• Κινούμαστε, αποφασίζουμε, καταναλώνουμε, σαν να έχουμε μπροστά μας να ζήσουμε 10 ζωές

ΓΡΑΦΕΙ Η
ΧΡΥΣΩ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Tην τελευταία δεκαετία, κυρίως μετά το 2013, δημιουργήθηκε μια κακή εικόνα για το χρηματοπιστωτικό κλάδο, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και διεθνώς.

Οι τράπεζες είναι τα «θηρία», είναι οι «αιμοσταγείς δικτάτορες» που καταβροχθίζουν τα εισοδήματα τού κόσμου, τις οικονομίες του, τις συντάξεις του, τα σπίτια και τις περιουσίες του… Οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί είναι…εχθρικοί προς τον κόσμο, δεν είναι ανθρώπινοι, δεν ενδιαφέρονται για την ευημερία των πολιτών και η μοναδική τους έγνοια είναι να κατασπαράξουν όσους βρέθηκαν στην ανάγκη τους, τους δανειολήπτες. Αυτό είναι το αφήγημα που γράφτηκε, συντηρείται, και επαναλαμβάνεται σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, κάθε φορά σε μια νέα παραλλαγή του.

Στο μάθημα χρηματοοικονομικής διδάσκεται η λειτουργία της τράπεζας ως εμπορικής επιχείρησης η οποία στοχεύει στη δημιουργία κέρδους από τη διαμεσολάβηση και την παροχή πιστώσεων. Με απλά λόγια, η τράπεζα συγκεντρώνει κεφάλαια από τις καταθέσεις των πελατών της, τα οποία διαθέτει σε πιστώσεις. Με αυτό τον τρόπο αντλεί κέρδη από του τόκους επί των πιστώσεων.

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Η επιπολαιότητα πληρώνεται
Σίγουρα όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια είναι μια οδυνηρή και μαύρη σελίδα στην ιστορία της Κύπρου και όχι μόνο. Εκείνο που εξάγεται ως συμπέρασμα από όλα αυτά, παράδειγμα προς αποφυγή, είναι ότι μεγάλη μερίδα του κόσμου απευθύνεται στην τράπεζα, αιτείται δανείου χωρίς να μετρά τα κουκιά του, χωρίς να υπολογίζει ότι αυτό το δάνειο θα πρέπει να αποπληρωθεί, σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας χρηματοδότησης. 

Αν δεν αποπληρωθεί, κινδυνεύουν, το ζήσαμε το 2013, οι καταθέσεις, οι οικονομίες, τα χρήματα κάποιου άλλου, του πατέρα, του παππού, της αδελφής, που στοχευμένα φύλαξαν τις καταθέσεις τους στην τράπεζα, για αποκούμπι, για τα δύσκολα και απρόοπτα της ζωής. 

Αν ο δανειολήπτης φερθεί ανεύθυνα, επιπόλαια, αν επιδείξει μια πρωτόγνωρη επιπόλαια συμπεριφορά, ή αν ακόμη πραγματικά δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειό του, γιατί του συνέβησαν δύσκολα και απρόοπτα, τότε όλοι οι πιο πάνω θα χάσουν τις οικονομίες τους.

Η μεγαλομανία του Κύπριου
Στην Κύπρο, από μεγαλομανία, από τάση να κάνουμε ό,τι κάνει ο γείτονας και ο συγγενής, που μπορεί να έχουν μεγαλύτερη οικονομική άνεση, συνηθίσαμε να ζούμε με δανεικά. Δανεικά για να έχουμε μια «υψηλών προδιαγραφών» κοινωνική ζωή, που δεν την αντέχει η τσέπη μας, δανεικά για να χτίζουμε σπίτια των 600 τετραγωνικών όταν η τσέπη μας αντέχει δεν αντέχει τα 150 τ.μ., δανεικά για να αγοράσουμε και να συντηρούμε 3 οχήματα των 30 χιλιάδων το καθένα. 

Κινούμαστε, αποφασίζουμε, καταναλώνουμε σαν να έχουμε μπροστά μας να ζήσουμε 10 ζωές και κάτι παραπάνω.

Κουλτούρα μη πληρωμής
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Τράπεζας Κύπρου Πανίκος Νικολάου μιλώντας στο «4th Business Leader Summit» έδωσε την πραγματική διάσταση του θέματος, στέλλοντας το δικό του μήνυμα προς όλους: «Η διατήρηση ψηλού βιοτικού επιπέδου δεν μπορεί να γίνεται με ανεξέλεγκτο δανεισμό ή με κουλτούρα μη πληρωμής, απλά για να συνεχίζουν κάποιοι το lifestyle τους εκμεταλλευόμενοι τις αργές διαδικασίες και το πολύπλοκο νομικό σύστημα».

Ο CEO της Τράπεζας Κύπρου μίλησε ξεκάθαρα, χωρίς μισές κουβέντες και υπονοούμενα. Υπάρχουν δανειολήπτες που φορτώνουν τους ισολογισμούς των τραπεζών με «κόκκινα δάνεια», άλλοι που εξαφανίζονται και κηρύσσονται ως στρατηγικοί κακοπληρωτές, άλλοι που επανειλημμένα επικοινωνεί μαζί τους η τράπεζα και δεν είναι συνεργάσιμοι.

>>> Όλες οι απόψεις που φιλοξενεί η Brief <<<

Σίγουρα, υπάρχει κόσμος που έχασε τη δουλειά του, που έχει απώλεια εισοδημάτων, που δεν μπορεί να εξοφλήσει το δάνειό του γιατί αντιμετωπίζει απρόβλεπτες καταστάσεις. Συνήθως αυτοί είναι συνεργάσιμοι. Όμως, υπάρχει και μεγάλη μερίδα του κόσμου που κάνει τη ζωή του, έξαλλα και χωρίς μέτρο, και αρνείται να πληρώσει για τα δάνειά του.

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Όχι μόνο γιατί οι τράπεζες πρέπει να διασφαλίσουν την κεφαλαιακή επάρκειά τους και τη βιωσιμότητά τους, αλλά γιατί ο τόπος δεν σηκώνει ξανά ενέργειες και παραλείψεις, που κινδυνεύουν να δημιουργήσουν κλυδωνισμούς στο χρηματοπιστωτικό τομέα.

Γιατί μπορεί να βγαίνουμε στους δρόμους και να φωνάζουμε κατά των τραπεζών, αλλά στο τέλος όλοι εκεί καταλήγουμε για να αγοράσουμε σπίτι, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας και να βοηθήσουμε τα εγγόνια μας. Άρα οποιοσδήποτε αφορισμός στρέφεται εναντίον μας!