ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

Η μετανάστευση μαζί με την ασφάλεια είναι αγαπημένα θέματα κάθε συντηρητικού κόμματος στην Ευρώπη. Ως ευρωπαίοι και μεις είδαμε την πρόσφατη διαφήμιση του κυβερνώντος κόμματος με μια κυρία με το μπλε ταγεράκι της και τη λευκή άσπιλη μπλουζίτσα της, ακίνητη και αγέλαστηna στέκεται στη μέση του ενός άδειου πεζοδρομίου και μιλά για το σοβαρό πρόβληματισμό της γύρω απο την ασφάλεια και την μετανάστευση. Το μεταναστευτικό την
απασχολεί πολύ.

Τι ακριβώς μας λέει λοιπόν, η κυρία; Μα τα αυτονόητα, πως οι μετανάστες έρχονται εδώ, μας παίρνουν τις δουλειές, τα επιδόματα, τα σπίτια, τους/τις συζύγους και μετά μας κλέβουν, μας εξαπατούν, μας δολοφονούν κτλ κτλ. Ο μετανάστης είναι το πρόβλημα. Ένα αφήγημα που το είδαμε να ακούγεται ξανά και ξανά . Στην Ελλάδα της Χρυσής Αυγής – και σήμερα από μερίδα της Νέας Δημοκρατίας, στην Ουγγαρία του Orban, στην Γαλλία της Le Pen, στην Μεγάλη Βρετανία του Farage.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Το καθοριστικό χαρακτηριστικό τέτοιων λαϊκίστικών κομμάτων είναι ο ισχυρισμός ότι εκπροσωπούν έναν «οργανικό» λαό ή έθνος, και όχι συγκεκριμένα ενδιαφέροντα ή ομάδες. Αυτή η αναπαράσταση έχει δύο βαθιά ανησυχητικές συνέπειες: πρώτον, το έθνος πρέπει να οριστεί, συνήθως με εθνικιστικούς όρους. Δεύτερον, αυτό σημαίνει νέες προσπάθειες για τον αποκλεισμό ευάλωτων ομάδων από τον ορισμό των «ανθρώπων». Αυτός είναι ο κανόνας της πλειοψηφίας χωρίς δικαιώματα μειοψηφίας.

Μία από τις ανησυχίες των λαϊκίστικών κομμάτων είναι η προστασία του «λαού» ή του «έθνους», που ορίζεται με ιστορικούς και ομοιογενείς όρους. Τα λαϊκίστικά κόμματα επικρίνουν συχνά τους πληθυσμούς των μεταναστών και των μειονοτήτων για την υπονόμευση του «λαού» και της ευημερίας του: με άλλα λόγια, αυτοί οι ξένοι πληθυσμοί αποτελούν πολιτιστική απειλή για τις ιστορικές ταυτότητες. Έτσι οργανώνονται γύρω από την κουλτούρα του φόβου, και δυσπιστίας απέναντι στο ξένο , το διαφορετικό. Αρνούμενοι να αντιμετωπίσουν την μετανάστευση στις
πραγματικές της διαστάσεις.

Έτσι το κυβερνών κόμμα βρήκε την εύκολη λύση. Βρήκε έναν φταίχτη και τα φόρτωσε όλα. Ο κακός -συνήθως αλλόθρησκος μετανάστης, επιβουλεύεται την ασφάλεια μας. Επένδυσε λοιπόν , το κόμμα και η διαφημιστική του καμπάνια, πάνω στην ενίσχυση του φόβου του αγνώστου, χάιδεψε τα αυτιά των «νοικοκύρηδων», αυτών που τους ξένους τους θέλουν είτε πλούσιους και τουρίστες είτε φτωχούς και υποτελείς. Και η κυβέρνηση οργανώνεται, δυναμικά εφαρμόζει πολιτικές δηλαδή όχι ακριβώς πολιτικές αλλά προωθεί ένα Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Εξαιρετικά εύστοχο και αποτελεσματικό. Το άλλο με τον Τοτό το ακούσατε;

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.