ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΣΤΟΥΡΗΣ

Ζητούν, θέλουν, απαιτούν, διαμαρτύρονται, φωνάζουν, ενίστανται, διαφωνούν και ενίοτε απεργούν. Με αρκετά ρήματα -και με πολλά άλλα- μπορεί να περιγραφεί η διαχρονική στάση των δημοσιών υπαλλήλων ή για να ακριβολογούμε των συνδικαλιστικών οργανώσεών τους όταν πρόκειται για τα ωφελήματά τους. 

Τα ψεύτικα λόγια, όπως απολύτως έχουν αποδειχθεί, αποκαλύπτουν τόσο την υποκρισία των συντεχνιών του Δημοσίου όσο και τα κενά επιχειρημάτων λόγια που σήμερα χρησιμοποιούν για να διεκδικήσουν ακόμη περισσότερα. Όταν η Κύπρος κατάφερε να εξέλθει του τριετούς προγράμματος στήριξης και αφού εισήλθε σε ρυθμό ανάπτυξης, έλεγαν: «Συνεισφέραμε όταν η Κύπρος είχε πρόβλημα, τώρα είναι καιρός να πάρουμε άτι πίσω». Και όπως συνηθίζεται να λέγεται στις περιπτώσεις offside στο ποδόσφαιρο τέτοιου είδους τοποθετήσεις είναι ως μη γενόμενες, αφού ανερυθρίαστα σέρνουν την πολιτεία στα Δικαστήρια επιδιώκοντας να πάρουν όλα όσα αποκόπηκαν όταν το κράτος βρισκόταν υπό κατάρρευση. Δεν ήθελαν να συνεισφέρουν, δεν θέλουν να εισφέρουν και μάλιστα επιδιώκουν να πάρουν πίσω τις μικρές -σε σύγκριση με τον ιδιωτικό τομέα- μειώσεις και επιδέχτηκαν στους μισθούς τους, πριονίζοντας την πορεία ανάπτυξης που μέχρι στιγμής έχει καταγράψει η οικονομία και υπονομεύοντας τις προοπτικές για σταθερότητα και περαιτέρω ανάπτυξη. 

Παράλληλα, η συνδικαλιστική αήθεια εκφράζεται σε καθετί αφορά τις απολαβές και τα ωφελήματα των δημοσίων υπαλλήλων, αφού ουσιαστικά οι συντεχνίες θέλουν δικαιώματα χωρίς εισφορές, μισθούς και αυξήσεις ανεξαρτήτως παραγωγικότητας, απόδοσης και συνέπειας στην εργασία, αγνοώντας παράλληλα τις ανάγκες και τις δυνατότητες του κράτους ενώ είναι αντίθετοι σε καθετί νέο προωθεί προκειμένου το κράτος να εξελιχθεί επιχειρησιακά, τεχνολογικά ή και οργανωτικά. 

>>> ΟΛΗ Η ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ BRIEF ΜΕ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ <<< 

Η μεταρρύθμιση του Δημοσίου θυσιάστηκε στον βωμό εκλογών και υπό την πρόφαση της ανάπτυξης και συνεπώς της «χαμηλότερης» ανάγκης για υλοποίησή της. Ωστόσο, οι στρεβλώσεις που επικρατούν στο δημόσιο, ο μεγάλος αριθμός προσωπικού, το υψηλό και εν πολλοίς ανελαστικό κόστος, η σπατάλη, η προβληματική αξιολόγηση και η γενικώς μη φιλική στους πολίτες και τις επιχειρήσεις στάση του Δημοσίου καθιστούν πιο επίκαιρη από ποτέ τη συζήτηση και κυρίως την υλοποίηση ενός ριζικού πλάνου μεταρρύθμισής του.  

Το Δημόσιο έχει και καλό κόσμο, τον οποίο οφείλει να αξιοποιήσει, την ώρα όμως που εργοδοτεί και προσωπικό χαμηλής παραγωγικότητας, κακής συμπεριφοράς και ξεπερασμένης νοοτροπίας το οποίο επιβάλλεται να βελτιωθεί. Με τέτοιες κινήσεις είναι που το νόημα της δημόσιας υπηρεσίας θα πλησιάσει σε αυτό του αντίστοιχου αγγλικού: civil service και του δημοσίου υπαλλήλου σε civil servant δηλαδή της υπηρεσίας και του προσωπικού που θα εξυπηρετούν και δεν θα ταλαιπωρούν τους χρήστες των κρατικών υπηρεσιών. 

>>> ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ & ΕΡΕΥΝΕΣ BRIEF <<<

Μπορεί η Κύπρος να εξήλθε του Μνημονίου αλλά ένα νέο οικονομικό ατύχημα ή και κρίση δεν είναι μακριά εάν δεν γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές, σε διάφορα επίπεδα με τη μεταρρύθμιση του Δημοσίου να αποτελεί μια από τις πλέον κύριες. Δυστυχώς οι δεκάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων, αντιμετωπίζονται -από την πολιτική ζωή- ως μια μεγάλη, ενιαία μάζα ψηφοφόρων απέναντι στην οποία δύσκολα κάποιος μπορεί να σταθεί, λέγοντας αλήθειες και προωθώντας ορθολογιστικές πολιτικές. Πάντως, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πολλές φορές έχει πει την ιδιαίτερα εύηχη φράση: «Προτιμώ να είμαι ωφέλιμος και όχι αρεστός» κάτι για το οποίο έχει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει, τόσο με τον επικείμενο ανασχηματισμό και τα πρόσωπα που θα επιλέξει, όσο και -κυρίως- με τον τόνο που θα δώσει στη διακυβέρνησή του για τα υπόλοιπα τρία χρόνια της θητείας του.