• Χωρίς lockdown και οικονομικά μέτρα στήριξης με βάρκα την ελπίδα…
• Επιτέλους ας συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα της κατάστασης

Γράφει Χρύσω Αντωνιάδου

Όταν άρχισαν να καταγράφονται αυξημένα κρούσματα COVID - 19, αντιληφθήκαμε πως η πορεία της πανδημίας είναι προδιαγεγραμμένη. Επιτάχυνση των εμβολιασμών και αυστηρότερα μέτρα για αναχαίτιση της νέας κρίσιμης κατάστασης, με μια μόνο διαφορά: Δεν θα υπάρξουν lockdowns και δεν θα στηριχθούν οικονομικά επιχειρήσεις και εργαζόμενοι από το κράτος. Αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση μελετά νέα μέτρα για αναχαίτιση της ανησυχητικής επιδημιολογικής εικόνας και στο τραπέζι βρίσκονται πολλές εισηγήσεις. Ωστόσο, δεν θα… κλείσει η οικονομία.

Οι προβλέψεις όλων εκείνων που για μήνες τώρα μας καθησύχαζαν ότι με τους εμβολιασμούς η υγειονομική κρίση θα τύχει διαχείρισης βγήκαν λανθασμένες. Οι ατεκμηρίωτες δηλώσεις επίσης εκείνων που δήλωναν εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι o COVID - 19 είναι άλλη μια γρίπη πέφτουν στο κενό. Ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούν να πείσουν τον λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο, που τον τρέλαναν κυριολεκτικά οι ειδικοί και οι ειδικοί. Ούτε στην Κύπρο ούτε στο εξωτερικό, κανένας επιστήμονας, κανένας … εγνωσμένου κύρους εμπειρογνώμονας δεν είναι σε θέση να τεκμηριώσει τις θέσεις του ότι ο ιός μάς εγκαταλείπει σταδιακά. Ο ιός ήλθε για να μείνει και θα μας χτυπήσει είτε είμαστε εμβολιασμένοι είτε ανεμβολίαστοι. Άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. 

Ο αθέατος ιός

Το θλιβερό είναι πως ακόμη και τώρα που έχουμε ήδη περάσει στην επόμενη φάση της πανδημίας, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πλέον τα πάντα διακυβεύονται από έναν ιό που κυκλοφορεί αθέατος ανάμεσά μας. Ούτε οι πολίτες, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι επιχειρήσεις. Τα μέτρα αποστασιοποίησης καταργήθηκαν, οι μάσκες πέφτουν και δεν χρησιμοποιούνται, ακόμη και σε επιχειρήσεις που κρέμονται οικονομικά από μια κλωστή και που θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικές. Οι εμβολιασμένοι ανταλλάζουν ατάκες με ανεμβολίαστους και κανένας εκ των δυο δεν ξέρει μετά βεβαιότητας ποιος φταίει. Οι εκκλησίες γεμίζουν χωρίς μάσκες, οι γάμοι έχουν μετατραπεί σε μικρές ωρολογιακές βόμβες, οι δεξιώσεις είναι από μόνες τους ατομικές βόμβες και τα σχολεία άλλη υπόθεση! 

Η κατάσταση είναι κρίσιμη αλλά ταυτόχρονα και κωμικοτραγική! Αν μιλήσεις με ψυχολόγους θα σου πουν πως αυξήθηκε η δουλειά τους από έφηβους και παιδιά, που εκδηλώνουν πρωτοφανή συμπτώματα και που υποχρεώνονται να τύχουν ψυχολογικής στήριξης. Κι όμως ζούμε στην Κύπρο, σε ένα νησί με 8 μήνες ήλιο και θάλασσα, μια κοινωνία που έχει ακόμη τη στήριξη της οικογένειας. Τι θα πουν οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί, οι Σκανδιναβοί;

Χωρίς όραμα και σκοπό

Aν ρωτήσεις έναν νέο, όλοι έχουμε νέους και νέες στις οικογένειές μας, θα σου πει ότι δεν έχει όραμα, δεν έχει στόχους, δεν βλέπει ελπίδα, δεν βλέπει φως. Δεν ξέρει πού πηγαίνει! Κρίμα και άδικο.

Όμως, ό,τι και να συμβαίνει, όσο και να απελπιζόμαστε είμαστε λαός που μαζεύουμε τα κομμάτιά μας από τα ερείπια και προχωρούμε. Και αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε. Υπό μια προϋπόθεση. Να μαζέψουμε δυνάμεις και να τηρούμε τα μέτρα, ακόμη κι αν ξέρουμε ότι δεν υπάρχει μαγική συνταγή που θα εξαφανίσει τον ιό από την κοινότητα. Πέραν των ιατρικών, κοινωνικών και άλλων προβλημάτων, θα βγουν στη φόρα τεράστια οικονομικά προβλήματα, ατομικά και συλλογικά, που δεν θα καταφέρουμε να διαχειριστούμε ούτε ως κράτος ούτε ως επιχειρήσεις ούτε ως οικογένειες. Τα ψέματα τέλειωσαν. Ό,τι και να λέμε, ό,τι και να πιστεύουμε, ας το αφήσουμε για τον εαυτό μας και για τις συνάξεις με τους φίλους και συγγενείς. 

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης

Η Κύπρος βρίσκεται και πάλι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και πρέπει να μαζευόμαστε για να διαχειριστούμε την κατάσταση. Ξέροντας πως αυτή τη φορά δεν θα κατεβεί ο από μηχανής θεός ή το κράτος για να στηρίξει την οικονομία και την τσέπη μας. Λοιπόν, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, όλοι στην ίδια μοίρα, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο εκτεθειμένοι στον ιό, να φοράμε μάσκες, να λαμβάνουμε τα μέτρα υγιεινής και να κρατάμε αποστάσεις. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η πανδημία δεν θα τελειώσει μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι η τρέχουσα επιδημία θα τεθεί υπό έλεγχο μόλις οι περισσότεροι άνθρωποι - ίσως το 90% έως 95% του παγκόσμιου πληθυσμού - αποκτήσουν ένα βαθμό ανοσίας χάρη στην ανοσοποίηση ή τη μόλυνση. Υπομονή και μέτρα!