ΓΡΑΦΕΙ Η
ΕΛΕΝΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ*

Φτάσαμε στο τέλος του υπέροχου αυτού μήνα, αλλά πιστεύω πως χρήζει ειδικής αναφοράς, καθώς ομολογουμένως ο Σεπτέμβριος είναι… ξεχωριστός. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Κατ΄ αρχήν σηματοδοτεί το τέλος των διακοπών και την επανέναρξη της ρουτίνας, την οποία λίγο πολύ όλοι νοσταλγήσαμε καθώς, όσο  να΄ναι, η ρουτίνα μια ασφάλεια μας την προσφέρει. 

Συν το ό,τι όλοι γράψαμε στη ζωή μας, μία τουλάχιστον, σχολική έκθεση για τον Σεπτέμβριο, τον μήνα που ανοίγουν τα σχολεία (όσα είναι επαρκώς στελεχωμένα, περιφραγμένα, φρουρούμενα… και όσα φυσικά δεν βρίσκονται σε εμπόλεμες ζώνες ή ξεχασμένες και από τον θεό και από τους ανθρώπους περιοχές- ας μην ξεχνάμε πως πάντα υπάρχουν και χειρότερα), φεύγουν τα χελιδόνια (όσα ήρθαν στους ρυπασμένους ουρανούς των μεγαλουπόλεων), πέφτουν τα φύλλα (αν φυσικά έχεις την τύχη να ζεις σε περιοχή με οπωροφόρα φυλλοβόλα δέντρα- τα πλείστα ξεριζώθηκαν όντας μη κερδοφόρα) και έρχονται τα πρωτοβρόχια (δεν αναφέρομαι στη υγρασία των τελευταίων μηνών που μοιάζει, αλλά δεν είναι πρωτοβρόχι).

Θα έλεγα μάλιστα πως δεν υπάρχει μήνας που να συνοδεύεται από τόσα συγκρουόμενα συναισθήματα, αγάπης και μίσους, νοσταλγίας και απέχθειας, αισιοδοξίας και κατάθλιψης… ταυτοχρόνως. 

Ανοίγουν τα σχολεία! Και «πανηγυρίζουν» οι μαθητές! Όσο μπορούν, καθώς οι δυνατότητες αντίδρασής και επίδειξης συναισθημάτων είναι σαφέστατα κάτω του φυσιολογικού καθώς οι 3 μήνες έκθεσης, στην ασύρματη διαδικτυακή τεχνολογία των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των λοιπών μέσων κοινωνικής, λέμε τώρα, δικτύωσης,, έχουν σαφέστατα καταστρέψει μεγάλο ποσοστό των νευρώνων του εγκεφάλου τους.

Και «χαίρονται» όσοι τα της παιδείας ερίζουν καθώς ανεβαίνουν τα ντεσιμπέλ των διαπληκτισμών. Μα κάθε Σεπτέμβρη; Ε, ναι κάθε Σεπτέμβρη. Διαχρονική αξία, έθιμο, must,  μπορείτε να το πείτε όπως θέλετε Οι επίσημοι φορείς από τη μια επιχειρηματολογούν για την τελειότητα των πάντων- αφού εκείνοι τα σχεδίασαν, όντως τέλεια τα αντικρίζουν-  και οι επίσημοι διασύροντες από την άλλη, οι οποίοι μαύρα και άραχνα όλα τα αντικρίζουν. Ας ρωτήσουν και όσους καθημερινά τα ζούνε. Την αλήθεια μάλλον θα την καταγράψουν καθαρότερα.

Και κλαίνε, κάθε Σεπτέμβριο, εδώ και χρόνια,  οι γεωργοί, οι εγχώριοι εννοείται, γιατί βροχή με τίποτα δεν βλέπουμε. Κάποτε το όργωμα γινόταν τον Σεπτέμβρη να προλάβουμε τα πρωτοβρόχια. Δεν έχουμε πλέον κανένα λόγο να βιαζόμαστε. Η κλιματική αλλαγή καλά κρατεί και η ερημοποίηση μας κλείνει το μάτι από την γωνιά. Φυσικά, πρέπει ίσως να λέμε και δόξα να ΄χει ο μεγαλοδύναμος, που οι τυφώνες είναι από την άλλη μεριά του Ατλαντικού (δεν μας το επιτρέπει όμως ο αλτρουισμός μας να εκτεθούμε δημόσια). 

Εμείς, στου Σεπτέμβρη το πανέρι έχουμε και άλλα πολλά. Έχουμε ένα ΓΕΣΥ που ενώ το θες και εσύ, καταρρέει παταγωδώς… Σχολεία που όλο λέμε άνοιξαν και όλο κλείνουν… Συνομιλίες και τυπικές και άτυπες και εντός και εκτός και τοποθετήσεις σε Γενικές Συνελεύσεις… Μια Μέση Ανατολή που όπως πάντα κάθεται σε μια καυτή καρέκλα η οποία και ενίοτε αναφλέγεται… Μια πατρίδα που κάποτε τη λέγαμε ημικατεχόμενη αλλά πλέον είναι χωρισμένη, από κάτι μαγικό και αόρατο,- δεν λέμε ονόματα γιατί μπορεί και να καλλιεργούμε τη ρητορική του μίσους- και πρέπει με τον ίδιο μαγικό τρόπο να επανενωθεί. 

Έκαναν ό,τι μπορούσαν με τα μαγικά ξόρκια και τα άστρα τα οποία επιχείρησαν να ευθυγραμμίσουν ξανά και ξανά, αλλά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, μάλλον κάτι πήγε στραβά με το καζάνι και τα ξόρκια τα μαγικά -Τούρκικος δάκτυλος σαφέστατα-  και έσβησε η φωτιά. Φυσικά ποσώς πρέπει να ανησυχούμε γιατί η φλόγα στην ΑΟΖ με τα γεωτρύπανα να πηγαινοέρχονται, ο πονοκέφαλο της Αμμοχώστου που παίζει για ακόμη μια φορά να εποικιστεί, οι γαλάζιες πατρίδες, οι πατριωτικές κορώνες, η απόλυτη διαστρέβλωση της αλήθειας θα μας κρατήσει ζεστούς μέχρι την επόμενη κούρσα της επανένωσης. Επανένωση, με καινούριες, ευφυέστατες ίσως, ονοματολογίες λύσεων,   γιατί απελευθέρωση δεν βλέπουμε ούτε στο πιο γλυκό μας όνειρο θερινής νυχτός… Και ας μην ξεχνούμε πως αφού έφυγε οριστικά το θέρος μέχρι την επόμενη χρονιά, μας τελείωσαν και τα θερινά τα όνειρα… όπως και τα θερινά τα σινεμά.

Ναι, το καλοκαίρι το αποχαιρετήσαμε. Φεύγει με το ιδρωμένο καρπούζι, τα ουζάκια στην παραλία, και τους καλούς φίλους στην πίσω αυλή του σπιτιού (για όσους δεν έχουν μία) και τα πανάκριβα ξενοδοχεία, τα υπερτοκισμένα εξοχικά, τις εξωτικές διακοπές και τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (για όσους έχουν).

Ο Σεπτέμβριος μου αποκαλύπτει πάντα μια αλήθεια. Η φετινή αλήθεια που με κτύπησε σαν κεραυνός είναι το ποιος είναι ο υπουργός με την μεγαλύτερη εξουσία.
 
Έχετε μια επιλογή. 

Χάσατε. 

Όχι δεν είναι ο Υπουργός Οικονομικών.
 
Είναι ο Υπουργός της Παιδείας, γιατί στα σχολεία είναι που σχεδιάζεται το μέλλον. Το αύριο της κοινωνίας μας, αφού εκεί σμιλεύονται με δείκτες επιτυχίας και επάρκειας, με τετράμηνα και περιφράξεις, με φρουρούς και στάσεις εργασίας, με παιδεία και παραπαιδεία, οι αυριανοί μας πολίτες.
Ας έχουν γνώση λοιπόν οι στου μετασχηματισμού την κούρσα μετέχοντες!
Καλό Οκτώβριο να φτάσουμε.

Υπογραφή: Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων.

Υ. Γ. Και εσύ Σεπτέμβριε, μην διαμαρτύρεσαι. Πίσω στα μαθήματά σου. Χωρίς λάθη η ορθογραφία παρακαλώ.

*Η Έλενα Περικλέους είναι Εκπαιδευτικός-Συγγραφέας.