Δεν ξέρω για σας αλλά τώρα πια, μετά από 54 μέρες κλειδώματος των σχολείων, με χαροποίησε ιδιαιτέρως το άνοιγμα ενός ανοίγματος ελπίδας για επιστροφή. Σκέφτομαι να κάνω ένα τεράστιο πανό στο οποίο θα αναγράφεται πως «Τα σύνορά μας είναι στα σχολεία!» Η αλήθεια, όπως και να την δεις, αυτή είναι. Μόνο όταν τα σχολεία πλημμυρίσουν με παιδιά θα μπορούμε να πούμε πως το ξεκλείδωμα είναι πραγματικό ξεκλείδωμα και η επανεκκίνηση πραγματική επανεκκίνηση. Για κάποιους της οικονομίας, για κάποιους της ζωής. Έχω μια ιδεοληψία με τη λέξη οικονομία γιατί ως Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων, που κλέβει από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς, είτε χρήμα είτε θαύματα, δεν τα  πάω και πολύ καλά με οικονομικούς όρους, ειδικά όρους που σχετίζονται με δανεισμούς, τόκους, κουρέματα, μη εξυπηρετούμενα… και είμαι πολύ υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης… Όλα αυτά όμως δεν είναι της ώρας. 

Πρέπει οι κλειδούχοι να μας ξεκλειδώσουν  για να επανεκκινήσουμε , ό,τι και αν είναι αυτό που θέλει ο καθείς από εμάς, και μετά να φροντίσουμε να μην μας ξανακλειδώσουν, για κανένα,  μα για κανένα λόγο και με καμιά δικαιολογία. Στόχος μας θα πρέπει να είναι να τα πετάξουν τα κλειδιά. Και επειδή οι κλειδούχοι δεν πετάνε τα κλειδιά,  ήρθε, λέω, μήπως η ώρα να κάνουμε αντικλείδια;

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Θα σας εξηγήσω στο οπι και φι το πώς, γιατί είναι πανεύκολο να ξεγελάσετε το σύστημα του κλειδώματος και να αφήσετε τους Κλειδούχους με το στόμα ανοικτό στο πι και φι. Είμαι ο Ρομπέν. Άρα ζω στο δάσος. Ξέρω, από την καλή και από την ανάποδη, και τον κακό τον λύκο. Ναι, ξέρω και την κοκκινοσκουφίτσα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ξέρω, λοιπόν, εκτός από κρυφτό, το οποίο έπαιξα πάρα πολύ καλά τις τελευταίες 54 μέρες, να παίζω και το καινούριο παιχνίδι που θα πρέπει όλοι μαζί να παίξουμε για να πάρουμε το αντικλείδι της ζωής μας πίσω.

Το ξέρετε. Ως παιδιά, το παίζατε πολύ συχνά, και με  εξαιρετικά θα έλεγα αποτελέσματα. Έχει τίτλο «Λύκε, λύκε είσαι εδώ;» Ας το παίξουμε μαζί λοιπόν με όρους και συνθήκες εποχής…

-  Περπατώ – περπατώ μες  την πόλη όταν ο ιός δεν είναι εδώ (2)
-  Ιέ – ιέ είσαι εδώ;  

Περπατούμε εμείς στην πόλη. Όχι σε μεγάλες ομάδες παρακαλώ. Με τις μάσκες μας και τα γάντια μιας χρήσης. Θα ανοίξουν τα πάρκα. Θα έχουμε και 3 ολόκληρα sms! Ποιος στην χάρη μας. Ευχαριστούμε! Περπατούμε στην πόλη μας, στα πάρκα μας, στους ανοικτούς χώρους, στις παραλίες μας για κολύμπι- μόνο-. Περπατούμε στην πόλη μας λοιπόν, που της κλέψαμε τον Απρίλη  αλλά της χαρίζουμε τον Μάη του Ηλία Κατσούλη και του Παντελή Θαλασσινού: «Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι, από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι, δεν έχει λάμδα ούτε ρω στη γλώσσα να βουλιάζει, είν' από άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει»

Παίρνουμε και το αυτοκίνητο μας στο πλυντήριο, πάμε και στο ταξιδιωτικό να ονειρευτούμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Πάνε και οι τελειόφοιτοι πίσω σχολείο,  μην χάσουμε και δεν αρρωστήσουνε,  και δώσουν όλοι τις εξετάσεις τους.

Και μας απαντά ο ιός : «Βάζω το πουκάμισο».  Να το βάλεις ιέ γιατί παραγνωριστήκαμε τόσες μέρες και νύχτες να σε βλέπουμε να μας δείχνεις τα δόντια. Να το βάλεις! Να ντύνεσαι σιγά-σιγά και να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια!

-    Περπατώ – περπατώ μες  την πόλη όταν ο ιός δεν είναι εδώ (2) 
-    Ιέ – ιέ είσαι εδώ;

Συνεχίζουμε να περπατούμε στην πόλη μας. Μπορούμε πλέον να φτιάξουμε μαλλιά και νύχια. Να καθίσουμε στην καφετέρια και το εστιατόριό μας σε εξωτερικό χώρο, να παίξουμε και το στοιχηματάκι μας, να πάμε σε κανένα μουσείο, σε καμιά βιβλιοθήκη. Τα 2 τελευταία ειδικά δεν τα χάνουμε με τίποτα. Καθημερινά τη δίνουμε τη βόλτα μας και τα χαιρετούμε!

Και μας απαντά ο ιός : «Φοράω το παντελόνι μου». Να το φορέσεις γιατί τα ψωμιά σου είναι μετρημένα. Θα σε διώξουμε με τις κλωτσιές!

-    Περπατώ – περπατώ μες  την πόλη όταν ο ιός δεν είναι εδώ (2)
-    Ιέ – ιέ είσαι εδώ;

Τέλος το κέρφιου. Τέλος τα sms. Πάμε σχεδόν παντού! Μέχρι 10 άτομα τα πάρτι μας. Εκείνο το μεγάλο που λογάριαζα να κάνω θα το κάνω σε δόσεις. 10 κάθε φορά, 10x10=100. 10 πάρτι λοιπόν.  Να πάω και στην εκκλησία μου! Μεγάλη η χάρη του Μέγα Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης. Πάνε και τα παιδιά επιτέλους στα σχολεία! Χωρίς αγκαλιές; Χωρίς φιλιά; Χωρίς. Τις αγκαλιές και τα φιλιά θα τα δίνουμε με τα μάτια που θα μάθουν να ξεχειλίζουν αγάπη.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Και μας απαντά ο ιός : «Βάζω τα παπούτσια μου». Να τα βάλεις, γιατί το ταξίδι σου κάπου εδώ, για να ξεκουμπιστείς για τα καλά, αρχίζει!

- Περπατώ – περπατώ μες  την πόλη όταν ο ιός δεν είναι εδώ (2) 
-  Ιέ – ιέ είσαι εδώ;

Θέατρα, σινεμά, συναυλίες, καζίνο! Πίσω σε όσα ξέραμε,  με γάντια, μάσκα και αντισηπτικά, αλλά πίσω. Η ζωή μας όπως περίπου την ξέραμε. Έχουν ήδη ανοίξει και τα αεροδρόμια. Του κλείνουμε εισιτήριο πρώτη θέση. Για να τον διώξουμε πέρα μακριά. Μην τύχει και από λάθος παραμείνει εντός. Μακριά… πολύ μακριά Και μας απαντά ο ιός : «Βάζω το καπέλο μου και φεύγω απ’ εδώ!»

-    Περπατώ – περπατώ μες  την πόλη όταν ο ιός δεν είναι εδώ (2)
-     Ιέ – ιέ είσαι εδώ;

Απάντηση καμία.  Πήραμε την μαγκούρα μας και τον κυνηγήσαμε. 

#ΤΑΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ
 #ΤΟΥΒΓΑΛΑΜΕΤΗΝΚΟΡΟΝΑ

Υπογραφή , Ο Ρομπέν των Χαμένων Θαυμάτων

Υ.Γ. Και οι κλειδούχοι είναι άνευ έγνοιας και τα αντικλείδια τα πήραμε για τα καλά. Κανένας ιός, με κορόνα ή χωρίς,  δεν θα μας κλέψει τις ζωές μας. Ξέρουμε εμείς. Μάσκες... Γάντια... Κοινωνική απόσταση… αλλά που θα του πάει; #ΘΑΑΓΚΑΛΙΑΣΤΟΥΜΕΞΑΝΑ!