυο πράματα: Πρώτον, πως το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να ψηφίσει ακόμη και την καλύτερη λύση αν η λύση προνοεί ένταξη της ενωμένης Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Αυτό βεβαίως μας το είπε και ο ίδιος ο γγ του ΑΚΕΛ σε συνέντευξη του στην Brief. Και δεύτερο, ότι μπορεί να επιτευχθεί λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και χωρίς τουρκικό στρατό και άρα δεν χρειάζεται να εμπλέξουμε τα του ΝΑΤΟ στην συζήτηση. 

Αν είναι έτσι, καλώς. Έχει δίκαιο ο Αβέρωφ Νεοφύτου. 

Αν όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι; Αν η Τουρκία επιμένει -που μέχρι σήμερα επιμένει- για παραμονή Τουρκικού Στρατού και εγγυήσεων στην ενωμένη Κύπρο, τι θα κάνουμε; Αν το ΝΑΤΟ αποτελεί μια κοινή αποδεχτή διέξοδο μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας ώστε να αποδεχτεί η Άγκυρα να μην επιμένει σε εγγυήσεις και τουρκικό στρατό στην μετά-λύση εποχή, θα το απορρίψουμε; 

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που πάσχει πολιτικά, θεωρώ, και η θέση που διατύπωσε πιο πάνω ο Αβέρωφ Νεοφύτου, κατά τρόπο απόλυτο. Ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να συζητούμε καν το θέμα ΝΑΤΟ. 

Και το ερώτημα είναι: Αν το ΝΑΤΟ είναι η μόνη πιθανή διέξοδος για λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και τουρκικό στρατό, δεν θα κάνουμε λύση επειδή δεν θέλουμε το ΝΑΤΟ; Κάποιος θα μπορούσε να αντέστρεφε το συλλογισμό του Αβέρωφ Νεοφύτου και να διερωτηθεί: «Μα καλά, αφού όλοι ξέρουμε ότι λύση με Τουρκικές εγγυήσεις και τουρκικό στρατό στην ενωμένη Κύπρο δεν μπορεί να υπάρξει. Μήπως τελικά το ΝΑΤΟ να είναι μια διέξοδος;»

>>> Ροή ειδήσεων - επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Συνεπώς αυτό που αναμένουμε από τις πολιτικές δυνάμεις, και κυρίως από τα δυο μεγάλα κόμματα, δεν είναι να μας λένε το αυτονόητο. Όπως για παράδειγμα ότι αν επιτυγχάνεται λύση χωρίς τουρκικές εγγυήσεις και τουρκικό στρατό, και σίγουρα δεν θα αναμείξουμε το ΝΑΤΟ. Αλλά να μας λεν το μη αυτονόητο. Όπως: Αν το ΝΑΤΟ αποτελεί μια επιλογή που αποδέχεται η Τουρκία ως εναλλακτική για μη παραμονή τουρκικού στρατού και εγγυήσεων, θα το απορρίψουμε; Και συνάμα θα απορρίψουμε την λύση, λόγω ΝΑΤΟ; 

Το θέμα βεβαίως δεν είναι κατ’ επείγον. Διότι αυτή την στιγμή εκκρεμεί η προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών, οι οποίες δεν εκτιμάται ότι θα επαναρχίσουν σύντομα. Όμως το πιο πάνω ερώτημα καλά είναι να βρίσκεται στην ατζέντα, διότι ποτέ δεν ξέρεις, πώς οι συγκυρίες αλλάζουν και πώς έρχονται τα πάνω κάτω… 

Και δεν αποκλείεται να το βρούμε μπροστά μας…