ΓΡΑΦΕΙ Η
ΗΒΗ ΛΑΜΠΡΟΥ*

1ον / Ένα δημοκρατικό κράτος έχει σταθερά σύνορα, εδαφικά και θαλάσσια όρια, τα οποία αναγνωρίζονται ως ένα από τα δεδομένα της διεθνούς προσωπικότητας του. Δεν οριοθετεί σύνορα ο υπουργός εσωτερικών (ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε) με ένα κομμάτι συρματόπλεγμα de facto. Δεν αναιρεί ο ίδιος ο υπουργός την προσωπικότητα του κράτους που έχει ορκιστεί να υπηρετεί παρά μόνο σε περίπτωση ηλιθιότητας, ανικανότητας ή εξυπηρέτησης άλλων συμφερόντων. 

Κύριε Υπουργέ, η αποκοπή ετσιθελικά ενός μέρους της δημοκρατίας για να παρεμποδιστεί η διακίνηση (παράνομη ή σύννομη) είναι παραβίαση συνταγματική και αντιμάχεται του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης. 

Η (de facto διαιρεμένη) κυπριακή Δημοκρατία και οι υπηρέτες της (υπενθυμίζω, εσείς είστε ένας από αυτούς) οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν ξανασχεδιάζουν σύνορα. 

2ον/ Τα όρια των παιδιών τα βάζουν οι γονείς εν πρώτοις και το σχολείο κατόπιν οργανώνει την καλύτερη κοινωνική ένταξη και οριοθέτησή τους. Στις κυβερνητικές πολιτικές γονέας είναι το σύνταγμα, οι νομοθεσίες αλλά και ο Πρόεδρος της κυβέρνησης. 

Αγαπητέ πρόεδρε είπαμε τα παιδιά χρειάζεται να μεγαλώνουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον και να περιβάλλονται από εμπιστοσύνη. Αλλά εδώ δε μιλάμε για παιδιά. Οριοθετήστε την υπεροψία των υπουργών σας. Στείλτε τους για εντατικά μαθήματα δημοκρατικής λογοδοσίας. Στείλτε τους σπίτι τους αν είναι. Γιατί το σύνταγμα παραχωρεί την εξουσία στον πρόεδρο, προσωρινά και πάντα υπό την αίρεση της νομιμοποίησης από την πλειοψηφία. 

3ον/ Τα Μέσα Επικοινωνίας, είτε συμβατικά είτε νέα, δεν απειλούν τη δημοκρατία. Η οριοθέτηση των Μέσων, σημαίνει άμεση ή έμμεση λογοκρισία. Η Δημοκρατία απαιτεί ελευθερία στην διακίνηση ιδεών και απόψεων. 

>>> Ροή Ειδήσεων Brief – Επιλεγμένο περιεχόμενο <<<

Η ελευθερία αυτή προστατεύεται από την πολυφωνία, την οριοθέτηση μονοπωλίων και ολιγοπωλίων, την απαλλαγή από τη διαπλοκή της πολιτικοοικονομικής εξουσίας με τα Μέσα Επικοινωνίας. Αυτά είναι τα μόνα όρια που επιδέχονται, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη Δημοκρατία. Αυταρχικές διακυβερνήσεις καταφεύγουν αρχικά στο blame game των Μέσων για να περάσουν μετά στις ολικές απαγορεύσεις.

Τα όρια έχουν χρησιμότητα και αναγκαιότητα στη οργάνωση της πολιτείας, πάντα όμως «εντός ορίων» συνταγματικότητας, δικαίου και πραγματικότητας.

*Η Ήβη Λάμπρου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Frederick.