Υποτονικό είναι μέχρι στιγμής το ενδιαφέρον για ένταξη στο Σχέδιο Εστία, ένα σχέδιο το οποίο από πολλούς χαρακτηρίστηκε -μεταξύ άλλων- ως γενναιόδωρο, τόσο ως προς το ποσοστό της στήριξής που παρέχει όσο και προς το εύρος των περιπτώσεων που καλύπτει. Παρόλα αυτά το κατά τ’ άλλα γενναιόδωρο σχέδιο δεν αποδεικνύεται ως τέτοιο στην πράξη, αφού κανονικά οι δικαιούχοι θα έπρεπε τρέχοντας να αιτούνταν ένταξη σε αυτό. 

Μάλιστα, ακόμη πιο έντονα κάποιοι έλεγαν ή και συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι με τα κριτήρια ένταξης που τίθενται στηρίζει και πολλούς στρατηγικούς κακοπληρωτές, οι οποίοι έχουν σήμερα την ευκαιρία να διευθετήσουν μη εξυπηρετούμενο δανεισμό τους παρόλο που για χρόνια εκμεταλλεύτηκαν το σύστημα.

>>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ & ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΗΣ BRIEF <<<

Καλά μετά από δύο παραγράφους για το Σχέδιο Εστία που κολλά ο τίτλος με τους Ντάλντον θα σκεφτεί κάποιος! Σε όσους είναι φαν, όπως και εγώ, του πλέον γνωστού καουμπόι στον κόσμο των καρτούν, του Λούκυ Λουκ, σίγουρα ξέρουν και τους αδελφούς Ντάλντον, τους αμετανόητους ληστές που ήταν ταγμένοι στην παρανομία και την απάτη. Ε, λοιπόν, γράφοντας αυτό το άρθρο και θέλοντας να καταλήξω στον χρόνο που στερεύει για τους στρατηγικούς κακοπληρωτές ήρθαν στο μυαλό μου αυτοί οι τέσσερεις -και ξεκαρδιστικά αστείοι- ληστές. 

Γιατί όμως; Διότι βλέπω πολλά κοινά χαρακτηριστικά των Ντάλντον με τους στρατηγικούς κακοπληρωτές: 

1. Μαθημένοι μια ζωή στην απάτη, το ψέμα και τις μηχανορραφίες. 

2. Αμετανόητοι ληστές που το μόνο που σκέφτονταν ήταν οι τρόποι να δραπετεύσουν από τη φυλακή και να ξεγλιστρήσουν από τα χέρια του -διαχρονικά- αποτελεσματικού Λούκυ Λουκ. 

3. Η συμπεριφορά τους έμοιαζε πιο λογική όταν σε κάποιο επεισόδιο εμφανίστηκε η μητέρα Ντάλντον, η οποία ήταν πανομοιότυπου χαρακτήρα αν και σε υπερθετικό βαθμό με τους υιούς της. Έτσι έμαθαν για χρόνια ολόκληρα να λειτουργούν. 

Δε φαντάζομαι κάποιος να διαφωνεί ότι, λαμβάνοντας υπόψη τις αναλογίες και κάνοντας τις αντιστοιχίες των Ντάλντον με πρόσωπα και καταστάσεις της κυπριακής κοινωνίας, οι διαφορές είναι ελάχιστες από τη ζωή των καρτούν με τη δική μας πραγματικότητα. 

Σε ένα από τα καλύτερα επεισόδια του Λούκυ Λουκ οι Ντάλντον αποφυλακίζονται υπό όρους και τους δίνεται περίοδος χάριτος ενός μηνός, εντός της οποίας θα έπρεπε να παραμείνουν τίμιοι και να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά, σε διαφορετική περίπτωση θα γύριζαν στη φυλακή. Κάπως έτσι συμβαίνει και με τους «Κυπραίους» Ντάλντον στην περίπτωση του Εστία. Προφανώς κάποιοι από αυτούς που μπορούν να επωφεληθούν του σχεδίου εντάσσονται στη μεγάλη -όπως αποδεικνύεται- κατηγορία των στρατηγικών κακοπληρωτών. Για χρόνια στην παρανομία, την αδιαφορία και τον εμπαιγμό του συστήματος τους δίνεται μια ευκαιρία να διευθετήσουν τις οφειλές τους και βεβαίως να προστατεύσουν την κύρια κατοικία τους. 

Στην αντίστοιχη ευκαιρία που δίνεται στους Ντάλντον, οι τέσσερεις ληστές  αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια τράπεζα και παρά την αρχική δυσπιστία του κόσμου, έπεισαν ότι ήταν τίμιοι με αποτέλεσμα πολίτες να εμπιστευτούν την τράπεζά τους. Όταν βέβαια θεώρησαν ότι παρήλθε ο μήνας κατά τον οποίο έπρεπε να παραμείνουν τίμιοι σήκωσαν τα λεφτά από το χρηματοκιβώτιο και επιχείρησαν να διαφύγουν. Βεβαίως, ο Λούκυ Λουκ ως συνήθως τους συνέλαβε και τους επέστρεψε εκεί που τους άξιζε, δηλαδή στη φυλακή.

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με το Σχέδιο Εστία. Οι «δικοί» μας Ντάλντον επιχειρούν να μπουν στο σχέδιο είτε προσπαθώντας για άλλη μια φορά να κοροϊδέψουν το σύστημα είτε αποκρύβοντας περιουσία υπό τον φόβο να τα χάσουν (Ναι! Αυτήν που έφτιαξαν για χρονιά, χωρίς να πληρώνουν τα δάνειά τους). Άλλοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο, αφού έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια «μια χαρά» τα κατάφερναν. Όπως αντίστοιχα ο Λούκυ Λουκ οδήγησε τους Ντάλντον στη φυλακή, τόσο το κράτος όσο και οι τράπεζες, θα πρέπει να δείξουν μηδενική ανοχή στους Ντάλντον της κυπριακής κοινωνίας, γιατί αποδεικνύεται πλέον ξεκάθαρα ότι δεν συμμορφώνονται, δεν θέλουν, δεν μπορούν, έτσι έμαθαν κι έτσι συνεχίζουν να κάνουν. 

Οι Ντάλντον, πάντως, έχασαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, που ήταν η ελευθερία τους…